Τώρα που τελείωσαν τα εντατικά μαθήματα Ιουδαϊκής Ιστορίας ,
τώρα που έρχεται η Άνοιξη ,
ας αφουγκραστούμε λίγο την ζωή που ανθίζει.
Μας δίδαξε καλά η θρησκεία ,
το πώς να πεθαίνουμε,
όμως κανείς πιά δεν μας μαθαίνει το πως να Ζούμε.
Ας ακούσουμε λοιπόν την καρδιά μας.
Εκεί που βρίσκεται η δική μας ,
Ελληνική ιστορια.
Ιστορία που μηλάει για την Ζωή
και όχι για τον Θάνατο.
Τρίτη 29 Απριλίου 2008
Ιστορία Ζωής
«Με ρωτάς το πως γίνηκα τρελός.Να πως:Μια μέρα, καιρό, καιρό πριν γεννηθούν πολλοί θεοί, ξύπνησα από βαθύ έναν ύπνο κι ανακάλυψα πώς όλες οι μάσκες μου είχαν κλεφτεί-κι οι εφτά μάσκες που είχα φτιάξει και είχα φθείρει μες σε εφτά ζωές-τότες έτρεξ'αμασκοφόρετος μές' από τους ανθρωπόβριθους δρόμους κραυγάζοντας: "κλέφτες, κλέφτες τρισκατάρατοι κλέφτες".
Άντρες,γυναίκες,με περιγέλασαν και κάποιοι τρέξανε στα σπίτια τους σκιαγμένοι από μένα.
Κι όταν έφτασα στην αγορά ένας νιός σκαρφαλωμένος σε μια στέγη φώναξε:
"είναι τρελός".
Σήκωσα τα μάτια να τον αντικρύσω΄ο ήλιος φίλησε το γυμνό μου πρόσωπο για πρώτη φορά. Για πρώτη φορά, ο ήλιος φίλησε το γυμνό μου πρόσωπο και η ψυχή μου φλογίστηκε από αγάπη για τον ήλιο και δεν ήθελα τις μάσκες μου πια τώρα. Και μέσα σε έκσταση φώναξα: " ευλογημένοι οι κλέφτες που 'κλεψαν τις μάσκες μου".
Έτσι γίνηκα τρελός.
Και βρήκα και τα δυό τους: λεφτεριά και σιγουριά,μέσα στην τρέλα μου΄τη λεφτεριά της Μοναξιάς,τη σιγουριά της ακαταληψίας,γιατί όποιοι μάς καταλαβαίνουν σκλαβώνουν κάτι μέσα μας.
Μα, άς μην είμαι και τόσο υπερφίαλος για τη σιγουριά μου.Ακόμα κι ένας κλέφτης, φυλακωμένος,είναι ασφαλισμένος από έναν άλλον κλέφτη".
Χαλίλ Γκιμπράν
Τετάρτη 23 Απριλίου 2008
Προσωπικές Αναστάσεις
Ανάσταση πώς ;
Όταν καρφιά ορίζουν τις παλάμες μας ;
Τις Όσιες Πράξεις μας κρατάει το Παρόν μή αναστάσημές.
Βαθυά Ανάστατες.
Είμαι μικρός για να ευχηθω ,
μέσα στην εβδομάδα των παθων.
Ξεκουρασθείτε.
«Με ρωτάς το πως γίνηκα τρελός.Να πως:Μια μέρα, καιρό, καιρό πριν γεννηθούν πολλοί θεοί, ξύπνησα από βαθύ έναν ύπνο κι ανακάλυψα πώς όλες οι μάσκες μου είχαν κλεφτεί-κι οι εφτά μάσκες που είχα φτιάξει και είχα φθείρει μες σε εφτά ζωές-τότες έτρεξ'αμασκοφόρετος μές' από τους ανθρωπόβριθους δρόμους κραυγάζοντας: "κλέφτες, κλέφτες τρισκατάρατοι κλέφτες".
Άντρες,γυναίκες,με περιγέλασαν και κάποιοι τρέξανε στα σπίτια τους σκιαγμένοι από μένα.
Κι όταν έφτασα στην αγορά ένας νιός σκαρφαλωμένος σε μια στέγη φώναξε:
"είναι τρελός".
Σήκωσα τα μάτια να τον αντικρύσω΄ο ήλιος φίλησε το γυμνό μου πρόσωπο για πρώτη φορά. Για πρώτη φορά, ο ήλιος φίλησε το γυμνό μου πρόσωπο και η ψυχή μου φλογίστηκε από αγάπη για τον ήλιο και δεν ήθελα τις μάσκες μου πια τώρα. Και μέσα σε έκσταση φώναξα: " ευλογημένοι οι κλέφτες που 'κλεψαν τις μάσκες μου".
Έτσι γίνηκα τρελός.
Και βρήκα και τα δυό τους: λεφτεριά και σιγουριά,μέσα στην τρέλα μου΄τη λεφτεριά της Μοναξιάς,τη σιγουριά της ακαταληψίας,γιατί όποιοι μάς καταλαβαίνουν σκλαβώνουν κάτι μέσα μας.
Μα, άς μην είμαι και τόσο υπερφίαλος για τη σιγουριά μου.Ακόμα κι ένας κλέφτης, φυλακωμένος,είναι ασφαλισμένος από έναν άλλον κλέφτη".
Χαλίλ Γκιμπράν
Δευτέρα 21 Απριλίου 2008
Το Μπαλκόνι του Αρχαγγέλου
Η βελόνα του πεύκου το χέρι μου τρύπησε
.
μια σταγόνα βροχής με τη γεύση του ιδρώτα
.
είναι η θάλασσα μωβ και χαλίκια τα κύματα
.
τα νερά τρέχουν πράσινα μες το γαλάζιο
.
Τα νησιά είναι ακόμα ταγμένα στη θέση τους
.
εκκλησιές ανεμίζουν στη δύση του ήλιου
.
τα ηφαίστεια στέκουν βουβά και αφουγκράζονται
.
των αρχαίων ναών τις πεσμένες κολώνες
.
Τρεχαντήρι ο αέρας χαράζει τα σύνεφα
.
και στο άβυσσο μαύρο που η νύχτα υψώνει
.
ένα φως κουρελάκι μου φέγγει
.
.
και γω...
ταξιδεύω...
και αντέχω...
και ξέρω καλα...
ποια γλώσσα μιλάω...
ποια γλώσσα παλιά...
ποιον ήλιο πιστεύω...
και ποιαν αγκαλιά.
.
.
Τα χωριά με τ' αρχαία λαμπρά τους ονόματα
.
ξαγρυπνούν και καπνίζουν και λένε τραγούδια
.
τα κορμιά των σταριών στο βοριά ταλαντεύονται
.
στη οθόνη τους σύμπαντος άσβηστοι φάροι
.
Οι μεγάλοι γκρεμοί τα πουλιά και τα θαύματα
.
στων παιδιών τη παλάμη αντηχούνε και ανθίζουν
.
και χιλιάδες αστέρια τα αμέτρητα ποιήματα
.
μαύρη άμμος οι λέξεις και μαύρα φεγγάρια
.
Ιστορούν την απόχη του χρόνου του άσπλαχνου
.
και στις πόλεις που αγόρια φιλούν τα κορίτσια τους
.
ένας σκύλος το χώμα μυρίζει
.
.
και γω.....
ταξιδεύω....
και αντέχω ....
και ξέρω καλα...
ποια γλώσσα μιλάω....
ποιαν άγια αγκαλιά .... ποιον ήλιο πιστεύω...
και ποιαν αγκαλιά...
.
.
Ο αρχάγγελος βγαίνει ξανά στο μπαλκόνι του
.
όλα έχουν συμβεί κι όμως λάμπουν καινούρια..."
.
μια σταγόνα βροχής με τη γεύση του ιδρώτα
.
είναι η θάλασσα μωβ και χαλίκια τα κύματα
.
τα νερά τρέχουν πράσινα μες το γαλάζιο
.
Τα νησιά είναι ακόμα ταγμένα στη θέση τους
.
εκκλησιές ανεμίζουν στη δύση του ήλιου
.
τα ηφαίστεια στέκουν βουβά και αφουγκράζονται
.
των αρχαίων ναών τις πεσμένες κολώνες
.
Τρεχαντήρι ο αέρας χαράζει τα σύνεφα
.
και στο άβυσσο μαύρο που η νύχτα υψώνει
.
ένα φως κουρελάκι μου φέγγει
.
.
και γω...
ταξιδεύω...
και αντέχω...
και ξέρω καλα...
ποια γλώσσα μιλάω...
ποια γλώσσα παλιά...
ποιον ήλιο πιστεύω...
και ποιαν αγκαλιά.
.
.
Τα χωριά με τ' αρχαία λαμπρά τους ονόματα
.
ξαγρυπνούν και καπνίζουν και λένε τραγούδια
.
τα κορμιά των σταριών στο βοριά ταλαντεύονται
.
στη οθόνη τους σύμπαντος άσβηστοι φάροι
.
Οι μεγάλοι γκρεμοί τα πουλιά και τα θαύματα
.
στων παιδιών τη παλάμη αντηχούνε και ανθίζουν
.
και χιλιάδες αστέρια τα αμέτρητα ποιήματα
.
μαύρη άμμος οι λέξεις και μαύρα φεγγάρια
.
Ιστορούν την απόχη του χρόνου του άσπλαχνου
.
και στις πόλεις που αγόρια φιλούν τα κορίτσια τους
.
ένας σκύλος το χώμα μυρίζει
.
.
και γω.....
ταξιδεύω....
και αντέχω ....
και ξέρω καλα...
ποια γλώσσα μιλάω....
ποιαν άγια αγκαλιά .... ποιον ήλιο πιστεύω...
και ποιαν αγκαλιά...
.
.
Ο αρχάγγελος βγαίνει ξανά στο μπαλκόνι του
.
όλα έχουν συμβεί κι όμως λάμπουν καινούρια..."
«Με ρωτάς το πως γίνηκα τρελός.Να πως:Μια μέρα, καιρό, καιρό πριν γεννηθούν πολλοί θεοί, ξύπνησα από βαθύ έναν ύπνο κι ανακάλυψα πώς όλες οι μάσκες μου είχαν κλεφτεί-κι οι εφτά μάσκες που είχα φτιάξει και είχα φθείρει μες σε εφτά ζωές-τότες έτρεξ'αμασκοφόρετος μές' από τους ανθρωπόβριθους δρόμους κραυγάζοντας: "κλέφτες, κλέφτες τρισκατάρατοι κλέφτες".
Άντρες,γυναίκες,με περιγέλασαν και κάποιοι τρέξανε στα σπίτια τους σκιαγμένοι από μένα.
Κι όταν έφτασα στην αγορά ένας νιός σκαρφαλωμένος σε μια στέγη φώναξε:
"είναι τρελός".
Σήκωσα τα μάτια να τον αντικρύσω΄ο ήλιος φίλησε το γυμνό μου πρόσωπο για πρώτη φορά. Για πρώτη φορά, ο ήλιος φίλησε το γυμνό μου πρόσωπο και η ψυχή μου φλογίστηκε από αγάπη για τον ήλιο και δεν ήθελα τις μάσκες μου πια τώρα. Και μέσα σε έκσταση φώναξα: " ευλογημένοι οι κλέφτες που 'κλεψαν τις μάσκες μου".
Έτσι γίνηκα τρελός.
Και βρήκα και τα δυό τους: λεφτεριά και σιγουριά,μέσα στην τρέλα μου΄τη λεφτεριά της Μοναξιάς,τη σιγουριά της ακαταληψίας,γιατί όποιοι μάς καταλαβαίνουν σκλαβώνουν κάτι μέσα μας.
Μα, άς μην είμαι και τόσο υπερφίαλος για τη σιγουριά μου.Ακόμα κι ένας κλέφτης, φυλακωμένος,είναι ασφαλισμένος από έναν άλλον κλέφτη".
Χαλίλ Γκιμπράν
Παρασκευή 18 Απριλίου 2008
Το Τέλος της Γιορτής
.
Όταν τα φώτα σβήσουν .
.
Όταν τα πρόσωπα ξεβάψουν.
.
Όταν τα πάθη ξεθιμάνουν
.
και τρέξει νερό καθαρό στους βρόμικους δρόμους
.
Όταν η πρώτη ηλιαχτίδα δώσει μορφή απτή στις απατηλές όψεις της νύχτας.
.
Τότε μονο ,ανθίζει η Άνοιξη της Σκέψης.
«Με ρωτάς το πως γίνηκα τρελός.Να πως:Μια μέρα, καιρό, καιρό πριν γεννηθούν πολλοί θεοί, ξύπνησα από βαθύ έναν ύπνο κι ανακάλυψα πώς όλες οι μάσκες μου είχαν κλεφτεί-κι οι εφτά μάσκες που είχα φτιάξει και είχα φθείρει μες σε εφτά ζωές-τότες έτρεξ'αμασκοφόρετος μές' από τους ανθρωπόβριθους δρόμους κραυγάζοντας: "κλέφτες, κλέφτες τρισκατάρατοι κλέφτες".
Άντρες,γυναίκες,με περιγέλασαν και κάποιοι τρέξανε στα σπίτια τους σκιαγμένοι από μένα.
Κι όταν έφτασα στην αγορά ένας νιός σκαρφαλωμένος σε μια στέγη φώναξε:
"είναι τρελός".
Σήκωσα τα μάτια να τον αντικρύσω΄ο ήλιος φίλησε το γυμνό μου πρόσωπο για πρώτη φορά. Για πρώτη φορά, ο ήλιος φίλησε το γυμνό μου πρόσωπο και η ψυχή μου φλογίστηκε από αγάπη για τον ήλιο και δεν ήθελα τις μάσκες μου πια τώρα. Και μέσα σε έκσταση φώναξα: " ευλογημένοι οι κλέφτες που 'κλεψαν τις μάσκες μου".
Έτσι γίνηκα τρελός.
Και βρήκα και τα δυό τους: λεφτεριά και σιγουριά,μέσα στην τρέλα μου΄τη λεφτεριά της Μοναξιάς,τη σιγουριά της ακαταληψίας,γιατί όποιοι μάς καταλαβαίνουν σκλαβώνουν κάτι μέσα μας.
Μα, άς μην είμαι και τόσο υπερφίαλος για τη σιγουριά μου.Ακόμα κι ένας κλέφτης, φυλακωμένος,είναι ασφαλισμένος από έναν άλλον κλέφτη".
Χαλίλ Γκιμπράν
Πέμπτη 17 Απριλίου 2008
G 700
Ακούω συνέχεια γύρω μου για την γενιά των 700 Ευρώ. Αναλύσεις επί αναλύσεων για ένα θέμα τόσο απλό.
.
Είναι εύκολο να κατηγορούμε κάποιον που δεν έχει ,και όχι τον εαυτό μας που δεν έδωσε.
.
ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΊ
Μεροκάματο 700 Ευρώ.
Αν έχεις δυο γαϊδούρια και σανό για ένα , ποίο γαϊδούρι πρέπει να ταΐσεις πρώτο ? Αυτό που σου δουλεύει στα χωράφια ή το γέρικο που καθεται στο στάβλο ?
.
Συντάξεις.
Είναι λογικό να λες σε ένα παιδί για το δώρο που θα του πάρεις τα Χριστούγεννα και όταν έρχονται Χριστούγεννα του λες πήγαινε να δουλέψεις για να το πάρεις?
.
Δημιουργικότητα.
Μεγαλώνεις ένα παιδι χωρίς να του λείψει τίποτα μέχρι τα 18 , για να του λείψουν όλα μαζί από τα 18 και μετά.(οταν βλέπω τους νέους σήμερα ,θυμάμαι την ιστορία του Βούδα που τον είχε ο πατέρας του κλεισμένο σε παλάτια για να βλέπει μόνο ευτυχία και αυτός οταν το έσκασε έξω από εκει και είδε την δυστυχία ... έγινε άγιος .Εν ενεργεία Βούδες βλέπω να καταλήγει ή νέα γενιά.Παραρτημα του Θιβέτ στην Ευρώπη. Ανοίξαμε καισας περημένουμε) .
.
Παραγωγικότητα
Πως περιμένεις να πάρεις κάτι που δεν έχεις βοηθήσει να παραχθεί (από αντικείμενα μέχρι συνειδήσεις)? Έχουμε πήξει στους Manager των 700 ευρώ και δεν βρίσκουμε έναν υδραυλικό τον 3700 ευρώ ,για να μας φτιάξει την βρύση.
.
Το χρήμα είναι όπως το νερό.
Αν μένει στάσιμο βρομάει και δηλητηριάζει αυτούς που το πίνουν .
.
ΚΑΙ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΓΕΝΕΙΑΣ ΤΟΥ ΜΈΛΛΟΝΤΟΣ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ ??? (Αποκάληψη. Να τι πέρνουν κάθε μέρα οι νέοι μας)
.
Είναι εύκολο να κατηγορούμε κάποιον που δεν έχει ,και όχι τον εαυτό μας που δεν έδωσε.
.
ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΊ
Μεροκάματο 700 Ευρώ.
Αν έχεις δυο γαϊδούρια και σανό για ένα , ποίο γαϊδούρι πρέπει να ταΐσεις πρώτο ? Αυτό που σου δουλεύει στα χωράφια ή το γέρικο που καθεται στο στάβλο ?
.
Συντάξεις.
Είναι λογικό να λες σε ένα παιδί για το δώρο που θα του πάρεις τα Χριστούγεννα και όταν έρχονται Χριστούγεννα του λες πήγαινε να δουλέψεις για να το πάρεις?
.
Δημιουργικότητα.
Μεγαλώνεις ένα παιδι χωρίς να του λείψει τίποτα μέχρι τα 18 , για να του λείψουν όλα μαζί από τα 18 και μετά.(οταν βλέπω τους νέους σήμερα ,θυμάμαι την ιστορία του Βούδα που τον είχε ο πατέρας του κλεισμένο σε παλάτια για να βλέπει μόνο ευτυχία και αυτός οταν το έσκασε έξω από εκει και είδε την δυστυχία ... έγινε άγιος .Εν ενεργεία Βούδες βλέπω να καταλήγει ή νέα γενιά.Παραρτημα του Θιβέτ στην Ευρώπη. Ανοίξαμε καισας περημένουμε) .
.
Παραγωγικότητα
Πως περιμένεις να πάρεις κάτι που δεν έχεις βοηθήσει να παραχθεί (από αντικείμενα μέχρι συνειδήσεις)? Έχουμε πήξει στους Manager των 700 ευρώ και δεν βρίσκουμε έναν υδραυλικό τον 3700 ευρώ ,για να μας φτιάξει την βρύση.
.
Το χρήμα είναι όπως το νερό.
Αν μένει στάσιμο βρομάει και δηλητηριάζει αυτούς που το πίνουν .
.
ΚΑΙ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΓΕΝΕΙΑΣ ΤΟΥ ΜΈΛΛΟΝΤΟΣ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ ??? (Αποκάληψη. Να τι πέρνουν κάθε μέρα οι νέοι μας)
«Με ρωτάς το πως γίνηκα τρελός.Να πως:Μια μέρα, καιρό, καιρό πριν γεννηθούν πολλοί θεοί, ξύπνησα από βαθύ έναν ύπνο κι ανακάλυψα πώς όλες οι μάσκες μου είχαν κλεφτεί-κι οι εφτά μάσκες που είχα φτιάξει και είχα φθείρει μες σε εφτά ζωές-τότες έτρεξ'αμασκοφόρετος μές' από τους ανθρωπόβριθους δρόμους κραυγάζοντας: "κλέφτες, κλέφτες τρισκατάρατοι κλέφτες".
Άντρες,γυναίκες,με περιγέλασαν και κάποιοι τρέξανε στα σπίτια τους σκιαγμένοι από μένα.
Κι όταν έφτασα στην αγορά ένας νιός σκαρφαλωμένος σε μια στέγη φώναξε:
"είναι τρελός".
Σήκωσα τα μάτια να τον αντικρύσω΄ο ήλιος φίλησε το γυμνό μου πρόσωπο για πρώτη φορά. Για πρώτη φορά, ο ήλιος φίλησε το γυμνό μου πρόσωπο και η ψυχή μου φλογίστηκε από αγάπη για τον ήλιο και δεν ήθελα τις μάσκες μου πια τώρα. Και μέσα σε έκσταση φώναξα: " ευλογημένοι οι κλέφτες που 'κλεψαν τις μάσκες μου".
Έτσι γίνηκα τρελός.
Και βρήκα και τα δυό τους: λεφτεριά και σιγουριά,μέσα στην τρέλα μου΄τη λεφτεριά της Μοναξιάς,τη σιγουριά της ακαταληψίας,γιατί όποιοι μάς καταλαβαίνουν σκλαβώνουν κάτι μέσα μας.
Μα, άς μην είμαι και τόσο υπερφίαλος για τη σιγουριά μου.Ακόμα κι ένας κλέφτης, φυλακωμένος,είναι ασφαλισμένος από έναν άλλον κλέφτη".
Χαλίλ Γκιμπράν
Τρίτη 15 Απριλίου 2008
Παράκληση
Ένα χρόνο τώρα προσπαθώ να βάλω video στις αναρτήσεις μου (που να είναι εμφανές πως είναι video) και μουσική στο blog μου .
Κανένας χριστιανός (ορθόδοξος κατά προτίμηση ) μήπως θα μπορούσε να με βοηθήσει ,γιατί από ότι βλέπω ,μόνος μου θα τα καταφέρω να το κάνω κοντά στην σύνταξη (καθαρά χρονικός προσδιορισμός )
«Με ρωτάς το πως γίνηκα τρελός.Να πως:Μια μέρα, καιρό, καιρό πριν γεννηθούν πολλοί θεοί, ξύπνησα από βαθύ έναν ύπνο κι ανακάλυψα πώς όλες οι μάσκες μου είχαν κλεφτεί-κι οι εφτά μάσκες που είχα φτιάξει και είχα φθείρει μες σε εφτά ζωές-τότες έτρεξ'αμασκοφόρετος μές' από τους ανθρωπόβριθους δρόμους κραυγάζοντας: "κλέφτες, κλέφτες τρισκατάρατοι κλέφτες".
Άντρες,γυναίκες,με περιγέλασαν και κάποιοι τρέξανε στα σπίτια τους σκιαγμένοι από μένα.
Κι όταν έφτασα στην αγορά ένας νιός σκαρφαλωμένος σε μια στέγη φώναξε:
"είναι τρελός".
Σήκωσα τα μάτια να τον αντικρύσω΄ο ήλιος φίλησε το γυμνό μου πρόσωπο για πρώτη φορά. Για πρώτη φορά, ο ήλιος φίλησε το γυμνό μου πρόσωπο και η ψυχή μου φλογίστηκε από αγάπη για τον ήλιο και δεν ήθελα τις μάσκες μου πια τώρα. Και μέσα σε έκσταση φώναξα: " ευλογημένοι οι κλέφτες που 'κλεψαν τις μάσκες μου".
Έτσι γίνηκα τρελός.
Και βρήκα και τα δυό τους: λεφτεριά και σιγουριά,μέσα στην τρέλα μου΄τη λεφτεριά της Μοναξιάς,τη σιγουριά της ακαταληψίας,γιατί όποιοι μάς καταλαβαίνουν σκλαβώνουν κάτι μέσα μας.
Μα, άς μην είμαι και τόσο υπερφίαλος για τη σιγουριά μου.Ακόμα κι ένας κλέφτης, φυλακωμένος,είναι ασφαλισμένος από έναν άλλον κλέφτη".
Χαλίλ Γκιμπράν
Τετάρτη 9 Απριλίου 2008
Η άρνηση των Θυρών
Πέλαγος η νεογέννητη ζωή μας .
Ορίζοντας ανοιχτός .
.
Και η ανάγκη μας να ανασάνουμε μυστικούς κόσμους ,ανοιχτότερη.
Οι άνθρωποι που μας πλησίαζαν ,έμοιαζαν με ανεξερεύνητα εξωτικά δάση.
Άλλοι πιο μακρινοί ,έμοιαζαν με νησιά ,τυλιγμένα με την μαγεία του πελάγους των Υπάρξεων.
Κάποιοι έγιναν φεγγάρια στις ζωές μας.
Πότε φωτεινά,
και πότε ολοσκότεινα.
.
Μεσήλικη σχεδόν η ζωή μας πια
Τους ορίζοντες διαδέχτηκαν οι τοίχοι .
Οι αρνήσεις της Λογικής για Ελευθερία.
Κάποιες από αυτές ,έχουν παράθυρα ,για να ξεγελούν την αρχέγονη ανάσα μας για Ορίζοντες.Κάποιες ανάσες μας πεθαίνουν πάνω στο τζάμι ,αφού δεν μπορούν να ελευθερωθούν .
Ψυχοραγούν ,αλλάζοντας της διαφάνειες του κρυστάλλινου ΌΧΙ ,σε πρόσκαιρη θαμπάδα.
Όσο για τις Πόρτες .
Αυτές βασανίζουν περισσότερο την ψυχή.
Στους συμπαγείς τοίχους ,κάποτε θα ανοίξουμε μια τρύπα .
Στους τοίχους με πόρτα όμως ,ποτέ.
Δεν τρυπιέται η ΕΠΙΛΟΓΉ Ίσως γιατί ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΆ επιλέγω δεν συμαινεί να έχω και μια άλλη εναλλακτική ,αλλά να έχω το θάρρος να την ακολουθήσω.
..
Εγώ τρελός είμαι .
Όμως μετρήστε εσείς οι γνωστικοί ,τις πόρτες ,τους τοίχους ,και τα παράθυρα που θα προσπεράσετε από την κρεβατοκάμαρά σας μέχρι το γραφείο της εργασίας σας , και φανταστείτε ότι ο κάθε ένας από αυτούς τους τοίχους χτίστηκε με τα ίδια μας τα χέρια από ΦΌΒΟ .
Ποιοι ορίζοντες μας έχουν μείνει για να ζούμε και να ανασαίνουμε ?
«Με ρωτάς το πως γίνηκα τρελός.Να πως:Μια μέρα, καιρό, καιρό πριν γεννηθούν πολλοί θεοί, ξύπνησα από βαθύ έναν ύπνο κι ανακάλυψα πώς όλες οι μάσκες μου είχαν κλεφτεί-κι οι εφτά μάσκες που είχα φτιάξει και είχα φθείρει μες σε εφτά ζωές-τότες έτρεξ'αμασκοφόρετος μές' από τους ανθρωπόβριθους δρόμους κραυγάζοντας: "κλέφτες, κλέφτες τρισκατάρατοι κλέφτες".
Άντρες,γυναίκες,με περιγέλασαν και κάποιοι τρέξανε στα σπίτια τους σκιαγμένοι από μένα.
Κι όταν έφτασα στην αγορά ένας νιός σκαρφαλωμένος σε μια στέγη φώναξε:
"είναι τρελός".
Σήκωσα τα μάτια να τον αντικρύσω΄ο ήλιος φίλησε το γυμνό μου πρόσωπο για πρώτη φορά. Για πρώτη φορά, ο ήλιος φίλησε το γυμνό μου πρόσωπο και η ψυχή μου φλογίστηκε από αγάπη για τον ήλιο και δεν ήθελα τις μάσκες μου πια τώρα. Και μέσα σε έκσταση φώναξα: " ευλογημένοι οι κλέφτες που 'κλεψαν τις μάσκες μου".
Έτσι γίνηκα τρελός.
Και βρήκα και τα δυό τους: λεφτεριά και σιγουριά,μέσα στην τρέλα μου΄τη λεφτεριά της Μοναξιάς,τη σιγουριά της ακαταληψίας,γιατί όποιοι μάς καταλαβαίνουν σκλαβώνουν κάτι μέσα μας.
Μα, άς μην είμαι και τόσο υπερφίαλος για τη σιγουριά μου.Ακόμα κι ένας κλέφτης, φυλακωμένος,είναι ασφαλισμένος από έναν άλλον κλέφτη".
Χαλίλ Γκιμπράν
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Προ-Βληματικές ΣημειΏσεις ενος τρελού, στο ΑγριοΛόγιο 2016
Συνοδηπόροι
Αρχειοθήκη ιστολογίου
-
►
2022
(2)
- ► Ιανουαρίου (2)
-
►
2014
(12)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Φεβρουαρίου (2)
- ► Ιανουαρίου (1)
-
►
2013
(50)
- ► Δεκεμβρίου (1)
- ► Σεπτεμβρίου (2)
- ► Φεβρουαρίου (2)
- ► Ιανουαρίου (4)
-
►
2012
(6)
- ► Δεκεμβρίου (1)
- ► Ιανουαρίου (2)
-
►
2011
(21)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Φεβρουαρίου (3)
- ► Ιανουαρίου (3)
-
►
2010
(52)
- ► Δεκεμβρίου (5)
- ► Σεπτεμβρίου (4)
- ► Φεβρουαρίου (3)
- ► Ιανουαρίου (2)
-
►
2009
(36)
- ► Δεκεμβρίου (3)
- ► Σεπτεμβρίου (6)
- ► Φεβρουαρίου (3)
- ► Ιανουαρίου (5)
-
▼
2008
(59)
- ► Δεκεμβρίου (4)
- ► Σεπτεμβρίου (4)
- ► Φεβρουαρίου (7)
- ► Ιανουαρίου (6)