Πέμπτη 18 Ιουλίου 2013

Ψεύτη Παππού





Ψεύτη Παππού . 
Τι με άφησες εδώ ; 
Εδω οι άνθρωποι δεν ξέρουν να τραγουδούν αυτά που νοιώθουν 
Δεν ξερουν να μάχονται γι αυτά που πιστεύουν .
Εδω οι ανθρωποι δεν αγαπούν το θέατρο 
και τους μουσικούς τους θεωρουν επαίτες .

Εδώ , χτυπούν τα ζώα 
και αφήνουν τους αδύναμους στην μοίρα τους 
Δεν ξέρουν να κάνουν ταξίδια με ενα χαμόγελο ,
ουτε μπορούν να δουν όμορφους ορίζοντες μεσα απο τα βλέμματα.
Κοιτάζουν μόνο πως να αρπάξουν χρήμα 
και να ταΐσουν τον εγωισμό τους 
με τις καρδιές αυτων που τους αγάπησαν 

Δεν γνωρίζουν τίποτα πάρα πάνω απο τους προγόνους τους ,
περα απο το ονομα τους , και τα συντρίμμια των μνημείων τους .
Αγνοούν την κληρονομία που τους δόθηκε 
οπως , δεν μπορούν να δουν 
ουτε καν τα δώρα του θεού τους 
Τον ήλιο , 
την θάλασσα , 
την ελιά και το αμπέλι , 
την ποίηση και την τραγωδία .
Ακόμα και την τεράστια Ελληνική Φιλοσοφία . 
Ακόμα και αυτην , δεν μπορούν να την δουν , 
και ας πέφτουν πάνω της ,
κάθε φορα που χρησιμοποιούν την ελληνική γλώσσα . 

Εδω οι άνθρωποι, δεν διαβάζουν ,δεν σκέφτονται ,δεν ακουν , 
παρα μόνο μιλάνε βρίζοντας και γράφουν προσβάλλοντας.
Νομίζουν πως τα ξέρουν όλα  σε τουτο τον τόπο ,
γι αυτο και εχουν εξορίσει την προστάτιδα θεά τους ,
την θεά της Σοφίας , απο τον τόπο τους .
Εδω Παππου οι ανθρωποι , 
δεν εχουν μαθει να δίνουν , 
παρα μόνο να απαιτούν Αγάπη . 



Ψευτη Παππου .
Μου ειχες πεί πως ειναι όμορφη η ζωή.
Μου ειχες πεί πως τουτος ο τόπος είναι ιερός .
Μου ειπες πως πολέμησες στην Αλβανία 
για να ειναι καλύτερη ,
για να ειναι ελεύθερη η δική μου ζωή .
Μου εδειχνες τις τρύπες στα πόδια σου απο τις σφαίρες 
και μου ελεγες πως αυτες εγιναν 
για να περπατανε οι υπολοιποι Ελληνες όρθιοι 
χωρις να φοβονται ,
χωρις να πρεπει να γονατίζουν .
Να μπορουν να τεντώνουν ολο το ανάστημα τους 
για να αγκαλιάσουν τα αστέρια . 



Α ρε Παππου .
Κάθε που πλησιάζει Αυγουστος ,
θυμάμαι τα ταξίδια μας ,
ζυμωμένα με Αλμύρα και Ηλιο ,
με επίχρισμα τους ήχους του βιολιού σου τα βράδια ,
και τις ομορφες ιστοριες για τους πολεμους 

και τις επαναστασεις που πολεμισες ,
για τον θανατο ,τον ερωτα , τα μίση και τις θυσιες 
των ανθρωπων που γνωρησες
Σκληρες  Αλήθειες ανακατεμενες προσεχτικά με λίγο παραμύθι ,
για να μην πονέσεις την τοτε παιδική ψυχή μου . 


Ψευτη Παππου .
Πήγα και ξαναπήγα, στα σοκάκια ,
στις πολεις στις χωρες, 

στα όνειρα , στους μουσικους ήχους , 
στις ιδέες , που πηγαίναμε μαζι ,
ομως ολα ήταν διαφορετικά . 
Πολύ πιο σκληρά , πολύ πιο άχρωμα .

Παντου , ετοιμος να πεθάνει ο κόσμος . 

Προ-Βληματικές ΣημειΏσεις ενος τρελού, στο ΑγριοΛόγιο 2016

Συνοδηπόροι

Αρχειοθήκη ιστολογίου