Η βελόνα του πεύκου το χέρι μου τρύπησε
.
μια σταγόνα βροχής με τη γεύση του ιδρώτα
.
είναι η θάλασσα μωβ και χαλίκια τα κύματα
.
τα νερά τρέχουν πράσινα μες το γαλάζιο
.
Τα νησιά είναι ακόμα ταγμένα στη θέση τους
.
εκκλησιές ανεμίζουν στη δύση του ήλιου
.
τα ηφαίστεια στέκουν βουβά και αφουγκράζονται
.
των αρχαίων ναών τις πεσμένες κολώνες
.
Τρεχαντήρι ο αέρας χαράζει τα σύνεφα
.
και στο άβυσσο μαύρο που η νύχτα υψώνει
.
ένα φως κουρελάκι μου φέγγει
.
.
και γω...
ταξιδεύω...
και αντέχω...
και ξέρω καλα...
ποια γλώσσα μιλάω...
ποια γλώσσα παλιά...
ποιον ήλιο πιστεύω...
και ποιαν αγκαλιά.
.
.
Τα χωριά με τ' αρχαία λαμπρά τους ονόματα
.
ξαγρυπνούν και καπνίζουν και λένε τραγούδια
.
τα κορμιά των σταριών στο βοριά ταλαντεύονται
.
στη οθόνη τους σύμπαντος άσβηστοι φάροι
.
Οι μεγάλοι γκρεμοί τα πουλιά και τα θαύματα
.
στων παιδιών τη παλάμη αντηχούνε και ανθίζουν
.
και χιλιάδες αστέρια τα αμέτρητα ποιήματα
.
μαύρη άμμος οι λέξεις και μαύρα φεγγάρια
.
Ιστορούν την απόχη του χρόνου του άσπλαχνου
.
και στις πόλεις που αγόρια φιλούν τα κορίτσια τους
.
ένας σκύλος το χώμα μυρίζει
.
.
και γω.....
ταξιδεύω....
και αντέχω ....
και ξέρω καλα...
ποια γλώσσα μιλάω....
ποιαν άγια αγκαλιά .... ποιον ήλιο πιστεύω...
και ποιαν αγκαλιά...
.
.
Ο αρχάγγελος βγαίνει ξανά στο μπαλκόνι του
.
όλα έχουν συμβεί κι όμως λάμπουν καινούρια..."
Δευτέρα 21 Απριλίου 2008
Το Μπαλκόνι του Αρχαγγέλου
«Με ρωτάς το πως γίνηκα τρελός.Να πως:Μια μέρα, καιρό, καιρό πριν γεννηθούν πολλοί θεοί, ξύπνησα από βαθύ έναν ύπνο κι ανακάλυψα πώς όλες οι μάσκες μου είχαν κλεφτεί-κι οι εφτά μάσκες που είχα φτιάξει και είχα φθείρει μες σε εφτά ζωές-τότες έτρεξ'αμασκοφόρετος μές' από τους ανθρωπόβριθους δρόμους κραυγάζοντας: "κλέφτες, κλέφτες τρισκατάρατοι κλέφτες".
Άντρες,γυναίκες,με περιγέλασαν και κάποιοι τρέξανε στα σπίτια τους σκιαγμένοι από μένα.
Κι όταν έφτασα στην αγορά ένας νιός σκαρφαλωμένος σε μια στέγη φώναξε:
"είναι τρελός".
Σήκωσα τα μάτια να τον αντικρύσω΄ο ήλιος φίλησε το γυμνό μου πρόσωπο για πρώτη φορά. Για πρώτη φορά, ο ήλιος φίλησε το γυμνό μου πρόσωπο και η ψυχή μου φλογίστηκε από αγάπη για τον ήλιο και δεν ήθελα τις μάσκες μου πια τώρα. Και μέσα σε έκσταση φώναξα: " ευλογημένοι οι κλέφτες που 'κλεψαν τις μάσκες μου".
Έτσι γίνηκα τρελός.
Και βρήκα και τα δυό τους: λεφτεριά και σιγουριά,μέσα στην τρέλα μου΄τη λεφτεριά της Μοναξιάς,τη σιγουριά της ακαταληψίας,γιατί όποιοι μάς καταλαβαίνουν σκλαβώνουν κάτι μέσα μας.
Μα, άς μην είμαι και τόσο υπερφίαλος για τη σιγουριά μου.Ακόμα κι ένας κλέφτης, φυλακωμένος,είναι ασφαλισμένος από έναν άλλον κλέφτη".
Χαλίλ Γκιμπράν
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Προ-Βληματικές ΣημειΏσεις ενος τρελού, στο ΑγριοΛόγιο 2016
Συνοδηπόροι
Αρχειοθήκη ιστολογίου
-
►
2014
(12)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Φεβρουαρίου (2)
- ► Ιανουαρίου (1)
-
►
2013
(50)
- ► Δεκεμβρίου (1)
- ► Σεπτεμβρίου (2)
- ► Φεβρουαρίου (2)
- ► Ιανουαρίου (4)
-
►
2012
(6)
- ► Δεκεμβρίου (1)
- ► Ιανουαρίου (2)
-
►
2011
(21)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Φεβρουαρίου (3)
- ► Ιανουαρίου (3)
-
►
2010
(52)
- ► Δεκεμβρίου (5)
- ► Σεπτεμβρίου (4)
- ► Φεβρουαρίου (3)
- ► Ιανουαρίου (2)
-
►
2009
(36)
- ► Δεκεμβρίου (3)
- ► Σεπτεμβρίου (6)
- ► Φεβρουαρίου (3)
- ► Ιανουαρίου (5)
-
►
2008
(59)
- ► Δεκεμβρίου (4)
- ► Σεπτεμβρίου (4)
- ► Φεβρουαρίου (7)
- ► Ιανουαρίου (6)