Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2008
Νέα Αναγέννηση Φωτός
Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου 2008
Οδηπορικό ζωής
Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2008
Επαναστάσεις με Χατζιλίκι
Γιατί πάντα μπλέκουμε τους αναρχικούς με τα κλεφτρόνια και τους αλήτες που θέλουν να κάψουν και να σπάσουν ???
Αν(χωρίς)- Αρχ(ή)-ικος(βιώνω ενεργά).Βέβαια σε όλες τις περιόδους της Ιστορίας αυτοί είναι ελάχιστοι αφού το να αμφισβητείς την Αρχή εμπεριέχει πολύ προσωπικό συμφέρον αν δεν έχεις να προτείνεις εσύ λύσεις. Αναρχικός λοιπόν είναι αυτός που προτείνει κάτι καινούριο μην πιστεύοντας τις αρχές ου τον διοικούν, και ΟΧΙ αυτός που καίει κατι που δεν θα μπορούσε ποτέ λόγω ανικανότητας να φτιάξει ή επειδή θέλει να το λεϊλατήσει
Εχθές λοιπόν ή αστυνομία φοβήθηκε την λαϊκή οργή μετα το έγκλημα,αποσύρθηκε και βρήκαν την ευκαιρία ακραίες οργανώσεις να ξεσπάσουν καταστροφική οργή χρόνων και τα κλεφτρόνια να κατακλέψουν τα μαγαζιά. Όλοι αυτοί βεβήλωσαν και ατίμασαν το πνεύμα του νεκρού πιτσιρικά και τίμησαν τον ηλιθιώδη εγωισμό του ειδικού φρουρού .
Και πως μπορείς να δημιουργήσεις σε μία χώρα που η κοινή λογική είναι τόσο φοβισμένη που επιτρέπει τόσο ακραίες συμπεριφορές? Αυτό μόνο με φοβίζει , πως οι δημιουργικές δυνάμεις της Ελλάδας , αυτές που ΜΟΝΟ έχουν την δυνατότητα να δώσουν την ευημερία στους ανθρώπους , λεηλατούνται και από το κράτος και από το Αντί-κράτος. Αυτό θα το πληρώσουμε όλοι μας.
Λύση τρελού,και ας είν και του Χωριού (γιατί μόνο όταν κάποιος προτείνει λύσεις , έχουν .... Λόγο οι λόγοι του)
Πάρτε όλοι από ενα σκληρό κλαδί στο χέρι ( εγώ είμαι ήδη εκει) και κατεβείτε στους δρόμους . Όταν ένας αστυνομικός σας απειλήσει χτυπήστε τον αλύπητα .Όταν όμως δείτε ένα αυνανιζόμενο παιδαρέλι να βάζει φωτιά ή να καταστρέφει ,επίσης τιμωρήσετε το πολύ αυστηρά με τον ίδιο τρόπο.
Αυτή είναι η Τιμωρία του Ελλανοδίκη
Έτσι γεννιόντουσαν οι Ολυμπιονίκες . Μέσα από τον πόνο που δεν καταστρέφει και τον Ιερό Φόβο προς τους νόμους ενός κράτους.
Τέλος , Μία Συμβουλή στους πιτσιρικάδες που βγήκαν στους δρόμους. ΠΟΤΕ’ δεν κερδήθηκαν αγώνες όταν οι ... αγωνιζόμενοι κρατούσαν το κρουασάν στο ένα χέρι ,την μπουγάτσα στο άλλο και έβγαιναν πορείες με ψηλοτάκουνα και Armani μίνι και καπαρτίνες. Δεν γίνεται αναρχία με χατζιλίκια των πατεράδων.
.
.
.
Παραδείγματα καταστάσεων και ανθρώπων που ο λαός δεν είχε την δύναμη(απο φόβο ή αδιαφορία ?) να προλάβει την φλόγα τους που εγινε πυρκαγιά .
.
.
.
Ακούγεται το Tears in Heaven του Eric Clapton για να συντροφεύει το ταξίδι του 15χρονου που κηδεύεται σήμερα σκοτωμένος από τον εγωϊσμό ενώς ανθρώπου που δεν ήξερε τα όρια των πράξεών του. Λυπάμαι και τους δύο
.
.
.
.
Το παρακάτω τραγούδι είναι αφιερωμένο σε όλους αυτούς που αγαπούν κι όμως κατηγορούν την Ελλάδα. Η Ελλάδα ειμαστε Εμείς .Πρέπει απλα να ξεθάψουτε την καλή πλευρά του εαυτού μας και η Ε΄λλάδα θα αρχίσει να χαμογελάει.Και Ελεος .Κλείστε τις τηλεοράσεις.
ολοι αυτοί πληρώνονται από τους μεγαλήτερους επιχειρηματίες του τόπου για να μας κοιμήζουν και οχι για να μας αφυπνίζουν.Η αλήθεια εινα μόνο εκεί έξω στους δρόμους. Βγείτε μόνοι σας να δείτε και σας υπόσχομαι οτι το βράδυ που θα γυρίσετε σπίτι σας η καρδιά σας θα είναι ελεύθερη.
Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2008
Εντός Εκτός και επί τα Αυτά
.
Πέμπτη 27 Νοεμβρίου 2008
Ανθρώπινη Επικοινωνία
Παρασκευή 14 Νοεμβρίου 2008
Οδηγίες πρός νέους Ηγέτες.
Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2008
Έλλειψη Λήθης
Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2008
Oικονομικό Παραμύθι "O Kακος λύκος και ο Xειρότερος Σκύλος"
Πέρασε λίγος καιρός ,και όλα πήγαιναν όπως ακριβώς είχε πει ο βοσκός. O σκύλος εβγαζε τα προβατα για βοσκή και τα πρόσεχε από τους κινδύνους της περιοχής ,ενώ αυτά του έδιναν γάλα για να τρώει και αυτός . Ένας λύκος όμως ορεγόταν το κοπάδι . Πώς ομως θα μπορούσε να παρακάμψει τον σκύλο ? Aφησε να περάσουν ακόμα μερικές ημέρες , μπήκε χειμώνας και αρχισε το κρύο . Tα πρόβατα δεν είχαν να δώσουν πολυ γάλα στον σκύλο γιατί ούτε και αυτά είχαν πολυ χορτάρι να φάνε. Tότε ήταν που ο λύκος φώναξε από μακριά στον σκύλο :
Tο σκέφτικε ,το ξανασκέφτικε ο σκύλος , έπιασε και μεγάλο κρύο ,πολύ πείνα και έτσι απόφάσισε να πεί το Nαί στον .... ξάδελφο.
Kάποτε , τα γύρισε 'ετσι η τυχη και ο λύκος αρρώστησε . Eτσι ο σκύλος δεν έτρωγε πια κρέας . Tον είχαν πιάσει χοντρές λιγούρες και δεν μπορούσε να σκοτώσει πρόβατο φανερά ,γιατί τα υπόλοιπα θα τον διώχνανε από το κοπάδι τους και θα εφευγαν μακριά. Έπρεπε να ζήσει ο ... ξάδελφος. Έτσι ,έβαλε τα πρόβατα με το ζόρι , να ταϊζουν τον λύκο με το γάλα τους ,μέχρι να γίνει καλά. Δεν ήταν ιδιαίτερα δύσκολο. Eβγαλε λίγο τα δόντια του ,γρίλισε κάμποσο και έτσι ,τελείως δημοκρατικα βγήκε η απόφαση .Nα σωθεί ο λύκος για το ... καλό των προβάτων.
.
Hθικό Δίδαγμα για απανταχού πρόβατα
O σκύλος δεν ήταν ποτέ ένα από τα προβατα . Hταν πάντα ,ένας πολύ έξυπνος λύκος που βρήκε τρόπους να είναι πάντα η ... τροφή ,δίπλα του
Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου 2008
Η καρέκλα
.
Αρχίζουν να μας εκπαιδεύουν πως να καθόμαστε σε μία καρέκλα
.
Μας εθίζουν να ονειρευόμαστε μια απαλή άνετη πανάκριβη πολυθρώνα που θα είναι όλο δική μας.
.
Όμως η ζωή τα φέρνει σχεδόν πάντα τελείως διαφορετικά από ότι τα φανταζόμαστε.
Ψάχνουμε κατ' αρχάς να βρούμε μία άνετη καρέκλα να κάτσουμε γιατί το ..... αξίζουμε . Όμως είναι όλες πιασμένες. Και όλοι όσους καθιστούς ρωτάς , σκάνε στα γέλια και σου δείχνουν μια τεράστια ουρά αναμονής για όρθιους που περιμένουν να αδειάσει μια θέση. Καθώς περιμένουμε αρχίζουμε να εξετάζουμε τα είδη καρέκλας που υπάρχουν γύρω μας.
.
Κάποιοι έχουν καρέκλα με δύναμη να λυώσουν όποιον σταθεί εμπρός στα σχέδιά τους.
.
Άλλοι βγάζουν ρίζες σε μία καρέκλα που δεν είναι δική τους .Απλά τους δόθικε για λίγο και αυτοί δεν θέλουν να το δεχτούν
.
Άλλοι πάλι προσαρμόζουν την καρέκλα στις ιδιαίτερες ανάγκες τους.
.
.... Ενώ άλλοι αποφασίζουν να κάτσουν σε καρέκλα με αντάλλαγμα την ψυχή τους
.
Υπάρχουν κάποιοι που δεν τους φτάνει η άνετη καρέκλα . Θέλουν και τραπεζάκι
.
Ενώ κάποιοι άλλοι μαζεύουν όσες καρέκλες μπορούν και στέκονται τελικά όλη τους την ζωή όρθιοι και άγρυπνοι για να τις φυλάνε μήπως και τους πάρουν καμία
.Το χειρότερο όμως είδος ανθρώπου είναι αυτός που κάθεται πάνω σε άλλους ανθρώπους.
.
.
κοιτάζοντας όλους αυτούς τους όρθιους ταλαιπωρημένους ανθρώπους ξέρω πως οι περισσότεροι από αυτούς θα πεθάνουν όρθιοι, ονειρευόμενοι μεχρι και την τελευταία τους πνοή ,μια αδια καρέκλα. Γιατί η ζωή είναι μια σάλα με ορισμένο αριθμό θέσεων που μπορεί να μας χωράει όλους,όχι όμως και την απληστία μερικών που χρησιμοποιούν δύο και τρεις θέσεις. Αυτό ο θεός δεν το υπολόγισε
Έτσι σκέφτομαι ότι ο παράδεισος τελικά δεν είναι τίποτε άλλο από άδιες καρέκλες με ωραία θέα και καλή παρέα δίπλα σου .
Δευτέρα 15 Σεπτεμβρίου 2008
Ήρωες παραμυθιού ... αγνοούνται
Ένα μέρος που είχα 20 χρόνια να διαβώ.
Εκεί θυμήθηκα ένα ερωτευμένο αγοράκι που περίμενε πώς και πως να έρθει η μέρα που θα πάει στα αγγλικά.
Θυμήθηκα μια μικρή πλατεία , ένα μοναχικό παγκάκι που λύγιζε από τον πόνο ενός ανεκπλήρωτου έρωτα, και μία συστολή που κράταγε δέσμια βαθιά λόγια αγάπης.
Θυμήθηκα ένα άγαλμα που κρυφοκοιτάζε τα όμορφα μάτια ενός κοριτσιού που καθόταν δίπλα μου,έτοιμο να ανθήσει την ευαίσθητη φύση του στα χείλη μου ,αλλά πάντα κάτι το εμπόδιζε.
Μετά περνώντας ο καιρός θυμήθηκα μια νεαρή γυναίκα που είχε τόση δίψα για εμπειρίες.
Και πως να κρατήσεις μιαν αγρία θάλασσα στα χέρια σου?
Μια θάλασσα που θέλει να ταξιδεύσει και δεν βλέπει παρά μόνο αυτή της την ανάγκη.
Πως να μην πνιγείς προσπαθώντας να μην την φυλακίσεις και να μην την πονέσεις ?
Η θάλασσα απλώθηκε .
Στο ταξίδι της ,έζησε περισσότερα από αυτά που δεν θα ήθελε να ζήσει και πολύ λιγότερα από αυτά που ονειρευόταν.
Τώρα ,όπως μαθαίνω από τα αλάνια ανέμους ,η θάλασσα αυτή, έγινε μία λασπωμένη στατική λίμνη. Όμως .... γαλήνεψε .
Έγινε μήτρα για να πάρει την πρώτη της ανάσα μια άλλη ζωή .
Τώρα ,το παγκάκι που ένοιωσα την πρώτη της αλμύρα ,δεν είναι πια εκεί, και το άγαλμα είναι σπασμένο πεταμένο σε κάποια αποθήκη.
Τώρα τον χώρο του πρώτου μου έρωτα ,τον πατάνε βιαστικοί επιβάτες του τρένου.
Τώρα ,δεν υπάρχει πια καμία εικόνα να μου θυμίζει αυτήν την θάλασσα που κρατούσα κάποτε στην αγκαλιά μου.
Τώρα , το ευαίσθητο αγόρι ,έχει γίνει ένας αξιοσέβαστος σκληρός επιχειρηματίας που δημιουργεί με τα χέρια του και με την λογική του ,και το όμορφο κορίτσι έχει γίνει μια καταστηματάρχης σύζυγος και μητέρα που τα όνειρα της είναι μόνο πια ,αυτά της οικογένειας της.
Αν κάποιες φευγαλέες στιγμές μου πέρασε από το μυαλό η σκέψη να ξανασυναντήσω αυτό το κορίτσι ,ήταν μόνο γιατί ήθελα να κοιτάξω βαθιά στα μάτια της ,μήπως ξαναδώ πάλι εκείνη την θάλασσα
Για να σιγουρευτώ ότι όλα όσα θυμάμαι ότι έζησα ,δεν ήταν ένα παραμύθι.
Γιατί όλα τα άλλα έχουν, από πολλούς καιρούς πριν ,αλλάξει.
.
Έτσι, για να σας θυμίσω ένα γλυκό παραμύθι (ίσως και το δικό σας), που οι ήρωες του .... αγνοούνται :)
Τετάρτη 10 Σεπτεμβρίου 2008
Σήμερα
γονάτισα να προσευχηθώ .
Με το κεφάλι σκυμμένο
και τα χέρια απλωμένα .
Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου 2008
Διαφάνιες Σκέψης
Καζαντζάκης.
.
Μετάφραση Τρελού του Χωριού
"Δεν Προσδοκώ τίποτα , δεν φομάμαι Εμένα , έτσι μόνο κερδίζω καθαρή ελεύθερη Σκέψη . "
.
Αρχικά το blog ξεκίνησε σαν ένα παιχνίδι. Μετά έγινε ένα μέσο όμορφής έκφρασης. Στο τέλος όμως έγινε εμμονή. Δύο τρείς ώρες καθημερινά άφηνα την αληθινή μου ζωή να φεύγει από τα χέρια μου , για να στήνω αναρτήσεις και να απαντώ στα γλυκά μηνύματα σας .Άρχισα να προσδοκώ τα μηνύματά σας. Άρχιζα να φοβάμαι αν η επόμενη ανάρτηση θα είναι το ίδιο καλή με την προηγούμενη . Έτσι έχανα την Καζατζακική μου Ελευθερία .Θόλωσαν οι διαφάνειες της σκέψης μου και αιμορραγούσε πολύς άμμος από την κλεψύδρα της ζωής μου.
.
Προ-Βληματικές ΣημειΏσεις ενος τρελού, στο ΑγριοΛόγιο 2016
Συνοδηπόροι
Αρχειοθήκη ιστολογίου
-
►
2022
(2)
- ► Ιανουαρίου (2)
-
►
2014
(12)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Φεβρουαρίου (2)
- ► Ιανουαρίου (1)
-
►
2013
(50)
- ► Δεκεμβρίου (1)
- ► Σεπτεμβρίου (2)
- ► Φεβρουαρίου (2)
- ► Ιανουαρίου (4)
-
►
2012
(6)
- ► Δεκεμβρίου (1)
- ► Ιανουαρίου (2)
-
►
2011
(21)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Φεβρουαρίου (3)
- ► Ιανουαρίου (3)
-
►
2010
(52)
- ► Δεκεμβρίου (5)
- ► Σεπτεμβρίου (4)
- ► Φεβρουαρίου (3)
- ► Ιανουαρίου (2)
-
►
2009
(36)
- ► Δεκεμβρίου (3)
- ► Σεπτεμβρίου (6)
- ► Φεβρουαρίου (3)
- ► Ιανουαρίου (5)
-
▼
2008
(59)
- ▼ Δεκεμβρίου (4)
- ► Φεβρουαρίου (7)
- ► Ιανουαρίου (6)