Ένα παιχνίδι χάρτινο στα χέρια των αγγέλων.

Μέσα σε αυτήν ,

την γειτονιά των Blogs,

είδα όνειρα ,

αναγκες ,

εκφράσεις ,

πόνους ,

χαρές ,

βαθιές αλήθειες ,

(γιατί τί άλλο

θα μπορούσε να χαρακτηρίσει

μια ύπαρξη εντονότερα;)

να γεννιούνται ,

να πεθαίνουν .

Ανθρώπους που δεν είδα ποτέ ,

και όμως τους ξέρω.

Τους γνώρισα .

Εκλεψα από την ζωή μου Ζωή ,

και μοιράστηκα μαζί τους

λίγο από το όνειρό μου ,

λίγο από το δικό τους .

Γράμματα στην άμμο,

που τα τραβά το κύμα του Χρόνου,

μαζί του.

Θάβω ένα δάκρυ μου ,

άλλοτε χαράς,

άλλοτε λύπης,

για όλους όσους θα γεννηθούν εδω,

μα και σε όλους όσους πέταξαν μακρυά ,

και θα ευχηθώ ,

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ.

.

.

http://www.youtube.com/watch?v=LjHVpQnDROo

.

Αυτή η γειτονιά είναι για όλους μας ένα κλουβί,
κανείς δε ζει αληθινά αυτό που θα θελε να ζει,
γιατί το όνειρο είναι μια στιγμή και
όλες οι άλλες οι στιγμές απελπισία
μέσα σ αυτό το δρόμο γεννιόμαστε,

ζούμε και πεθαίνουμε,
μαζί με μας και τα όνειρα μας,

μαζί με μας και τα παιδιά μας.


Γι' αυτό ένα πάρτυ σ' αυτό το δρόμο
είναι πιο θλιβερό και από τον ίδιο το θάνατο,
είναι ένα γραμμόφωνο που ολοένα ξεκουρδίζεται,
δυο ιδρωμένα χέρια στο άσπρο φόρεμα ενός κοριτσιού,
ένας σκύλος που απορεί,
ένα ποτήρι αδειανό στην άκρη της αυλής μου,
μια κόκκινη κορδέλα στα μαλλιά της,
ένας κρυφός αναστεναγμός,
ένα αρπαχτικό βλέμμα θηρίου που δεν τολμάει να αγγίξει,
ένα κλουβί στην πόρτα σου με ένα πουλί που κοιμάται...


Γι' αυτό ένα πάρτυ στην Οδό των Ονείρων
είναι πιο θλιβερή και από τη στιγμή του ονείρου,
είναι ένα ξέφτισμα ζωής,
ένα παιχνίδι χάρτινο στα χέρια των αγγέλων.


Κοιτάχτε τούτο το κλουβί
είναι λιγάκι πιο μεγάλο από την καρδιά μου,
κι όμως δεν μπορεί να χωρέσει την αγάπη μου,
κοιτάχτε και τούτο το κορίτσι
θα του χαρίσω το κλουβί κι ένα τραγούδι θα μου πει...
για το πουλί που χάθηκε, για το πουλί που πια δε ζει

.

.

.

.

.

.

.

.

Για κάποια ανάσα που άνοιξε τα φτερά της και δεν είναι πιά εδώ.

.

.