Παρασκευή 11 Ιανουαρίου 2008

Πόλεμος

Αυτή η ανάρτηση είναι πολύ σκληρή. Όποιος δεν έχει δυνατό στομάχι καλό θα είναι να μην την διαβάσει.
.
.
Ακούω συχνά στην τηλεόραση κάποιους θερμόαιμους ανθρωπίσκους που εκμεταλλευόμενοι τον πόνο της καθημερινότητας του απλού ανθρώπου,προσπαθούν να περάσουν μηνύματα πολέμου. Και επειδή με την χρήση των media μας έχουν καλλιεργήσει στο μυαλό μας το σύνδρομο του προβάτου , δεν υποτιμώ ούτε στιγμή την σκέψη ότι αυτοί οι άνθρωποι κάποτε μπορεί να αποκτήσουν οπαδούς. Σε αυτούς είναι αφιερωμένη η σημερινή ανάρτηση
.
.
.
Ήρωες ονομάζουν τους εαυτούς τους, βγαλμένοι από τα αζήτητα κάποιων χωρών . Αποβράσματα που τους δόθηκε η εξουσία των όπλων.


.

Και κάποιοι άλλοι που γεννήθηκαν από την οργή των προηγούμενων πολέμων και τον φανατισμό ,και φαντάζουν ήρωες στα μάτια των παιδιών.


.
Είτε στο όνομα του θεού είτε του Αλλάχ
Οι πράξεις αυτών των ανθρώπων γεννούν καταστροφή


.
εξαθλίωση


.
Η αγάπη κάνει την καρδία να αντέχει


.
Όχι όμως και ο φόβος


.

ή ο πόνος της απώλειας


.

Μεγαλύτερο θύμα του πολέμου τα παιδιά

Άλλα θα εγκαταλειφθούν


.

και θα καταλήξουν στον αργό θάνατο της πείνας


.

Άλλα θα πάρουν τις απαραίτητες πρώτες βοήθειες


.

ενώ άλλα όχι


.

και θα αφήσουν την τελευταία τους πνοή στην λάσπη



.

Ποιος όμως θάνατος συγκρίνεται με αυτόν που επέρχεται από τον βιασμό της παιδικής ψυχής ?

.

Συνέχεια οι ειδήσεις μιλούν για θύματα πολέμου σε μάχες .Ποτέ όμως κανείς δεν δείχνει ένα από αυτά

.

ή τι αφήνουν πίσω τους οι βομβαρδισμοί από εξελιγμένους πυραύλους

.
Αυτοί που αυτοπυρπολούνται , κανείς δεν τους έχει ρωτήσει ,αν η φωτιά που έκαψε το κορμί τους ,είχε μεγαλύτερο πόνο από αυτόν πόνο της μνήμης του πολέμου και της απώλειας.

.
Στοιβαγμένα κορμιά σαν κρέατα, ετοιμάζονται για το τελευταίο τους ταξίδι. Αυτοί που τους αποχαιρετούν θα ζήσουν ακόμα για λίγο στην κόλαση.

.
Ειλικρινά δεν ξέρω ποιους να λυπηθώ περισσότερο. Αυτούς που έμειναν ,αυτούς που έφυγαν ή εμένα που δεν έκανα τίποτα για να αποτρέψω τέτοια γεγονότα.
.
Κάποιοι κάποτε προσπάθησαν ,έστω και φορώντας μία μπλούζα .Έστω και με μία πορεία.

.
Εκ μέρους όλων των υπολοίπων που ζούμε την ζωή μέσα από τις τηλεοράσεις μας ,ζητάω από τον θεό μόνο ένα πράγμα. Συγχώρεση .Για όλα όσα μπορούσαμε και δεν κάναμε. Και μπορεί αυτός να μας την δώσει .Τα παιδιά μας όμως ΠΟΤΕ'.
.
.
Μετά από όλα αυτά ,μόνο ένα τραγούδι μου έρχεται στο μυαλό
.
.
.

Προ-Βληματικές ΣημειΏσεις ενος τρελού, στο ΑγριοΛόγιο 2016

Συνοδηπόροι

Αρχειοθήκη ιστολογίου