.
.
Η γή που ζώ ,γέμισε βουές .
Βογκητά ,κραυγές .
Ξένες στα αυτιά μου λόγχες γλώσσες ,
απειλούν και υπόσχονται .
Αρπάζουν και φοβερίζουν .
Προσπαθούν να με πείσουν πως φταίω ,
για πράγματα που ποτέ δεν έκανα.
Πως έχω χρεωθεί και πρέπει να πληρώσω ,
για ζωές που ποτέ δεν έζησα.
Φωνάζουν
ΣΤΑΎΡΩΣΗ
Κάθισα κατάχαμα στην γή.
Εκλεισα τα μάτια .
Έβαλα τα χέρια μου βαθιά στο χώμα,
και
ζήτησα από τους προγόνους μου ,
από τις ρίζες της ύπαρξής μου ,
να μου μιλήσουν .
Να μου χαράξουν τον Δρόμο .
Να μου δείξουν την Αλήθεια
Τότε εμφανίστηκαν γύρω μου
Μικρασιάτισσες κυράδες
καιι άρχισαν να τραγουδούν νανουρίσματα ουσάκ.
Μετά ήρθαν,
Σατανάδες και παπάδες ,
ρίζες της πίστης μα και της απιστίας μου
με τζιβαέρια και σαμπάχ ,
χόρευαν και τραγουδούσαν
Χτες το βράδυ στ' όνειρό μου,
ολοι μαζί ,
στήσανε γιορτή.
Και εγώ που ήξερα το διπλανό μου,
τους πόνους και τις ανάγκες του,
τον βοηθούσα και με βοηθούσε
Γι αυτό με σέβονταν
και μ' αγαπούσαν οι εχθροί
Κι όταν ήρθε το πρωί
και άνοιξα τα μάτια μου ,
είδα ,
οι ιστορικές κυράδες
των δήθεν κομματικών ιδεολογιών
να κάνουν ζητιανιά στους μαχαλάδες.
Να ληστεύουν ,και μετά να κάνουν
πλιάτσικο με τις ζωές μας οι πολιτευτάδες.
Οι ευσεβείς τάχα παπάδες
τεμενάδες σε φονιάδες.
Ετσι, η ζωή μου πάλι σε συμπληγάδες
κι οι εχθροί μου πάλι εχθροί
Ομως τότε ,
έκλεισα τα μάτια.
Άκουσα βαθιά μες την καρδιά μου ,
τον αρχαίο ρυθμό .
Άπλωσα τα χέρια μου ,
όπως μου έμαθαν οι προγονοί μου
Σαν τον αετο
όταν θέλει να ελευθερωθεί ,
και να πετάξει μακρυά .
Από πόνο βαθύ ξεκηνά πάντα ,
όπως και τωρα
Ζεϊμπέκικο απτάλικο
για το κακό και τ' άδικο
για το κακό και τ' άδικο
έτσι χορεύει η ψυχή μου
σ' ένα ντουνιά κατάδικο
της εθνικής σκυλάδικο
της εθνικής σκυλάδικο
και κλαίω απ' τη ντροπή μου.
Βαθαίνει πάλι ο ύπνος μου
Βαθαίνουν και οι ρίζες μου μαζί του
Και ακούω
Μπαγλαμάδες και τζουράδες
με κουρντίσματα παλιά,
να μιλούν για τον ίδιο πόνο
και τις ίδιες αγωνίες
που ζούμε και τώρα
Έλληνες ισοψαλτάδες,
να πλαταίνουν
τον αληθινό θεό στις καρδιές μας
Ντέφια και βιολιά να έχουν την δύναμη να βάλουν φωτιά,
και να πυρπολήσουν ολόκληρο το Σύμπαντο
Να πυρποληθεί ολόκληρο το Τίποτα
από την ανθρώπινη καρδιά.
Ετσι και
χτες το βράδυ στ' όνειρό μου
χύμα το κρασί ,
δώρο των παλιότερων θεών μου,
στις αισθήσεις
Φχαριστούσα το θεό μου
Αγαπούσα τη ζωή.
Κι όταν ήρθε το πρωί,
και άνοιξα πάλι τα μάτια μου ,
είδα,
δίχως αφορμή ροκάδες,
ψεφτοιδεαλιστές ,
ανυποψίαστοι ραγιάδες
που στην Κορώνη έχουν μπαρμπάδες,
να μιλάν για ιδέες, θυσίες
και αγώνες για το δίκαιο
που βάζουν πάντα άλλους μπρωστά ,
στην δύσκολη ώρα.
Ανθρωπόμορφοι λεφτάδες να μου κλέβουν την ζωή .
Αναλφάβητοι σκυλάδες,
να υποτιμούν την σοφία που άφησαν οι προγονοί μου ,
και να μου επιβάλλουν ώς Παιδεία και γλώσσα,
μόνο γνώσεις σκουπίδια
και ακρωτηριασμένους τρόπους έκφρασης,
δημιουργώντας έτσι έναν λαό μουγκό.
Έτσι πάλι η ζωή μου Συμπληγάδες
κι οι εχθροί μου πάλι εχθροί .
http://www.youtube.com/watch?v=x0ldly3KBTw&feature=related
Πάντα αυτές οι άγιες μέρες ,
γεμίζουν ξενόφερτα σύμβολά .
Εμβόλιμη ξενόφερτη ιστορία ,
που προσπαθούν τόσα χρόνια τώρα ,
να την περάσουν στον Έλληνα ,
ώς θρησκεία.
Εκμεταλλεύονται κάποιοι ,
την αγάπη του Χριστού για τους ανθρώπους ,
και την θυσία του γι αυτούς ,
την πορεία του ώς θεανθρώπου σε αυτήν την γή ,
για να περάσουν έμμεσα ,
μηνύματα που τελικά έκαναν τον χριστιανισμό ,
ως την πιο επικερδή επιχείρηση
που πέρασε ποτε από την γή .
Πάντα λάτρευα τον Θεό που ξέρει να γίνεται άνθρωπος ,
και πάντα οίκτίρα τον άνθρωπο που νομίζει πως είναι θεός.
Στέκομαι στην υπέρτατη αυτή θησία
του Χριστού για τους ανθρώπους ,
και λέω πως από εκείνη την στιγμή και μετα έγινε Θεός.
Για τον κάθε άνθρωπος ,
ο δρομος την ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ
περνάει πάντα απο την ΣΤΑΥΡΩΣΗ
