Όταν γεννήθηκα , πήρα το όνομα ενός Ρωμαίου τυχοδιώκτη
,λάτρη της εξουσίας ,που εκμεταλλεύθηκε την κρυφή πίστη των στρατιωτών στον χριστιανισμό ,για να διεκδικήσει το δικαίωμα του πρωτότοκου αδελφού του για τον θρόνο της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, και να νικήσει, χρησιμοποιώντας έντεχνα την μυθοπλασία του 'εν τουτο νίκα' μια μερα πριν την τελική μάχη ,με αποτέλεσμα να αυτομολήσουν πολλοι στρατιώτες του αντιπάλου του στο δικό του στρατόπεδο και να αλλάξουν αποφασιστικά οι αναλογίες των στρατευμάτων. Ο φόβος του μήπως τον δολοφονήσει ο στρατός του (το 90% των καισαρ...έων έτσι πήγε) τον έκανε να μιλήσει για ανεξιθρησκεία ,υποσχόμενος ψευδώς, έμμεσα, την ισότητα μπροστά στις οικονομικές ευκαιρίες που οι χριστιανοί ιεραπόστολοι της εποχής ,υπόσχoνταν στις ισοπεδωμένες λαϊκές μάζες για να τις προσηλυτίσουν Αυτή η απόφαση του (για προσωπικό του όφελος), του έδωσε τελικά το προσωνυμία Μέγας και τον ... Αγιάσανε. Έφτιαξε την Κωνσταντινούπολη νεα πρωτεύουσα για να ξεφύγει από την επικίνδυνη ρωμαϊκή σύγκλητο και να φτιάξει μία νέα άρχουσα τάξη ,με τα πρόσωπα που τον βόλευαν . Ευφυέστατο Μοναδική πολιτική και ηγετική προσωπικότητα που ακόμα και σήμερα οι πράξεις του ορίζουν τις ζωές μας.Όμως Άγιος ? Με την ίδια λογική πρέπει να ονομάσουμε Άγιο και τον Μέγα Αλέξανδρο.
Εγώ προσωπικά ,θα προτιμούσα να έπαιρνα το όνομα μου από αυτόν.
Έναν άνδρα που ενώ ήξερε ότι αν έπαιρνε την εξουσία θα ήταν σίγουρος θάνατος γι αυτόν προτίμησε να αναλάβει τις ευθύνες μίας αυτοκρατορίας που βυθιζόταν και να καταφέρει να γλυτώσει όσους ανθρώπους μπορούσε περισσότερους διατηρώντας την ελπίδα αναμμένη μέχρι και την τελευταία στιγμή γι αυτούς. Πέθανε πολεμώντας ενώ είχε κάθε τρόπο να διαφύγει. Ποτέ δεν προτάθηκε για άγιος γιατι συνδέθηκε με μια από της πιο μαυρες σελίδες της Ελληνικής Ιστοριας και ας μην εφταιγε γι αυτές. Αυταπάρνηση και θυσία για το γενικότερο καλό. Αυτά είναι συστατικά για Αγιοσύνη.
.
Χρονια πολλα στους Συνεχεις ( Constand ) όλου του κόσμου,και στις Κυριευμένες (Ελένη = Αλίσκομαι).
Τρίτη 20 Μαΐου 2008
Ονομάζομαι ...Συνεχής
«Με ρωτάς το πως γίνηκα τρελός.Να πως:Μια μέρα, καιρό, καιρό πριν γεννηθούν πολλοί θεοί, ξύπνησα από βαθύ έναν ύπνο κι ανακάλυψα πώς όλες οι μάσκες μου είχαν κλεφτεί-κι οι εφτά μάσκες που είχα φτιάξει και είχα φθείρει μες σε εφτά ζωές-τότες έτρεξ'αμασκοφόρετος μές' από τους ανθρωπόβριθους δρόμους κραυγάζοντας: "κλέφτες, κλέφτες τρισκατάρατοι κλέφτες".
Άντρες,γυναίκες,με περιγέλασαν και κάποιοι τρέξανε στα σπίτια τους σκιαγμένοι από μένα.
Κι όταν έφτασα στην αγορά ένας νιός σκαρφαλωμένος σε μια στέγη φώναξε:
"είναι τρελός".
Σήκωσα τα μάτια να τον αντικρύσω΄ο ήλιος φίλησε το γυμνό μου πρόσωπο για πρώτη φορά. Για πρώτη φορά, ο ήλιος φίλησε το γυμνό μου πρόσωπο και η ψυχή μου φλογίστηκε από αγάπη για τον ήλιο και δεν ήθελα τις μάσκες μου πια τώρα. Και μέσα σε έκσταση φώναξα: " ευλογημένοι οι κλέφτες που 'κλεψαν τις μάσκες μου".
Έτσι γίνηκα τρελός.
Και βρήκα και τα δυό τους: λεφτεριά και σιγουριά,μέσα στην τρέλα μου΄τη λεφτεριά της Μοναξιάς,τη σιγουριά της ακαταληψίας,γιατί όποιοι μάς καταλαβαίνουν σκλαβώνουν κάτι μέσα μας.
Μα, άς μην είμαι και τόσο υπερφίαλος για τη σιγουριά μου.Ακόμα κι ένας κλέφτης, φυλακωμένος,είναι ασφαλισμένος από έναν άλλον κλέφτη".
Χαλίλ Γκιμπράν
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Προ-Βληματικές ΣημειΏσεις ενος τρελού, στο ΑγριοΛόγιο 2016
Συνοδηπόροι
Αρχειοθήκη ιστολογίου
-
►
2014
(12)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Φεβρουαρίου (2)
- ► Ιανουαρίου (1)
-
►
2013
(50)
- ► Δεκεμβρίου (1)
- ► Σεπτεμβρίου (2)
- ► Φεβρουαρίου (2)
- ► Ιανουαρίου (4)
-
►
2012
(6)
- ► Δεκεμβρίου (1)
- ► Ιανουαρίου (2)
-
►
2011
(21)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Φεβρουαρίου (3)
- ► Ιανουαρίου (3)
-
►
2010
(52)
- ► Δεκεμβρίου (5)
- ► Σεπτεμβρίου (4)
- ► Φεβρουαρίου (3)
- ► Ιανουαρίου (2)
-
►
2009
(36)
- ► Δεκεμβρίου (3)
- ► Σεπτεμβρίου (6)
- ► Φεβρουαρίου (3)
- ► Ιανουαρίου (5)
-
►
2008
(59)
- ► Δεκεμβρίου (4)
- ► Σεπτεμβρίου (4)
- ► Φεβρουαρίου (7)
- ► Ιανουαρίου (6)