O que vos vou dizer
Nem sei se vale a pena
Tentar-vos descrever
O Mar
O Mar
E eu fui aqui ficando
S para O poder ver
E fui envelhecendo
Sem nunca o perceber
O Mar
ΤΑΥΡΟΣ
Ο αστερισμός του Ταύρου ήταν γνωστός στην αρχαιότητα από τους περισσότερους λαούς.
Οι Αιγύπτιοι τον συσχέτιζαν με το θεό Όσιρη και τον ιερό ταύρο, ως σύμβολο γονιμότητας και ευρωστίας.
Οι Έλληνες τον ονόμασαν ταύρο συνδέοντάς τον με τον πανάρχαιο μύθο της αρπαγής της Ευρώπης από το Δία.
Η Ευρώπη ήταν κόρη του Αγήνορα, γιου του Ποσειδώνα και της Λιβύης, κόρης του Έπαφου, γιου του Δία από την Ιώ.
Ο Αγήνορας βασίλευε στη Συρία, στη φοινικική πόλη Τύρο,
ενώ ο αδερφός του Βήλος ήταν βασιλιάς της Αιγύπτου.
Ο Δίας ερωτεύτηκε την Ευρώπη μια μέρα που έπαιζε ξέγνοιαστη με τις φίλες της.
Για να την πλησιάσει, μεταμορφώθηκε σε έναν άσπρο σφριγηλό ταύρο,
που η ανάσα του ξέχυνε μια γλυκειά μυρωδιά ζαφοράς.
Η Ευρώπη σαγηνευμένη από την ομορφιά του ταύρου, ήρθε κοντά του και άρχισε να τον χαϊδεύει. Ο ταύρος είναι ήμερος και γονατίζει μάλιστα αφήνοντας την κόρη να ανέβει στην πλάτη του. Τότε σαν αστραπή αρχίζει να τρέχει προς τη θάλασσα ενώ η Ευρώπη τρομαγμένη γαντζώνεται στα κέρατά του και φωνάζει βοήθεια.
Όμως το ζώο σκίζει τα κύματα ακάθεκτο.
Ακολουθούμενοι από θεϊκή συνοδεία Τριτώνων και Νηρηίδων φτάνουν στο νησί της Κρήτης, όπου οι Εποχές είχαν ετοιμάσει το νυφικό κρεβάτι στο Δικταίο Άντρο.
Κατά μια άλλη εκδοχή ενώθηκαν κοντά σε μια πηγή στη Γόρτυνα, κάτω από πλατάνια, που σε ανάμνηση αυτών των ερώτων κράτησαν το προνόμιο να μη χάνουν ποτέ τα φύλλα τους.
Από την ένωση της με το Δία, η Ευρώπη γέννησε τους ήρωες Μίνωα και Ραδάμανθυ καθώς και το Σαρπηδόνα. Ο Ζεύς ανέθεσε την προστασία της στο γίγαντα Τάλω.
Της έδωσε επίσης ένα σκύλο, που καμία λεία δεν μπορούσε να του ξεφύγει και μια φαρέτρα, που τα βέλη της δεν αστοχούσαν ποτέ.
Αργότερα η Ευρώπη παντρεύτηκε με το βασιλιά της Κρήτης, τον Αστερίωνα, γιο του Τέκταμου, που δεν είχε παιδιά και υιοθέτησε τους γιούς της από το Δία.
Μετά το θάνατό της η Ευρώπη τιμήθηκε με θεϊκές τιμές, ενώ ο Ταύρος, τη μορφή του οποίου είχε πάρει ο Δίας, έγινε αστερισμός και τοποθετήθηκε ανάμεσα στα σημεία του ζωδιακού κύκλου.
Ο Μίνωας θεωρείται ο πρώτος βασιλιάς που εκπολίτισε τους Κρήτες, δίδαξε την καλλιέργεια της γης και εισήγαγε τη λατρεία του Ταύρου στην Κρήτη.
Ο Ταύρος θεωρούνταν σύμβολο υγείας, ακμαιότητας και γονιμότητας και του αποδίδονταν ηλιακές ιδιότητες. Στις λατρευτικές γιορτές των αρχαίων Κρητών, ο Ταύρος-Ήλιος ενώνεται με την ιερή Αγελάδα-Σελήνη εξασφαλίζοντας την ευημερία, την ειρήνη και την καρποφορία για τους ανθρώπους και τη γη.
Άλλη μια διάσταση των εορτών αυτών ήταν ο καθορισμός της έναρξης της σποράς καθώς και άλλων γεωργικών εργασιών που γίνονταν με βάση τις κινήσεις του Ήλιου και της Σελήνης.
Στον αστερισμό του Ταύρου ελάμβανε χώρα η εαρινή ισημερία περίπου από το 4000 πχ. και για 2000 χρόνια μετά.
Ο Μίνωας βασίλευσε με πραότητα και δικαιοσύνη κι έδωσε στους Κρήτες εξαιρετικούς νόμους εμπνευσμένους από τον ίδιο το Δία.
Στο Ραδάμανθυ που φημιζόταν για τη σοφία και τη δικαιοσύνη του, αποδίδουν την οργάνωση του κρητικού κώδικα που χρησίμευσε ως υπόδειγμα στις ελληνικές πόλεις.
Μετά το θάνατό τους, πήγαν στα Ηλύσια Πεδία και τοποθετήθηκαν στον κάτω κόσμο ως δίκαιοι κριτές των ψυχών, μαζί με τον Αιακό.
Το όνομα του Μίνωα έγινε κατόπιν τίτλος που έφεραν πολλοί βασιλείς της Κρήτης.
Ο Αγήνορας είχε τρεις γιους από την Τηλέφασσα, το Φοίνικα, τον Κίλικα και τον Κάδμο.
Όταν ο Δίας άρπαξε την Ευρώπη, ο Αγήνορας έστειλε τους γιους του να τη βρουν. Περιπλανήθηκαν σε διάφορους τόπους της Ελλάδας κατά τη μάταιη αναζήτηση της αδελφής τους και ίδρυσαν πληθώρα ελληνικών πόλεων.
Ο Φοίνικας έδωσε το όνομά του στην περιοχή της Φοινίκης, ο Κάδμος ίδρυσε τις Θήβες και ο Κίλικας την Κιλικία. Άλλες αποικίες περιλαμβάνουν τη Θάσο και τη Θράκη.
Μερικοί μυθογράφοι ταυτίζουν το Φοίνικα με τον Αγήνορα και του δίνουν ως γιους τον Κίλικα, τον Κάδμο και το Θάσο.
Ο Ταύρος εμπεριέχει τους αστρικούς σχηματισμούς των Πλειάδων και των Υάδων και γειτονεύει με τον αστερισμό του Ωρίωνα.
Σιγά-σιγά και κάτω από την επιρροή των αντίστοιχων μύθων του Ωρίωνα, των Υάδων και των Πλειάδων,
ο Ταύρος αποδόθηκε ως ένα από τα ζώα που κυνηγά ο Ωρίωνας και συσχετίστηκε με την ιδέα του μαινόμενου, επιτιθέμενου ζώου χάνοντας ένα μέρος από την έννοια της πραότητας, της ειρήνης και της γονιμότητας που είχε αρχικά.
Επίσης μεταγενέστερα συσχετίστηκε με το μύθο του Μινώταυρου και της Πασιφάης και του αποδόθηκε ζωώδη φύση, ερμηνεύοντας μάλιστα το μύθο ως ανθρωποθυσιαστικό.
Πασιφάη όμως ήταν ένα ακόμη όνομα για τη Σελήνη, όπως αναφέρουν πολλοί αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς, όπως ο Παυσανίας.
Η ένωση της Πασιφάης και του Ταύρου είχε να κάνει με την αρμονική ένωση του Ήλιου και της Σελήνης και όχι με τη γέννηση κάποιου τέρατος.
Η ερμηνεία του μύθου του “Μινώταυρου” έχει σήμερα αποδοθεί εντελώς παραπλανητικά σε σχέση με την πραγματική αρχαία ερμηνεία.
.
.
Ο μύθος του Κριού
Ο αστερισμός του Κριού ήταν γνωστός στους Αιγύπτιους,
τους Βαβυλώνιους και τους Έλληνες.
Όλοι τον ονόμαζαν Κριό στη γλώσσα τους και συμβολιζόταν με το κριάρι.
Ο αστερισμός θεωρούνταν το κριάρι που μετέφερε το Φρίξο και την Έλλη,
παίρνοντας την ονομασία του από τον αντίστοιχο ελληνικό μύθο.
Ο Αθάμας ήταν Βοιωτός βασιλιάς που βασίλευε στην περιοχή της Κορώνης,
γιος του Αίολου και εγγονός του Έλληνα, γιου του Δευκαλίωνα.
Ο Αθάμας παντρεύτηκε τρεις φορές. Η πρώτη του γυναίκα ήταν η Ωκεανίδα Νεφέλη,
με την οποία έκανε δύο παιδιά, το Φρίξο και την Έλλη.
Αργότερα ο Αθάμας εγκαταλείπει τη Νεφέλη και παντρεύεται την Ινώ,
κόρη του Κάδμου και αδερφή της Σεμέλης. Από αυτό το γάμο γεννήθηκαν δύο γιοι,
ο Λέαρχος και ο Μελικέρτης.
Η Ινώ ζηλεύοντας τα παιδιά της Νεφέλης αποφάσισε να τα σκοτώσει
και σκέφτηκε ένα πονηρό τέχνασμα.
Πείθει τις γυναίκες του τόπου να ψήσουν κρυφά από τους άντρες τους
τους σπόρους του σταριού που θα έσπερναν. Φυσικά δε φύτρωσε τίποτε.
Ο Αθάμας έστειλε τότε ανθρώπους να συμβουλευτεί το μαντείο των Δελφών.
Αλλά η Ινώ δωροδόκησε τους απεσταλμένους
κι αυτοί έδωσαν στον Αθάμαντα μια τρομερή απάντηση.
Είπαν ότι ο θεός, για να σταματήσει τη σιτοδεία,
απαιτούσε τη θυσία του Φρίξου στο βωμό του Δία.
Ο Αθάμας αναγκάζεται να συμμορφωθεί με τη δήθεν απαίτηση του μαντείου και ο Φρίξος
(μαζί με την αδελφή του, σύμφωνα με ορισμένες εκδοχές) οδηγούνται στο βωμό για τη θυσία.
Η Νεφέλη θέλοντας να σώσει τα παιδιά της, τους στέλνει ένα χρυσόμαλλο κριάρι,
δώρο του Ερμή. Το μαγικό κριάρι σήκωσε τους δύο νέους ψηλά στον αέρα,
απομακρύνοντάς τους από τον κίνδυνο και πέταξαν προς τα ανατολικά.
Κατά το ταξίδι της διαφυγής τους η Έλλη έπεσε από το κριάρι
και πνίγηκε στη θάλασσα που από τότε ονομάστηκε Ελλήσποντος.
Ο Φρίξος συνέχισε φτάνοντας στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας, στην Κολχίδα
όπου βρισκόταν ο βασιλιάς Αιήτης. Εκείνος τον καλοδέχτηκε
και τον πάντρεψε με την κόρη του Χαλκιόπη.
Ο Φρίξος θυσίασε το κριάρι που τον έφερε μέχρι εκεί στο βωμό του Δία
και χάρισε το δέρμα του στον Αιήτη, που το αφιέρωσε στον Άρη
και το κρέμασε σε μια βελανιδιά σε ένα ιερό δάσος του θεού.
Το μαγικό δέρμα (=δέρας) το φυλούσε ένας δράκος που δεν κοιμόταν ποτέ.
Αυτό είναι το “χρυσόμαλλο δέρας” για το οποίο αργότερα γίνεται η Αργοναυτική εκστρατεία.
Το χρυσόμαλλο κριάρι είχε γεννηθεί από τους έρωτες ενός θεού με μια θνητή.
Ο θεός ήταν ο Ποσειδών που ερωτεύτηκε τη Θεοφάνη,
κόρη του βασιλιά Βισάλτη από τη Θράκη. Τη Θεοφάνη κυνηγούσαν πολλοί μνηστήρες,
έτσι ο Ποσειδώνας την πήγε στο νησί Crumissa
(όνομα άγνωστο και ίσως παραφθαρμένο από την παράδοση).
Όμως οι μνηστήρες ανακάλυψαν το κρησφύγετό τους και ξεκίνησαν να τη βρουν.
Ο Ποσειδώνας, για να τους ξεγελάσει, μεταμόρφωσε τους κατοίκους του νησιού σε πρόβατα,
τη Θεοφάνη σε μια όμορφη προβατίνα κι ο ίδιος έγινε τράγος.
Οι μνηστήρες, όταν έφτασαν στο νησί, δε βρήκαν παρά κοπάδια κι άρχισαν να τα σκοτώνουν.
Βλέποντας αυτό ο Ποσειδώνας τους μεταμόρφωσε σε λύκους.
Ο ίδιος, ως τράγος, ενώθηκε με τη Θεοφάνη και της χάρισε ένα γιο,
το κριάρι με το χρυσόμαλλο δέρμα
Μοίρα
Όσων η αρχή της ζωής τους ορίζεται απο τούτο το ζώδιο ,
τους έχους δοθεί οι ισχυρές δυνάμεις μα και οι αδυναμίες του χρυσόμαλλου Κριού,
του γιου του Ποσειδώνα ,
για να πληρώσουν ένα χρέος τους απέναντι στην Μοίρα .
Το χρέος του να ξεφύγουν από τον εγωκεντρισμό τους
και να σταματήσουν να είναι τόσο σκληροί με τα συναισθήματα των άλλων .
Πέραν των προσωπικών τους στόχων ,πρέπει να μάθουν να υπολογίζουν
και τις βαθιές ανάγκες των κοντινών τους ανθρώπων ,
γιατί αλλιώς η μοίρα θα τους γυρίζει
ξανα και ξανα μέσα στην ίδια συναισθηματική πυρά που ζούνε,
μέχρι να πάρουν κάποτε το μάθημά τους.