.
.
'' Ο
κύρ Αντώνης ,
παει καιρό που ζούσε στην αυλή ,
μ'ένα κανάτι ,
μ'ένα κρεββάτι ,και με κρασί πολύ.
Είχε
δυό μάτια γαλανά ,κι΄αχτένιστα μαλλιά, κι ένα λουλούδι πάντα φορούσε στα ρούχα τα παλιά.
.
Αχ Κυρ Αντώνη πως
σ'αγαπάμε και μαζί σου
τ'άστρα μετράμε ,τις φωτιές για σένα
πηδάμε ,
όσπου να
ρθεί η βροχή
Και τον
καϊμο σου πάντα ξεχνάμε ,σαν πουλιά μαζί
τριγυρνάμε, σαν παιδιά μαζί σου γελάμε ,σαν κάνεις προσευχή.
.
Ο
Κύρ Αντώνης βιάζεται να πάει να κοιμηθεί ,γιατί το βράδυ
στ'όνειρά του ,θέλει να θυμηθεί.
Οτι ποτέ δεν έζησε ,μες
τ'όνειρό του ζει.
Μα η νύχτα φεύγει και λυπημένο ,τον βρίσκει η χαραυγή.
.
Αχ Κυρ Αντώνη πως
σ'αγαπάμε και μαζί σου
τ'άστρα μετράμε, τις φωτιές για σένα
πηδάμε ,
όσπου να
ρθεί η βροχή.
Και τον
καϊμό σου πάντα ξεχνάμε ,σαν πουλιά μαζί
τριγυρνάμε ,σαν παιδιά μαζί σου γελάμε ,σαν κάνεις προσευχή.
.
Μα ένα βράδυ ,ο
Κύρ Αντώνης ,στρώνει να κοιμηθεί, κι εμείς ξυπνάμε,τον
καρτεράμε ,στην πόρτα να φανεί.
Μα ο Κυρ Αντώνης ,δεν θα βγει ποτέ του στην αυλή, αφού για πάντα μες
τ'όνειρά του θέλησε πια να ζει.
.
http://www.youtube.com/watch?v=9L4Tg2a5Q7k.
.
.
.