Σήμερα

Σήμερα ,

γονάτισα να προσευχηθώ .

Με το κεφάλι σκυμμένο

και τα χέρια απλωμένα .

Ζητώντας ελεημοσύνη από τον θεό

και έλεος από την φύση του Εωσφόρου.

Ζήτησα να κοιτάξουν και οι δύο αλλού ,

σήμερα.

Σήμερα

που ο Άνθρωπος

θα προσπαθήσει

να σηκωθεί πιο ψηλά από την Ύπαρξη του .

Σήμερα

που γίνεται το πρώτο μεγάλο βήμα ,

το ανθρώπινο πνεύμα ,

να φτιάξει Ύλη.

Ζητώ οι Άγγελοι

να μας συγχωρήσουν την φυσική μας απληστία .

Τώρα που θα προσπαθήσουμε

να κοιτάξουμε στα μάτια τον Θεό .

Σήμερα

ογδόντα χιλιάδες από τις πιο κοφτερές μας αιχμές ,

θα προσπαθήσουν

να σχίσουν το κουκούλι που μας περιβάλει.

Κάθε μέρα η προσευχή μου ,

για δύο χρόνια ,

θα σπάει σε ογδόντα χιλιάδες κομμάτια

και θα προσπαθεί να βοηθήσει όλους αυτούς τους επιστήμονες

να κάνουν έστω και μία ακόμα σκέψη

ΜΟΝΟ

για το καλό της ανθρωπότητας.

Προσεύχομαι.