Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου 2009

Ένα παιχνίδι χάρτινο στα χέρια των αγγέλων.




Μ
έσα σε αυτήν ,
την γειτονιά των Blogs,
είδα όνειρα ,
αναγκες ,
εκφράσεις ,
πόνους ,
χαρές ,
βαθιές αλήθειες ,
(γιατί τί άλλο
θα μπορούσε να χαρακτηρίσει
μια ύπαρξη εντονότερα;)
να γεννιούνται ,
να πεθαίνουν .
Ανθρώπους που δεν είδα ποτέ ,
και όμως τους ξέρω.
Τους γνώρισα .
Εκλεψα από την ζωή μου Ζωή ,
και μοιράστηκα μαζί τους
λίγο από το όνειρό μου ,
λίγο από το δικό τους .
Γράμματα στην άμμο,
που τα τραβά το κύμα του Χρόνου,
μαζί του.
Θάβω ένα δάκρυ μου ,
άλλοτε χαράς,
άλλοτε λύπης,
για όλους όσους θα γεννηθούν εδω,
μα και σε όλους όσους πέταξαν μακρυά ,
και θα ευχηθώ ,
ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ.
.
.
http://www.youtube.com/watch?v=LjHVpQnDROo
.
Αυτή η γειτονιά είναι για όλους μας ένα κλουβί,
κανείς δε ζει αληθινά αυτό που θα θελε να ζει,
γιατί το όνειρο είναι μια στιγμή και
όλες οι άλλες οι στιγμές απελπισία
μέσα σ αυτό το δρόμο γεννιόμαστε,
ζούμε και πεθαίνουμε,
μαζί με μας και τα όνειρα μας,
μαζί με μας και τα παιδιά μας.


Γι' αυτό ένα πάρτυ σ' αυτό το δρόμο
είναι πιο θλιβερό και από τον ίδιο το θάνατο,
είναι ένα γραμμόφωνο που ολοένα ξεκουρδίζεται,
δυο ιδρωμένα χέρια στο άσπρο φόρεμα ενός κοριτσιού,
ένας σκύλος που απορεί,
ένα ποτήρι αδειανό στην άκρη της αυλής μου,
μια κόκκινη κορδέλα στα μαλλιά της,
ένας κρυφός αναστεναγμός,
ένα αρπαχτικό βλέμμα θηρίου που δεν τολμάει να αγγίξει,
ένα κλουβί στην πόρτα σου με ένα πουλί που κοιμάται...


Γι' αυτό ένα πάρτυ στην Οδό των Ονείρων
είναι πιο θλιβερή και από τη στιγμή του ονείρου,
είναι ένα ξέφτισμα ζωής,
ένα παιχνίδι χάρτινο στα χέρια των αγγέλων.


Κοιτάχτε τούτο το κλουβί
είναι λιγάκι πιο μεγάλο από την καρδιά μου,
κι όμως δεν μπορεί να χωρέσει την αγάπη μου,
κοιτάχτε και τούτο το κορίτσι
θα του χαρίσω το κλουβί κι ένα τραγούδι θα μου πει...
για το πουλί που χάθηκε, για το πουλί που πια δε ζει
.
.
.
.
.
.
.
.

Για κάποια ανάσα που άνοιξε τα φτερά της και δεν είναι πιά εδώ.
.
.

25 σχόλια:

Καλυψώ είπε...

πισω απο μια οθονη..
υπαρχουν φωνες...οχι απλα σημαδακια
υπαρχουν ψυχες που εδω απελευθερωνουν
κατι απο την αληθεια τους,χωρις να φοβουνται..ποιος θα δακρυσει,λυγισει,χλευασει..

ειναι κλουβι;;κλουβι γινετε αν το κανεις ζωη...δυσκολο φυσικα να μην το κανεις αν εισαι απελπιστικα μονος-η..

καλημερα Τρελε!!..:)

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Πικρές αλήθειες........

Καλή σου μερα κι' όμορφη,

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
(υ.γ. μαγευτική η φωνή του μεγάλου Χόρν)

Τρελός του Χωριού είπε...

Καλυψώ μου
Κανείς δεν χλευάζει τις φωνες που απελευθερώνουν την ανασα τους .
Εγώ προσωπικά ,τιμώ αυτες τις ανασες,
γιατί θέλει δύναμη ,
να βγείς εδώ και να ανοίξεις την ψυχή σου.
Ολοι αγαπούμε αυτόν τον τρόπο έκφρασης ,
και γι αυτό είμαστε εδώ .
Όμως ,
μετά από αυτό ,
αρχίζουμε να
ζούμε κάτι που δεν Ζούμε.
και έτσι βιώνουμε
ένα ξέφτισμα ζωής
.
Όσο για το κλουβί ,
Οταν κάποιος γυρίζει συνεχώς γύρω από μια τρύπα , κάποτε θα πέσει μέσα .
.
Να έχεις μια όμορφη μέρα
:))))

Τρελός του Χωριού είπε...

ΦΥΡΔΥΝ -ΜΙΓΔΗΝ

Πικρές αλήθειες ,
που όμως φαντάζουν τόσο γλυκές ,
ακούγοντάς τες ,
από τέτοιες φωνές.
.
Ενα ζεστό χαμογελο για το πέρασμά σου .
:))))

Σταλαγματιά είπε...

Κι όμως μέσα σε ένα κλουβί ζούμε πάντα.
Εκείνο που λέγεται "πρέπει" και "κανόνες ζωής".
Τι νόημα έχει να ανοίγεις φτερά όταν δεν χωράς να πετάξεις!

Εγώ έχω βρει τρόπο όμως και πετώ :)

Φιλί σου αφήνω στα σκαλιά !

issallos είπε...

ΑΧ ΠΟΣΟ ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ.....

ευχομαι την υπερβαση να γινει το χαρτι πανι το ονειρο ταξιδι το πουλι μες το κλουβι να κελαηδει και να λιωσουν ολα τα ορια και οι φραγμοι....
γινεται σου λεω ...!!!!
το ζησα σου λεω.....!!!
και τωρα ταγμενος σ αυτο ζω την ονειροαληθεια
...... ποναει η πραγματικοτητα και ξεσκιζει το ονειρο
κοντευω να πεθανω
αλλα οσο ειμαι φως θα ειμαι εκει

ευχησου για μας φιλε το εχουμε αναγκη !!!!!!!!!

Bουλα. είπε...

οχι..
οχι..
οχι..
εμένα μου αρέσει που επικοινωνώ μαζί σας έστω και ετσι....
αλλιώς πες μου πως θα σας γνώριζα με τοσα χιλιόμετρα που μας χωρίζουν...
(((Γερμανία το ανάγνωσμα))))
και αν είναι να πέσω σε τρύπα....
θα το κάνω μ ολη μου την καρδιά...
Αξίζει που σας γνώρισα και μου φτάνει....
Φιλιά πολλά στην τρέλα σου...:)

Margo είπε...

Συμφωνώ απόλυτα!!!
Εδώ μέσα ζω και δεν είναι αλήθεια, όνειρο είναι.. και κάθε φορά που ξυπνώ, θρηνώ. Κι όμως συνεχίζω μέχρι να κάνω την υπέρβαση.
Το όνειρο να γίνει πραγματικότητα. Αν δεν τα καταφέρω εδώ που το ζω καθημερινά, που το σχεδόν το αγγίζω, τότε δεν θα τα καταφέρω ποτέ.
Νιώθω την ανάγκη να πω ευχαριστώ!
Να σαι καλά τρελλέ :)

Λουλούδι Χωρίς Άρωμα είπε...

Είναι φορές Τρελλέ, που σε αυτές τις γειτονιές οι ψυχές ξεγυμνώνονται και αλήθειες κρυμμένες φανερώνονται… έστω κι αν κάποιοι νομίζουν ότι κρύβονται πίσω από τις «λέξεις» που διαλέγουν κάθε φορά για να γράψουν μια ανάρτηση, να εκφράσουν μια άποψη, να απαντήσουν σε ένα σχόλιο…

Είναι κάποιες ψυχές που μπορούν να διαβάσουν πέρα από τις λέξεις…ανάμεσα στις γραμμές…

Ανθρώπους που δεν είδαμε ποτέ…ίσως τους γνωρίζουμε πολύ πιο καλά και ουσιαστικά από ανθρώπους που είναι δίπλα μας και τους γνωρίζουμε χρόνια…κι αυτό συμβαίνει γιατί απλά οι άνθρωποι που δεν είδαμε ποτέ και τους συναντάμε σε αυτές τις γειτονιές είναι πιο αληθινοί…και βλέπεις πραγματικά το υπέροχο «πλάσμα» που ζει μέσα τους…που χαίρεται όταν είναι χαρούμενοι, που ταξιδεύει όταν ταξιδεύουν, που ονειρεύεται όταν ονειρεύονται, που λυπάται όταν είναι λυπημένοι…και πονάει πολύ όταν πονάνε… και δακρύζει…

Artanis είπε...

Δεν πειράζει που έιμαστε μακριά...Στο ίδιο μήκος κύμματος εκπέμπουμε, τα ίδια πράγματα σκεφτόμαστε, ακόμα κι αν δεν αποτελούν το αντικείμενο των αναρτήσεών μας...
Άλοι κρυφά, κι άλλοι φανερά, τα σκεφτόμαστε, τα συζητάμε, τα αναλύουμε...1000 διαφορετικά άτομα, με τον ίδιο χτύπο καρδιάς...

thumbelina είπε...

Μέσα σ'συτή τη γειτονιά γνώρισα ανθρώπους που τους νιώθω σαν φίλους μου πιά, που δακρύζω με τον πόνο τους και γελώ με τη χαρά τους και νιώθω ότι μου λείπουν όταν έχω μέρες να μοιραστώ μαζί τους σκέψεις και αισθήματα...
αλλά δεν είμαι κλεισμένη στο κλουβί, η πόρτα του είναι πάντα ανοιχτή για να πετώ και στις άλλες γειτονιές της πραγματικής ζωής....

Τρελός του Χωριού είπε...

Σταλαγματιά μου
Πάντα πρέπει να τεντώνεις όσο μπορείς περισσότερο τα φτερά σου ,γιατί το άνοιγμα τους είναι που φτιάχνει τους ουρανούς μας .
:)))))

Τρελός του Χωριού είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Τρελός του Χωριού είπε...

Ισσαλλε φίλε μου
Οσο θα είσαι φώς , θα είμαι και εγώ εκεί .Και αν κάποτε γίνεις σκοτάδι , θα είμαι πάλι και εγώ εκεί . Σκοτάδι στο σκοτάδι για να ξαναγίνει πάλι Φώς.
.
Μιλάς για τον πόνο της πραγματικότητας σε έναν Τρελό ;
:)))))
Και περιμένεις τώρα να διαφωνήσω ;
:PPPPP
.
Ευχαριστώ σε για τον όμορφο λόγο σου.

Τρελός του Χωριού είπε...

Βούλα μου
Λατρεύω την επικοινωνία όπως και εσύ.
Κυρίως όταν δεν γίνεται με δεύτερες σκέψεις συμφέροντος , αφού κανείς από εμάς δεν γνωρίζει την ιδιότητα και την δύναμη του άλλου . Όμως ,αυτή η τρύπα χάσκει πάντα εκεί ανοιχτή , και δεν χρειάζεται παρά μόνο κάποια δύσκολη στιγμή ένα απρόσεκτο γλίστρημα ή ακόμα ένα σπρώξιμο από κάποιον για να σε αγκαλιάσει σφικτά η ... έλλειψη φωτός της. Γιατί όσο πιο μεγάλος είναι ο παράδεισος Βούλα μου , τόσο ισχυρότερο ΑντίΘεο ,έχει να ερπετά στα κλαδιά των κήπων του ακριβώς κάτω από το βλέμμα του Θεού.
Ας δώκει ο Θεος λοιπόν τέκνον μου ,να συνεχίσωμεν την επικοινωνίαν.
Ευλόγισον αδελφή.
;))))))

Τρελός του Χωριού είπε...

Margo μου
Μια μικρη ηλιαχτίδα , μπορεί να γίνει ένα φωτεινό ποτάμι και αυτό μία θάλασσα , ενας ωκεανός, αρκεί να καταφέρεις να την κρατήσεις μέσα στο σκοτάδι , να την τραβήξεις με όλη σου την δύναμη και ξηλώσεις το μάυρο πέπλο που ντύνονται καμιά φορά οι ήλιοι μας.
Εγώ σε ευχαριστώ
:))))

Τρελός του Χωριού είπε...

Λουλούδι μου χωρίς Άρωμα
Κρυμμένες ανάσες πίσω από τις λέξεις , κρυμμένοι ήλιοι πίσω από τις σκέψεις και θάλασσές πίσω από τα καλώδια του ιντερνετ. Τοση ομορφιά κρυμμένη από τον ... Φόβο.
Πολλά φιλιά για το όμορφο σχόλιό σου.

Τρελός του Χωριού είπε...

Αρτάνις μου
Πάντα πίστευα πως όλοι οι άνθρωποι έχουμε μία οικουμενική καρδιά, απλά πολλές φορές ξεχνάμε να την ακούμε. Γιατί τα Λόγια της καρδιάς δεν έχουν ποτέ το Θέλω ούτε το Πρέπει, μα το Μπορώ.
Πάντα φωτεινά μου φιλιά σε όλους σας, γύρω σου.
:))))

Τρελός του Χωριού είπε...

Thumbelina μου
Η ζωή μου μου έχει μάθει να προσέχω περισσότερο τις φυλακές που έχουν την πόρτα ανοιχτή παρά αυτές που την έχουν κλειστή .
.
Οι περισσότεροι από όσους είμαστε μέσα σε αυτόν τον χώρο , εχουμε ανάγκη απο το Ιερό αυτό Μοίρασμα που τόσο όμορφα περιέγραψες . Πόσο όμως απέχει η Μετάληψη από την Μέθη ;
.
Οι λόγοι σου πασπαλισμένοι
με γλυκό συναίσθημα .
Υπέροχοι.
Σε φιλώ

Bουλα. είπε...

την ευλογια σας δεσποτα!!!!
ΚΑΙ....
πολυ όμορφη η χειρονομία σου....
τα ροδοπέταλα φιλιά κάνω και σου τα στέλνω μ ολη μου την εκτίμηση....
ευχαριστω..

xristina είπε...

τώρα εγω τι να σου πω?
αφού σου τα 'παν άλλοι...
μια καλησπέρα θα σου πω.......
(....εμμμμ.......)
και θα ξαναέρθω πάλυ.
χαχαχ είπα να κάνω ποιηματάκι αλλά δεν...το προσπάθησα πάντως ε?

Eva F. είπε...

........

Mε συγκίνησες....
... όμορφα!...
Να είσαι καλά τρελλέ μου!

Τρελός του Χωριού είπε...

Βούλα Τέκνον μου ,
Η εκτίμηση είναι αμοιβαία .
Και εγώ με την σειρά μου θα ήθελα να σε ευχαριστήσω , που μου έδωσες την ευκαιρία ,
αυτή η ανάρτηση ,
να γίνει στο μέτρο που μπορεί ,
ένας τόπος μνημοσύνης ,
για κάποιον άνθρωπο που έφυγε .
.
,
Οσο για εσέ ΑΜΑΡΤΩΛΟ τέκνον .....
ευλόγισον .
:)))))

Τρελός του Χωριού είπε...

Melissalli μου
ποιηση είναι όχι το έμμετρο ενός λόγου , μα αυτός καΘ'εαυτός ο Λόγος της δημιουργίας του .
Και εδω ,ό λόγος του λόγου ,είναι τόσο όμορφος .
Σε ευχαριστώ .
Φωτεινα φιλιά

Τρελός του Χωριού είπε...

Ευα μου.
.
Το να μου εκφράζεις πως προσθέτω κίνηση με όμορφο τρόπο στην σκέψη και την καρδιά σου,
θέλω να ξέρεις πως είναι δώρο μα και τιμη για εμένα .
.
Φιλιά γεμάτα φως

Προ-Βληματικές ΣημειΏσεις ενος τρελού, στο ΑγριοΛόγιο 2016

Συνοδηπόροι

Αρχειοθήκη ιστολογίου