.
.
Εβλεπα εχθές ,
ανθρώπους που διψούσαν για μία ανάσα ζωής.
Ανθρώπους που είχαν με χίλια βάσανα,
καταφέρει να πάρουν μερικές μέρες διακοπών,
να είναι μπροστά στο λιμάνι ,
και να μην μπορούν να φύγουν ,
έστω και για λίγο ,
από όλα αυτά που τους πνίγουν .
Ειδα αναπήρους ,γριές και μωρά παιδιά,
να τα αφήνουν μεσα στην ταλαιπωρία του Ήλιου
και της ορθοστασίας,
χωρις να τους προσφέρεται ούτε μια πλαστική καρέκλα .
Ούτε κάν λίγη σκιά.
Είδα και από την άλλη μεριά ,
σε αυτούς που έφραζαν την είσοδο στα πλοία ,
πρόσωπα κουρασμένα ,
πονεμένα από τον μόχθο ,
που παλεύουν με έναν εχθρό χωρίς πρόσωπο .
Οπως όλοι μας
Και δεν πάλευαν για τους ίδιους ,
μα για τα παιδιά τους.
Και αυτήν την αγωνία ,
αυτην την οργή ,
αυτόν τον αποπροσανατολισμό
που νιώθουμε όλοι μας
σε σχέση με το που και ποιός είναι ο κίνδυνος,
αυτόν είναι που εκμεταλλεύονται κάποιοι ,
και μας στρέφουν τον έναν Έλληνα εναντίων του άλλου .
Κάνουν τον έναν αδελφό να χτυπάει τον άλλον .
Βλέποντας Έλληνες να χτυπάνε Έλληνες στις πόρτες των καραβιών ,
μου ήρθαν στον νου μου ,κακές σκέψεις.
Πόσο εύκολα ,νομίζοντας οτι πολεμάμε για το δίκιο μας,
μπορούμε να περάσουμε το μέτρο ;
http://www.youtube.com/watch?v=RHOg-e7nlr4&feature=related
Με είδε στεναχωρημένο η Γιαγιά Τρέλα μου ,
με πήρε αγκαλιά και μου είπε
" Πρίν από όχι και πολλά χρόνια ,
οι Έλληνες είχαν χάσει πάλι τα σπίτια τους ,
τις δουλειές τους ,
ακόμα και αυτό το ένα απλό κομμάτι ψωμί για να επιβιώσουν ,
από τους Γερμανούς .
Και όταν αυτοί πήραν ότι πήραν ,
κατέστρεψαν ότι κατέστρεψαν,
τότε τον πόνο και την απελπισία των Ελλήνων ,
την έστρεψαν κάποιοι ,
στους ίδιους τους Έλληνες .
Ετσι βρέθηκαν αδέλφια να πολεμάνε αδέλφια ,
γιοί να σκοτώνουν τους πατεράδες τους ,
μικρές κοπέλες και αμούστακα παιδιά
να παίρνουν όπλα να πηγαίνουν να πολεμήσουν για μια ιδέα .
Μια ιδέα που την υποκινούσαν και την καθοδηγούσαν
εκει που ήθελαν κάποιοι εθνοσωτήρες .
Στρατοί απο ζωντανους νεκρούς που ήταν έτοιμοι
να κάνουν οτι πιο αποτρόπαιο μπορούσε να κάνει ένα άνθρωπος στον άλλον ,
αφου το σπίτι τους ήταν καμένο ,οι άνθρωποι που αγάπησαν σκοτωμένοι ,
και τα σώματα τους γεμάτα πληγές οργή και πείνα .
Σκότωναν χωρίς να σκέφτονται .
Μόνο επειδή τους το έλεγε ο κομματικός τους αρχηγός.
Γιέ μου ,
δεν πρέπει κανένας Έλληνας ποτέ ,
να χτυπάει άλλον Έλληνα ,
οσο δίκιο και αν έχει ,
γιατί αν ξυπνήσει πάλι ο Πόλεμος ,
του αδελφού στον αδελφό ,
δεν θα μείνει ούτε πέτρα όρθια πάνω στην Ελλάδα .
Ας κάνουμε λοιπόν όλους αυτούς τους Αρχηγούς ,
που ρίχνουν λάδι στην φωτιά του πόνου μας ,
να σωπάσουν.
Και αν δεν σε πιστέψουν Γιέ μου ,
πές τους να ρωτήσουν τα βουνα ,
που ακόμα αγκαλιάζουν με το χώμα τους ,
τα άψυχα σώματα τόσων ανθρώπων ,
που έμειναν για πάντα εκει . "
Μου χάιδεψε το κεφάλι ,
και μου τραγούδησε πρώτη φορα ,
ένα τραγούδι
.
.
.
http://trellostouxoriou.blogspot.com/
