Τελευταίος νόμιμος Μέγας αρχιερέας του θεού Ήλιου , ο μέγας Κωνσταντίνος , τελούσε το μυστήριο της νέας γέννεσης του θεου τουτου, κάθε τέτοιες ημέρες, μέχρι που λίγο πριν το τέλος της ζωής του βαπτιστικε χριστιανός και όρισε την χριστιανική θρησκεία ως Δεσπόζουσα. Έτσι Εμείς ώς καλοί παγανιζοντες χριστιανοί την γέννεση του Χριστού που είναι αρχές της Άνοιξης , την εορτάζουμε δύπλα σε τουτη την Αρχέγονη αναγέννηση ,για να μην μείνει παραπονεμενη η πελατία . Βάλαμε τόν Αγιο Νικόλαο ,τον Άγιο Βασίλειο και ένα Ξωτικό του βορρά , μαζί σε ένα καζάνι και φτιάξαμε τον Santa Clause-Ai Βασίλη ,τον ντήσαμε σαν μαζορέτα και τον βάλαμε να κάνει κονσομασιόν στα παρτι και τις γιορτές μας φορτωμένο με δώρα που κλέβονται από κάποια παιδιά για να δοθούν σε άλλα. Έλατα και καραβάκια ντυμένα τσίρκο έγιναν σύμβολα της γέννησης του θεού μας με μαζορέτες Αι Βασίλιδες να κάνουν το προμοσιον. Κάπως έτσι τελειώνει και φέτος η χρονιά .Εδώ .Σε τούτο τον πανάρχαιο χρονικό προσδιορισμό της αναγέννησης του Ήλιου Ενός ήλιου που δεν είμαι τόσο σίγουρος αν θα φωτίσει τις μνήμες όσων έφυγαν , τις τύχες όσων ήρθαν και τις ζωές όσων έμειναν . Στήν αναγέννηση του νέου φωτός , ζητώ , για μια φορά ακόμα Αυτογνωσία Αγάπη και Υγεία. Στο Μέγα Ανθρώπινο Πνεύμα ζητώ ταπεινότητα , επικοινωνία και γνώση. Μοιράζω τούτες τις ευχές σε όλους μας όπως η βροχή μοιράζει τις σταγόνες της στην διψασμένη γή . Είθε να ανθίσει Ζωή.
Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2008
Νέα Αναγέννηση Φωτός
«Με ρωτάς το πως γίνηκα τρελός.Να πως:Μια μέρα, καιρό, καιρό πριν γεννηθούν πολλοί θεοί, ξύπνησα από βαθύ έναν ύπνο κι ανακάλυψα πώς όλες οι μάσκες μου είχαν κλεφτεί-κι οι εφτά μάσκες που είχα φτιάξει και είχα φθείρει μες σε εφτά ζωές-τότες έτρεξ'αμασκοφόρετος μές' από τους ανθρωπόβριθους δρόμους κραυγάζοντας: "κλέφτες, κλέφτες τρισκατάρατοι κλέφτες".
Άντρες,γυναίκες,με περιγέλασαν και κάποιοι τρέξανε στα σπίτια τους σκιαγμένοι από μένα.
Κι όταν έφτασα στην αγορά ένας νιός σκαρφαλωμένος σε μια στέγη φώναξε:
"είναι τρελός".
Σήκωσα τα μάτια να τον αντικρύσω΄ο ήλιος φίλησε το γυμνό μου πρόσωπο για πρώτη φορά. Για πρώτη φορά, ο ήλιος φίλησε το γυμνό μου πρόσωπο και η ψυχή μου φλογίστηκε από αγάπη για τον ήλιο και δεν ήθελα τις μάσκες μου πια τώρα. Και μέσα σε έκσταση φώναξα: " ευλογημένοι οι κλέφτες που 'κλεψαν τις μάσκες μου".
Έτσι γίνηκα τρελός.
Και βρήκα και τα δυό τους: λεφτεριά και σιγουριά,μέσα στην τρέλα μου΄τη λεφτεριά της Μοναξιάς,τη σιγουριά της ακαταληψίας,γιατί όποιοι μάς καταλαβαίνουν σκλαβώνουν κάτι μέσα μας.
Μα, άς μην είμαι και τόσο υπερφίαλος για τη σιγουριά μου.Ακόμα κι ένας κλέφτης, φυλακωμένος,είναι ασφαλισμένος από έναν άλλον κλέφτη".
Χαλίλ Γκιμπράν
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Προ-Βληματικές ΣημειΏσεις ενος τρελού, στο ΑγριοΛόγιο 2016
Συνοδηπόροι
Αρχειοθήκη ιστολογίου
-
►
2014
(12)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Φεβρουαρίου (2)
- ► Ιανουαρίου (1)
-
►
2013
(50)
- ► Δεκεμβρίου (1)
- ► Σεπτεμβρίου (2)
- ► Φεβρουαρίου (2)
- ► Ιανουαρίου (4)
-
►
2012
(6)
- ► Δεκεμβρίου (1)
- ► Ιανουαρίου (2)
-
►
2011
(21)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Φεβρουαρίου (3)
- ► Ιανουαρίου (3)
-
►
2010
(52)
- ► Δεκεμβρίου (5)
- ► Σεπτεμβρίου (4)
- ► Φεβρουαρίου (3)
- ► Ιανουαρίου (2)
-
►
2009
(36)
- ► Δεκεμβρίου (3)
- ► Σεπτεμβρίου (6)
- ► Φεβρουαρίου (3)
- ► Ιανουαρίου (5)
-
►
2008
(59)
- ► Δεκεμβρίου (4)
- ► Σεπτεμβρίου (4)
- ► Φεβρουαρίου (7)
- ► Ιανουαρίου (6)