.
Ό,τι δείχνω,
είναι η ουράνια πηγή,
με τον έρωτα,
με τα στήθη.
Ό,τι δείχνω,
είναι η ουράνια επιστροφή,
με γυμνά δάκρυα
με πόνο θησαυρισμένο στο βλέμμα.
.
Ο ποιήτής είναι μια νύχτα στη θάλασσα.
.
Θεέ μου σε κυνηγώ
όπως παιδί τις πεταλούδες.
Θεέ μου σε κυνηγώ
όπως παιδί τους συνομηλικούς μου
στο δειλινό παιχνίδι.
.
Αισθάνομαι μόνος
αφού δεν υπάρχει δεύτερη ζωή ν’ αλλάξουμε
και το φεγγάρι ταξιδεύει πάντα ίδιο.
Σύντροφε ουρανέ
άλλοτε η ελπίδα φεγγοβολούσε στα χέρια
κοιτάζω το σώμα βρίσκω τ’ όνειρο
πάει κ’ η αγάπη
χάνεται
σαν το νερό στην πέτρα.
.
.
Τι είναι πια ένα δέντρο;
Τι είναι τ’ ασημένια φύλλα;
Μέσ’ στην ορμή της ερημιάς
γινόμαστε διάφανοι.
Ποίηση Νίκος Καρούζος
.
.
.
.
.
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου