Eίμαι ένα δίποδο θηλαστικό ζέον ον (εν συντομια ΖΩΟΝ ).
Πρόκειμαι για μια πολύπλοκη μορφή ζωής με βάση τον άνθρακα και τις ενώσεις του: Αποτελούμαι κατά τρία τέταρτα από μια υγρή χημική ένωση που την ονομάζω νερό. Κατάγομαι απ'τον πίθηκο,ή τέλος πάντων από κάτι που έμοιαζε με πίθηκο.
Κάποιοι μαλιστα λένε πως το πιθηκισιο dna μου αναμίχθηκε με εξωγήινο dna , για να μπορέσουν να εξηγήσουν τον τριπλασιασμό του εγκεφάλου μου και της συνείδησης μου μεσα σε ελαιστο χρονικό διαστημα σε σχέση με την προηγούμενη αργή εξελικτική μου πορεία .
Ακόμα πιο πίσω στο γενεαλογικό μου δέντρο, κατάγομαι από μικρόβια, που είτε δημιουργήθηκαν από τύχη σε μια αρχέγονη θαλάσσια σούπα, είτε ήρθαν πάνω σε κάποιον βράχο χαμένο στο διάστημα και ρίζωσαν στην σφαιρική μάζα από βράχους και μέταλλα, καλυμμένη στο μεγαλύτερο της μέρος από νερό, που κρέμεται από το τίποτα μέσα στο κενό, και που την ονομάζω πλανήτη-μου, και πιο συγκεκριμένα Γη. Ενα αστερι μεσήλικο , 4,5 δισεκατομμύριον χρόνων ( στα 10 πανω κάτω ψοφάνε αυτα )
Σαν άτομο, προήλθα από την ένωση δύο συγκεκριμένων μισών κυττάρων πριν από περίπου 40 περιστροφές του πλανήτη-μου γύρω από μιά γιγάντια σε σχέση μ’εμένα και τη Γη , διάπυρη φωτεινή σφαίρα, που την λέω Ήλιο.
Το είδος μου ονομάστηκε από τους προγόνους μου Άνθρωπος, και κάποιοι ημιμαθείς το μεταφραζουν σε ΑΝΩ ΘΡΩΣΚΩ, "κοιτάω ψηλά" ενω η κανονική του εξήγηση ειναι ΑΝΔΡΟΣ ΩΠΟΣ δηλαδη , και πολύ γενικά μεταφραζοντας το (γιατι κανονικά θελει μεγαλη και εις βαθος εξήγηση ) συμαινει το ον με όψη άνδρα ( οπου ανδρας είναι μια άφυλλη έννοια της ενεργητικής εξελικτικής ικανότητος του όντος μας , και οχι αυτο που νομιζουμε σημερα ) Μπορώ να παρατηρώ και να ερμηνεύω τον Κόσμο ή ετσι νομίζω τουλαχιστον .
H παρατηρηση , με τον μηχανισμο την λογικής που εχω επινωήσει , με κανει να νοιωθω ασφαλης στην αρχή . Μεχρις οτου να ερθει η αναγκη να παρατηρισω τον Κόσμο απο πιο κοντα . Εκει αλλαζουν όλα .
Κυρίως όμως διαφέρω από τα άλλα ζώα ,
γιατί έχω πλήρη συναίσθηση του εαυτού μου σαν ξεχωριστό άτομο,σε σχέση με την φύση ,και συνείδηση της θνητότητάς μου.
Ομως αυτο είναι που μου κάνει παραλληλα την ζωή κόλαση . Μερικοί μαλιστα , εδωσαν και όνομα σε τουτη την συνειδητοποιηση . Την είπαν Διαβολο ,
και πολύ σωστα βεβαια , γιατί Διάβολος έιναι το ασρενικό της διαβολής , δηλαδη της καταστασης του να διαβάλλεται η πραγματικότητα λόγω του φοβου μας για τον θανατο . Ετσι , για να τον αποφήγω , και αυτόν αλλά και όλους τους -ισμούς που επινόησε μεσω της λογικης για να μας κανει να νοιωθουμε καλά , όταν πραττουμε το Λάθος ( χριστιαν-ισμος ,βουδ-ισμος ,ισλαμ-ισμός , ναζ-ισμός , μαρξ-ισμος ,καπηταλ-ισμός κλπ ) , αποφασησα από μικρός να εχω μια προσωπικη δια βιου πνευματική δίαιτα για να μπορέσω να αντέξω την τοξηκότητα των -ισμων που προσπαθουσε μανιωδώς να με ταϊσει η κοινωνία μου και που τελικα αυτη η διαιτα με οδηγησε στην μεγαλητερη σπουδή θανατου .Την Φιλοσοφία .
Ετσι , σπουδαζοντας τον θανατο μαθαινω την ζωή , και τελικα συνηδειτοποιώ πως, η στιγμη του θανατου μας δεν ειναι η στιγμή που ο θανατος ερχεται σε εμας , αλλα η στιγμη που ο θάνατος φεύγει απο μεσα μας .Γιατι , πως θα βιώναμε την ζωή , αν δεν βιωναμε παραλληλα και την ελλειψη της ; Με τι μετρο θα την αντιλαμβανομασταν ; Μηπως τελικα η ζωή και ο θανατος είναι οι δυο ακρες ενος κυκλου , που ξεκηνα οταν η ζωή μας ξεκηνα και τελειωνει οταν η μια άκρη βρεί την αλλη , φτιαχνοντας πάλι το Αγιο απολυτο μηδέν ;
Τελικα , μηπως το Υπαρχω του Καζαντίζη είναι μια διατριβή της ερωτικής σχέσης ΖΩΗΣ και ΘΑΝΑΤΟΥ ; ;)
