Το Τάνκο της Ζωής

Όταν τα βήματα των δυο χορευτών ,

πατάνε ανάμεσα στον πόνο και την χαρά ,

Οταν τα πόδια τους, 

γαντζώνονται το ενα ανάμεσα στο άλλο 

και γλιστρούν μαζι, 

απο το γέλιο στο κλάμα . 

Οταν χορεύουν 

πότε πατώντας στην Ζωή ,

και πότε στον Θάνατο . 

Κι όμως . 

Ακόμα κι έτσι ,

οταν η καρδιά γεμίζει φόβο,

όταν το μυαλό θολώνει απο αμφιβολίες 

δεν φεύγουν.

Κρατουν πιο σφιχτά ο ενας τον αλλον 

και συνεχίζουν να χορεύουν 

Κρατώντας πότε ο ενας και πότε ο αλλος 

τα βήματα του χορού , 

ακόμα και στα πιο δύσκολα σημεία του ,

ακόμα και στις πιο επικίνδυνες φιγούρες του,

μόνο αυτοι οι χορευτές 

αξίζουν το Τάνκο της Ζωής . 

https://www.youtube.com/watch?v=MoSIFxWRIs4#t=172

Αλησμονώ και Χαίρομαι

ΟΛΟΙ ΟΙ ΣΑΠΙΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΑΤΑΚΑ ΘΑ ΣΟΥ ΠΟΥΝ 
-"ΣΥΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΣΟΥ ΕΚΑΝΑ μπλα μπλα μπλα , βρισκομαι τωρα σε μια δυσκολη περιοδο και μου βγαινει αυτος ο χαρακτήρας μπλά μπλα μπλα , δεν εχω ακομα κατασταλαξει τι θέλω μπλα μπλα , γι αυτο και κανω μπλα μπλα, συγνωμμη και παλι κλπ ". 
-CUUUUUTTTTTTT 
Κάθε σάπιο δέντρο εχει και σάπιες ρίζες . 
Οτι χαρακτηρα εχεις τωρα , θα τον εχεις για πάντα .
Οτι υπάρχει στο βλέμμα , υπάρχει και στην ψυχή .
Και εγω σάπια δέντρα , κακοχαραγμένους χαρακτήρες 
και αδεια βλέμματα γεματα απόνερα από τις αφοδευσεις των ... περαστικων , 
δεν θελω στον κήπο της ζωής μου . 
Οτι είσαι ΜΕΣΑ σου , στο ΤΩΡΑ σου , 
αυτό θα εισαι και στο ΠΑΝΤΑ σου .

ΜΗ ΜΟΥ ΤΟΥΣ ΌΡΧΕΙΣ ΤΆΡΑΤΕ

Εσύ Απόγονε , 
ΝΑΙ ΣΕ ΕΣΕΝΑ ΠΟΥ με ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ ΜΙΛΆΩ . 
Θα τολμήσεις να σκεφτείς και να πείς και τίποτα δικό σου 
ή θα αναμασάς 
και θα ποστάρεις ,
μόνο τα δικά μας λόγια ; 

Αν κάναμε και εμείς το ίδιο , 
ΤΙ ΣΚΑΤΑ επιστήμες , ιδέες , 
τέχνες και πολιτισμό θα είχες εσύ σήμερα , ΡΕ ; 

Να περνεις την ευθυνη και να λες αυτο που σκέφτεσαι , 
οχι αυτο που σκέφτηκαν οι αλλοι για εσένα . 

Και οταν δεν εχεις να πεις τιποτα
γεννημενο απο το μυαλο σου, 
τότε σώπαινε βρε ανθρωπε ,
για να ακουστουν αλλοι 
που εχουν κατι δικό τους να πουν 

Αντε , 
γιατι πολύ, μου, τους όρχεις τάρατε 
και θα σας λάβει και θα σας ανυψώσει , 
το νεοελληνικό σύστημα παραγωγής παπαγάλων 
και όχι σκεπτόμενων ανθρώπων ,
μου,
μέσα .
Τι αλλο να περιμενω απο μια κοινωνια 
που επιβραβευει αυτον που αποστηθιζει 
και αναπαραγει αυτο που το λενε 
και οχι αυτον που κρίνει , 
επεξεργαζεται και δημιουργει κατι νεο 

Τάδε μας έσουρε ΣΩΚΡΑΤΗΣ


Ακουγεται το ΔΙΟΣ ΑΣΤΡΑΠΑΙΟΥ με τον ΨΑΡΑΝΤΩΝΗ απο το αλμπουμ "Ψυχοστασία" των "Δαιμόνια Νύμφη "

Θυσία στην θέά(;) της σιΟπής

Όταν μικραίνει ,μακραίνει (ποια η διαφορά ; ) 
τόσο ένας άνθρωπος , 
πώς να ακούσεις πιά τα λόγια του ,
ακόμα και αν είναι ευχές ;

Η μουσικη της αναρτησης ειναι το Sacrifice των Dead can Dance     

Καλη ΕπιΤυχία ;

-Χαθήκαμε ρε φίλε . Τι κάνεις ;

                                           -Ασε . Τρέχω .

-Γιατί ; 

-Για να προλάβω τις υποχρεώσεις .

-Και με όλο αυτο το τρέξιμο , έφτασες κάπου ;

-Οχι

-Νοιώθεις πως τελικά κέρδισες κάτι ;

-Τίποτα

-Νιώθεις πως έγινες καλύτερος άνθρωπος ;

-Όχι 

-Δηλαδη απο οτι μου λες Φιλε μου , 

τρεχεις στάσιμος ,
για να προλαβεις το Τιποτα, 
που δεν σε κανει καλυτερο ανθρωπο.

Τι αλλο να πω στην προσπαθεια σου,
 παρα,

 Καλή επιΤοιχία .

Πως να πώ " Χριστός Ανέστη " ;

Πως να πώ " Χριστός Ανέστη "

σε έναν λαό σταυρωμένων Χριστών

και κρεμασμένων ,

απο τις ιδιες τους τις πράξεις ,

Ιούδων ;

Πως να πώ Χριστος Ανέστη

στις Μαρίες που θρηνούν ,

τα ματωμενα με Θανάτους ,

ιμάτια των γιών τους ;

Τί να πώ στους στρατιώτες που εκτελώντας εντολές

χώνουν στις καρδιές των χριστών

τις λόγχες των όπλων τους

και μετα αυτοκτονούν ;

Πώς να πώ Χριστός Ανέστη

στις Μαγδαληνες που λιθοβολόνται ξανά και ξανά

γιατι αποφάσισαν να σταματήσουν να είναι πόρνες της κάθε εξουσίας ;

Κοιτάζοντας  ψηλά απ τον σταυρο,

στον μυστικό μου δείπνο

ειδα την αφοσίωση ,

την πίστη,

τον έρωτα ,

τον θαυμασμό,

το πάθος ,

την προδοσία .

Ομως δεν ειδα πουθενα ,

την Αγάπη ,

να στεκεται δύπλα στον Χριστό μου .

Σε εναν λαό ,

σε εναν άνθρωπο

σταυρωμενο με καρφια σφυρηλατημένα

από τους Εφιάλτες της φυλής του ,

της Ζωής του

πως να πω "Χριστός Ανέστη"  ;

Νεότερος

.

Ό,τι δείχνω, 

είναι η ουράνια πηγή,

με τον έρωτα,

με τα στήθη.

Ό,τι δείχνω, 

είναι η ουράνια επιστροφή,

με γυμνά δάκρυα

με πόνο θησαυρισμένο στο βλέμμα.

.

Ο ποιήτής είναι μια νύχτα στη θάλασσα.

.

Θεέ μου σε κυνηγώ

όπως παιδί τις πεταλούδες.

Θεέ μου σε κυνηγώ

όπως παιδί τους συνομηλικούς μου

στο δειλινό παιχνίδι.

.

Αισθάνομαι μόνος

αφού δεν υπάρχει δεύτερη ζωή ν’ αλλάξουμε

και το φεγγάρι ταξιδεύει πάντα ίδιο.

Σύντροφε ουρανέ

άλλοτε η ελπίδα φεγγοβολούσε στα χέρια

κοιτάζω το σώμα βρίσκω τ’ όνειρο

πάει κ’ η αγάπη

χάνεται

σαν το νερό στην πέτρα.

.

Τι είναι πια ένα δέντρο; 

Τι είναι τ’ ασημένια φύλλα;

Μέσ’ στην ορμή της ερημιάς 

γινόμαστε διάφανοι.

Ποίηση Νίκος Καρούζος 

.
.

.
.
.

Π Α Ν Τ Α

.

.

.

.

.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΡΙΜΑΙΑ ...

.

... κάτι μου λέει πως ...

.

.

.

.
.

Tο ειπε η γιαγια μου η τρέλλα 

στην Πρωτοχρονιατικη ανάρτηση . 

Το 2014 σημαίνει 

2 μήτρα ,

0 χαος ,

1 δορυ ,

4 κλημακωση . 

Tο ειπε πως φετος 

ειναι η χρονια του θεου του πολέμου 

για να περπατησει σε ολη την γή .

Και ήδη άρχισε να μπουσουλαει
.
.
.
. 

Ακουγεται το  kalashnikov του kusturica  .

http://www.youtube.com/watch?v=CYryevHIZGw&list=PLklJVi84fovus-pOL3URupnZ5QG6vINqE

Είν' η αγάπη

Η αγάπη ,

χόρτο δεν είναι για να βγει με τόση ευκολία, 
είναι δεντρί βαθύρριζο μα θες για να το βγάλεις 
πριχού μονάχο μαραθεί σ' οργώνει τη καρδιά σου
βγαίνει μαζί με τη καρδιά.

Ειν' η αγάπη βάτος
που αν τύχει Μάνα και μπλεχτείς 

μέσα στις αγκαθιές του,
δε ξεμπερδεύεις εύκολα.
Θα φύγεις λαβωμένος.

Είναι η αγάπη θάλασσα
που γλυκοκυματίζει
κι αν τύχει τα γαλάζια της νερά σε ξεγελάσουν
τις ομορφιές της λιμπιστείς 

κι απλώσεις τα πανιά σου
δεν είναι μανα βολετό πίσω για να γυρίσεις.
Κι αν σε βοηθήσουν οι καιροί με κίνδυνο μεγάλο
στην άλλη άκρια θε να βγεις, 

αλλιώτικα εχαθης.

Είναι η αγάπη φονικό
που ζωντανό σ' αφήνει.

Είναι η αγάπη ξενιτιά που παίρνει το παιδί σου
μα κάθε μέρα καρτερεις μη και γυρίσει πίσω.

Είναι η αγάπη όνειρο που θέλεις για να τρέξεις
μ' από τη γη τα πόδια σου δε λεν να ξεκολλήσουν.

Είναι η αγάπη χείμαρρος
χυμά και σε συντρίβει.

Αρρώστια ειναι ν'αγαπας ,

αρρώστια που σε λειώνει .

Μα δεν γυρευεις γιατρικο,

δεν θελεις να μερωσεις  .

Αγάπη είναι ν' αγαπας ,

όποια πληγη σου ανοιγει .

Αγάπη είναι η  η μοναξιά που πρέπει στον καθένα.

Αγάπη είναι να κοιτάς τη πόρτα ολοένα.
Αγαπη ειναι να μιλάς στα φίλια και στα δέντρα,
στις πέτρες στα τριαντάφυλλα,
στους τοιχους,
στα ταβάνια.

http://www.youtube.com/watch?v=hfdvoC_SWCc

Αφιερωμένο , σε οσους είπαν Σ'αγαπω και στα δυσκολα έφυγαν ."Αγάπη ειναι ν' αγαπάς , όποια πληγή σου ανοίγει "  

Του ποταμου η πέτρα

Πήγα στον ποταμό για να ψαρέψω .
Έριξα την πετονιά και περίμενα , 
χαζεύοντας τις πρώτες ακτιδες του Ηλιου .
Καθόμουν δίπλα στα βοτσαλα , 
και τα άφηνα να μου μιλουν 
με την σιωπή ,για την Σιωπή  . 
Οπως ποτέ . 
Οπως πάντα

Τσίμπησε κάτι . 
Κοιτάζω στο νερό  
και βλέπω πως είχα πιάσει 
την μορφή μου, 
την μορφή σου 
που με κοιτούσε θυμωμένα ,
γιατι την έβγαλα απο την κρυψώνα του Ποτέ της .
Και τότε το άκουσα . 
Είμαι σίγουρος . 
Άκουσα το Ψέμα να γλιστρά μέσα στα νερά και να γελάει.
Αχ και να το εβλεπα .
Πήρα την πιο σκληρή πέτρα που βρήκα . 
Την πέταξα μέσα στον ποταμό .

"Πρέπει να το σκοτώσω " φώναξα με μανία .
Πέταξα κι άλλη ,κι άλλη . 
Και κάθε φορά το Ψέμα ,γελουσε και φώναζε μέσα απο το στόμα της πέτρας 
"Μου... " , 
"Σου..." , 
"Του... " 
Έπιασα μια τελευταία πέτρα για να την πετάξω .

Ήταν τόσο σκληρή , κλειστή . Άκαρπη απο χαρά . 
Σαν ενα αυγό που υπομονετικά 
εδώ και χρόνια εκκολάπτει αλήθειες 
και τιποτα δεν αντεχει να φυτρωσει πανω της . 
"Μου μοιάζεις" της είπα ,
"Σιγά μην σε χαραμίσω στο Ψέμα " . 
Μου χαμογέλασε . 
Την πήρα στην αγκαλιά μου απαλά , 
μην σπάσει το τσόφλι και έχουμε άλλα 
και την πήγα στο Χωριό ,
να την βλέπουν να με φοβούνται οι χωριανοι ,
να με αφήνουν ήσυχο ,
καθώς την γυαλίζω ,καταμεσής στην πλατεία. 

Όσο για το Ψέμα , κοιτάξου μεσα εδώ .... ΝΑ ΤΟ.  Το βλέπεις ;