Μαρτυρία ενός πυροσβέστη

Μαρτυρία ενός πυροσβέστη

28-8-07 ώρα 11 28
Προσπαθούσαμε να εκκενώσουμε το χωριό γιατί η φωτιά είχε ήδη φτάσει στα πρώτα σπίτια. Είχαμε μαζέψει στον χώρο απογείωσης των ελικοπτέρων όσους κατοίκους μπορούσαμε. Ρώτησα αν έλλειπε κανένας. Μου είπαν ότι έλλειπε μόνο ο τρελός του χωριού. Ξαναγύρισα στο χωριό .Έψαξα ,φώναξα. Δεν είχα καμία απάντηση , ώσπου ξαφνικά, στην άκρη ενός γκρεμού είδα μια φιγούρα .Κάτω από τον γκρεμό ,το δάσος είχε λαμπαδιάσει Δέν ήταν πολύ μακρυά μου . Του φώναξα ¨Τρέξε πίσω από το μονοπάτι . Θα γλυτώσεις. ¨Αυτός με κοίταξε με ένα ήρεμο ύφος , σαν να με ρωτούσε ¨ Γιατί να γλιτώσω? ¨ Γύρισε πάλι το βλέμμα του στην φωτιά ,άνοιξε τα χέρια του και έπεσε στις φλόγες ,χωρίς ούτε άχνα. Το κορμί του δεν το ξεχώριζα πια από τις φλόγες . Γύρισα πίσω . Ήμουν ο τελευταίος που περίμεναν τα ελικόπτερα. Καθώς πετούσαμε μακρυά ρώτησα τους συγχωριανούς του πότε τον είδαν τελευταία φορά. Απάντησαν ότι είχε εξαφανιστεί με τους πρώτους καπνούς λέγοντας ότι το δάσος τον χρειάζεται περισσότερο από την καλοπέραση του. Δεν τους είπα αυτό που είδα να συμβαίνει . Κατάλαβα ότι στις καρδιές τους ένας τρελός συμβολίζει την δύναμη της απροσδόκητης ανατροπής . Έχοντας καεί τα κοπάδια ,τα σπαρτά , τα δέντρα και τα σπίτια τους , ήταν το μόνο δυνατό σύμβολο της ζωής τους που έμεινε όρθιο .Το μόνο που δεν έγινε στάχτη μέσα στις μνήμες και τις καρδιές τους.


...................................................................................



ΤΕΛΟΣ

(Ο Τρελλός του Χωριού χαρισε την ζωή του ως φόρο τιμής για όλες τις ζωές που χάθηκαν ειτε άπο τις φλόγες της φωτιάς είτε από τις καταστροφές που άφησε πίσω της η ανθρώπηνη απληστία . Ελπίζει να ζει στις μνήμες των ανθρώπων που τον αγάπησαν σαν μια μικρη φλογίτσα ,φάρος στις ξεχασμένες αληθειες της ζωής τους )