Παραμονή Χριστουγέννων σήμερα
Ημέρες που γιορτάζουν κυρίως τα παιδιά .
Τα παιδιά μεσα μας , δύπλα μας , γύρω μας.
Ομως υπάρχουν κάποια ορφανοτροφεία ,
που τα παιδιά που κατοικούν εκεί ,
είναι ξεχασμένα απο όλους .
Παιδιά που έχουν χάσει τους γονείς τους,.
Ταλαιπωρημένα από την ζωή ,
που κουβαλάνε στο κορμί τους ,
αρρώστιες ,
πόνο .
Παιδιά που τους απαγορεύουν
τα βλέμματα των άλλων,
τα δικά μας αυστηρά βλέμματα,
να αφήσουν το δάκρυ τους να κυλήσει ,
το γέλιο τους να ανθίσει .
Τους στερούμε την αγκαλιά ,
Και κάθε τρυφερό άγγιγμα .
Τα παιδιά αυτά βλέπουν κάθε μέρα ,
τον θάνατο στα μάτια .
Το κρεβάτι δίπλα τους αδειάζει
Ενας φίλος τους έφυγε .
Και μέτα κι αλλος κι άλλος.
Κι όμως , τα παιδιά αυτά ,
με μόνη συντροφιά
την ανάσα του θανάτου δίπλα τους,
και τα αδύναμα χέρια των συγκατοίκων τους ,
Βρίσκουν την δύναμη και γελούν ,
Αστειεύονται ,
Υπάρχουν .
Και ας μην τους θυμάται κανείς .
Ούτε κάν τα παιδιά τους.
.
Να σας γνωρίσω μερικά από αυτά.
Ο μικρός Γιαννάκης που μιλά μόνο γι αυτούς που τον αγάπησαν