.
.
Σε άλλους , είναι Yπερβολική
.
.
Υπάρχουν όμως και κάποιοι που πετυχαίνουν Aκριβώς τις δόσεις .
.
.
Το Αλχημιστικό ερώτημα της ημέρας είναι είναι ,πόση θεωρείτε εσείς ότι είναι αυτή η Δόση ?
.
.
.
.
.
Ακούγεται το άσμα Η παπαδιά
.
.
Σε άλλους , είναι Yπερβολική
.
.
Υπάρχουν όμως και κάποιοι που πετυχαίνουν Aκριβώς τις δόσεις .
.
.
Το Αλχημιστικό ερώτημα της ημέρας είναι είναι ,πόση θεωρείτε εσείς ότι είναι αυτή η Δόση ?
.
.
.
.
.
Ακούγεται το άσμα Η παπαδιά
«Με ρωτάς το πως γίνηκα τρελός.Να πως:Μια μέρα, καιρό, καιρό πριν γεννηθούν πολλοί θεοί, ξύπνησα από βαθύ έναν ύπνο κι ανακάλυψα πώς όλες οι μάσκες μου είχαν κλεφτεί-κι οι εφτά μάσκες που είχα φτιάξει και είχα φθείρει μες σε εφτά ζωές-τότες έτρεξ'αμασκοφόρετος μές' από τους ανθρωπόβριθους δρόμους κραυγάζοντας: "κλέφτες, κλέφτες τρισκατάρατοι κλέφτες".
Άντρες,γυναίκες,με περιγέλασαν και κάποιοι τρέξανε στα σπίτια τους σκιαγμένοι από μένα.
Κι όταν έφτασα στην αγορά ένας νιός σκαρφαλωμένος σε μια στέγη φώναξε:
"είναι τρελός".
Σήκωσα τα μάτια να τον αντικρύσω΄ο ήλιος φίλησε το γυμνό μου πρόσωπο για πρώτη φορά. Για πρώτη φορά, ο ήλιος φίλησε το γυμνό μου πρόσωπο και η ψυχή μου φλογίστηκε από αγάπη για τον ήλιο και δεν ήθελα τις μάσκες μου πια τώρα. Και μέσα σε έκσταση φώναξα: " ευλογημένοι οι κλέφτες που 'κλεψαν τις μάσκες μου".
Έτσι γίνηκα τρελός.
Και βρήκα και τα δυό τους: λεφτεριά και σιγουριά,μέσα στην τρέλα μου΄τη λεφτεριά της Μοναξιάς,τη σιγουριά της ακαταληψίας,γιατί όποιοι μάς καταλαβαίνουν σκλαβώνουν κάτι μέσα μας.
Μα, άς μην είμαι και τόσο υπερφίαλος για τη σιγουριά μου.Ακόμα κι ένας κλέφτης, φυλακωμένος,είναι ασφαλισμένος από έναν άλλον κλέφτη".
Χαλίλ Γκιμπράν
Τι είναι η Συντέλεια ;
.
«Με ρωτάς το πως γίνηκα τρελός.Να πως:Μια μέρα, καιρό, καιρό πριν γεννηθούν πολλοί θεοί, ξύπνησα από βαθύ έναν ύπνο κι ανακάλυψα πώς όλες οι μάσκες μου είχαν κλεφτεί-κι οι εφτά μάσκες που είχα φτιάξει και είχα φθείρει μες σε εφτά ζωές-τότες έτρεξ'αμασκοφόρετος μές' από τους ανθρωπόβριθους δρόμους κραυγάζοντας: "κλέφτες, κλέφτες τρισκατάρατοι κλέφτες".
Άντρες,γυναίκες,με περιγέλασαν και κάποιοι τρέξανε στα σπίτια τους σκιαγμένοι από μένα.
Κι όταν έφτασα στην αγορά ένας νιός σκαρφαλωμένος σε μια στέγη φώναξε:
"είναι τρελός".
Σήκωσα τα μάτια να τον αντικρύσω΄ο ήλιος φίλησε το γυμνό μου πρόσωπο για πρώτη φορά. Για πρώτη φορά, ο ήλιος φίλησε το γυμνό μου πρόσωπο και η ψυχή μου φλογίστηκε από αγάπη για τον ήλιο και δεν ήθελα τις μάσκες μου πια τώρα. Και μέσα σε έκσταση φώναξα: " ευλογημένοι οι κλέφτες που 'κλεψαν τις μάσκες μου".
Έτσι γίνηκα τρελός.
Και βρήκα και τα δυό τους: λεφτεριά και σιγουριά,μέσα στην τρέλα μου΄τη λεφτεριά της Μοναξιάς,τη σιγουριά της ακαταληψίας,γιατί όποιοι μάς καταλαβαίνουν σκλαβώνουν κάτι μέσα μας.
Μα, άς μην είμαι και τόσο υπερφίαλος για τη σιγουριά μου.Ακόμα κι ένας κλέφτης, φυλακωμένος,είναι ασφαλισμένος από έναν άλλον κλέφτη".
Χαλίλ Γκιμπράν
Ο Χρόνος είναι σαν ένα μεγάλο καραβάνι στην Έρημο των διαστάσεων του Χώρου.
Έτσι γατζωμένοι στην καμήλα της Πρώτης μας ανάσας , κρατιόμαστε πάνω της ,μέχρι όσο να μας εγκαταλείψουν οι δυνάμεις μας. Στις οάσεις που το καραβάνι για λίγο σταματά ,εκεί ερωτευόμαστε ,κλαίμε ,γελάμε ,ζούμε και πεθαίνουμε .Εκεί ανάβουμε τα κεράκια των στιγμών μας .Μπροστά στους ναούς της Αγίας Ροής.



.
.
.
Ακούγεται το Shpanish Caravan των Doors.
.
Κάθε μου ανάρτηση είναι γεννημένη μαζί με την αντοίστιχη μουσική . Πρέπει να βιωθούν και τα δύο μαζί.
«Με ρωτάς το πως γίνηκα τρελός.Να πως:Μια μέρα, καιρό, καιρό πριν γεννηθούν πολλοί θεοί, ξύπνησα από βαθύ έναν ύπνο κι ανακάλυψα πώς όλες οι μάσκες μου είχαν κλεφτεί-κι οι εφτά μάσκες που είχα φτιάξει και είχα φθείρει μες σε εφτά ζωές-τότες έτρεξ'αμασκοφόρετος μές' από τους ανθρωπόβριθους δρόμους κραυγάζοντας: "κλέφτες, κλέφτες τρισκατάρατοι κλέφτες".
Άντρες,γυναίκες,με περιγέλασαν και κάποιοι τρέξανε στα σπίτια τους σκιαγμένοι από μένα.
Κι όταν έφτασα στην αγορά ένας νιός σκαρφαλωμένος σε μια στέγη φώναξε:
"είναι τρελός".
Σήκωσα τα μάτια να τον αντικρύσω΄ο ήλιος φίλησε το γυμνό μου πρόσωπο για πρώτη φορά. Για πρώτη φορά, ο ήλιος φίλησε το γυμνό μου πρόσωπο και η ψυχή μου φλογίστηκε από αγάπη για τον ήλιο και δεν ήθελα τις μάσκες μου πια τώρα. Και μέσα σε έκσταση φώναξα: " ευλογημένοι οι κλέφτες που 'κλεψαν τις μάσκες μου".
Έτσι γίνηκα τρελός.
Και βρήκα και τα δυό τους: λεφτεριά και σιγουριά,μέσα στην τρέλα μου΄τη λεφτεριά της Μοναξιάς,τη σιγουριά της ακαταληψίας,γιατί όποιοι μάς καταλαβαίνουν σκλαβώνουν κάτι μέσα μας.
Μα, άς μην είμαι και τόσο υπερφίαλος για τη σιγουριά μου.Ακόμα κι ένας κλέφτης, φυλακωμένος,είναι ασφαλισμένος από έναν άλλον κλέφτη".
Χαλίλ Γκιμπράν
Γυναίκα που θα μπορούσε κάλλιστα να γίνει super porn star, όμως επέλεξε να γίνει Ντίβα. Ντυμένη πάντα άψογα , σε ένα κατά τα άλλα σεμνό ντύσιμο , να αφήνει μικρά … καινά που να φαίνονται κάποια μέρη του γυμνού της κορμιού.


«Με ρωτάς το πως γίνηκα τρελός.Να πως:Μια μέρα, καιρό, καιρό πριν γεννηθούν πολλοί θεοί, ξύπνησα από βαθύ έναν ύπνο κι ανακάλυψα πώς όλες οι μάσκες μου είχαν κλεφτεί-κι οι εφτά μάσκες που είχα φτιάξει και είχα φθείρει μες σε εφτά ζωές-τότες έτρεξ'αμασκοφόρετος μές' από τους ανθρωπόβριθους δρόμους κραυγάζοντας: "κλέφτες, κλέφτες τρισκατάρατοι κλέφτες".
Άντρες,γυναίκες,με περιγέλασαν και κάποιοι τρέξανε στα σπίτια τους σκιαγμένοι από μένα.
Κι όταν έφτασα στην αγορά ένας νιός σκαρφαλωμένος σε μια στέγη φώναξε:
"είναι τρελός".
Σήκωσα τα μάτια να τον αντικρύσω΄ο ήλιος φίλησε το γυμνό μου πρόσωπο για πρώτη φορά. Για πρώτη φορά, ο ήλιος φίλησε το γυμνό μου πρόσωπο και η ψυχή μου φλογίστηκε από αγάπη για τον ήλιο και δεν ήθελα τις μάσκες μου πια τώρα. Και μέσα σε έκσταση φώναξα: " ευλογημένοι οι κλέφτες που 'κλεψαν τις μάσκες μου".
Έτσι γίνηκα τρελός.
Και βρήκα και τα δυό τους: λεφτεριά και σιγουριά,μέσα στην τρέλα μου΄τη λεφτεριά της Μοναξιάς,τη σιγουριά της ακαταληψίας,γιατί όποιοι μάς καταλαβαίνουν σκλαβώνουν κάτι μέσα μας.
Μα, άς μην είμαι και τόσο υπερφίαλος για τη σιγουριά μου.Ακόμα κι ένας κλέφτης, φυλακωμένος,είναι ασφαλισμένος από έναν άλλον κλέφτη".
Χαλίλ Γκιμπράν
β) Είμαι άνδρας που μου αρέσουν οι γυναίκες που αγαπούν και καλλιεργούν την φύση τους (δοτικότητα και Αγάπη χωρίς όρους) . Σε έναν κόσμο γεμάτο ανασφαλείς καρδιές και εγωκεντικά μυαλά, το να βρω τις γυναίκες Θάλασσες που ψάχνω , είναι δύσκολο και επίπονο , όμως αναγκαίο για την φύση μου.
Από τις επιλογές που μου δίνονται στο παιχνίδι , χόμπι μου έχω την μαγειρική (εφαρμόζοντάς την όμως μόνο με θεραπευτικό και αλχημιστικό τρόπο) ,τα ταξίδια (σε τόπους που δεν έχει συνωστισμό και ποτέ για να περάσει απλά και αδιάφορα ο χρόνος μου ,παρά για πολύ φωτογράφηση , περιήγηση και συλλογή γνώσης και εμπειριών ), και τέλος το μασάζ (αφού είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να δείξω στην ενίοτε σύντροφό μου πως την νοιάζομαι και έλκομαι πάντα από την ομορφιά και την φύσης της όσος καιρός και αν έχει περάσει)
Εξασκώ όλες τις τέχνες που αναφέρονται εκτός από την αρχιτεκτονική . Η κάθε μία από αυτές ,με βάφτισε με ένα ιδιαίτερο άρωμα αναθρέφοντας ένα μεγάλο κομμάτι του εαυτού μου . Όμως πάνω από όλα η Μητέρα Μουσική με ανάθρεψε και με βύζαξε ανάσες που χαράχθηκαν βαθιά στην φύση μου. Αν λοιπόν οφείλω κάπου περισσότερο την καρδιά μου ,είναι εκεί..
Οι πεποιθήσεις μου είναι Αναρχικές. Όχι με τον τρόπο που κάποιες ομάδες ναρκομανών ή ληστών εκμεταλλεύονται τον όρο για να κάνουν βανδαλισμούς στον κόπο των άλλων ή στον εαυτό τους . Αναρχία είναι να μην έχω ανώτερη αρχή να ορίζει τις σκέψεις και τις πράξεις μου. Να κάνω αυτό που μου λέει η καρδιά μου για να βοηθήσω τον συνάνθρωπόμου και όχι για να τον βλάψω άσχετα αν βλάπτω το προσωπικό μου συμφέρον. Όλες οι θρησκείες και οι αληθινές πολιτικές τάσεις φτιάχτηκαν από Αναρχικούς. Προτιμώ να είμαι βοσκός χωρίς πρόβατα παρά πρόβατο με έναν τσοπάνο να με αρμέγει και να με σφάζει με βάση τις ανάγκες του.
Κάτι που περιέχει όλα αυτά .Φιλοσοφία
Αγαπημένο pet για εμένα ,είναι το pet που είναι ΕΛΕΥΘΕΡΟ.
Κάπου που μπορώ να έχω την ελευθερία να μετακινούμε συνεχώς ,να αλλάζω τοπία και τόπους διαμονής σχεδόν καθημερινά. Εναλλαγή βουνού και θάλασσας , αποφεύγοντας τα δεινά της πολυκοσμίας.
Θα επιλέξω το ε) πατάρι .Όχι όμως αυτό των διαμερισμάτων αλλά το πατάρι ή αλλιώς χαγιάτι των παλιών σπιτιών . Έναν αμφιθεατρικής οπτικής χώρο που δέσποζε πιο ψηλά από όλα τα σημεία των τότε αρχοντικών σπιτιών , πάντα στολισμένο με σκαλίσματα, μαξιλάρες και σοφράδες. Με ένα παράθυρο κοντά του ,στο ύψος του ,να κοιτάει πάντα από την καλύτερη θέα του σπιτιού. Εκεί μου αρέσει να πίνω τον ελληνικό μου καφέ στην δύση του ηλίου μαζί με λίγο γλυκό βύσσινο και να συζητάω ή να παίζω μουσική (εκείνη την ώρα, κατά προτήμηση,ούτι) .
όσο τα μάτια της ανθίζουν στα όνειρά μου , ποτισμένα από τις δικές τις πράξεις και λόγους.
«Με ρωτάς το πως γίνηκα τρελός.Να πως:Μια μέρα, καιρό, καιρό πριν γεννηθούν πολλοί θεοί, ξύπνησα από βαθύ έναν ύπνο κι ανακάλυψα πώς όλες οι μάσκες μου είχαν κλεφτεί-κι οι εφτά μάσκες που είχα φτιάξει και είχα φθείρει μες σε εφτά ζωές-τότες έτρεξ'αμασκοφόρετος μές' από τους ανθρωπόβριθους δρόμους κραυγάζοντας: "κλέφτες, κλέφτες τρισκατάρατοι κλέφτες".
Άντρες,γυναίκες,με περιγέλασαν και κάποιοι τρέξανε στα σπίτια τους σκιαγμένοι από μένα.
Κι όταν έφτασα στην αγορά ένας νιός σκαρφαλωμένος σε μια στέγη φώναξε:
"είναι τρελός".
Σήκωσα τα μάτια να τον αντικρύσω΄ο ήλιος φίλησε το γυμνό μου πρόσωπο για πρώτη φορά. Για πρώτη φορά, ο ήλιος φίλησε το γυμνό μου πρόσωπο και η ψυχή μου φλογίστηκε από αγάπη για τον ήλιο και δεν ήθελα τις μάσκες μου πια τώρα. Και μέσα σε έκσταση φώναξα: " ευλογημένοι οι κλέφτες που 'κλεψαν τις μάσκες μου".
Έτσι γίνηκα τρελός.
Και βρήκα και τα δυό τους: λεφτεριά και σιγουριά,μέσα στην τρέλα μου΄τη λεφτεριά της Μοναξιάς,τη σιγουριά της ακαταληψίας,γιατί όποιοι μάς καταλαβαίνουν σκλαβώνουν κάτι μέσα μας.
Μα, άς μην είμαι και τόσο υπερφίαλος για τη σιγουριά μου.Ακόμα κι ένας κλέφτης, φυλακωμένος,είναι ασφαλισμένος από έναν άλλον κλέφτη".
Χαλίλ Γκιμπράν
Ένα .Το αρσενικό .Η τελεία .Η αρχή. Πολλές από αυτές έχω στην ζωή μου. Είναι στην φύση μου οι πολλαπλές και συνεχόμενες αρχές.Καλληεργώ την αρσενική μου φύση πάντα με πολύ συνέπεια και προσοχή.
Δύο .Το Θηλυκό. Αρτιότερο των αρτίων αριθμών , την θηλυκή φύση την λατρεύω και την σέβομαι γιατί μέσα μου γνωρίζω πως οφείλω κάθε ευτυχία μου σε αυτήν .
Τρία. Αρχή μέση και τέλος σε ισορροπία . Αυτό που πάντα ανατρέπω σε όλη μου την ζωή . Τις ισορροπίες . Ίσως γιατί μέσα μου πιστεύω ότι η εξέλιξη περνάει μέσα από τις μεταβάσεις από την ισορροπία ,στην ανατροπή προς θεμελίωση μιας μεγαλύτερης ισορροπίας . Βοήθειά μας.



Εννέα . Πνευματική δικαιοσύνη. Θέωση. Το σύμβολο της όψης του θεού πάνω στον άνθρωπο. Ποτέ μου δεν ζήτησα την θέωση ,ούτε από τον θεό αλλά κυρίως ποτέ από τους ανθρώπους. Ο δρόμος που διάλεγα να πορεύομαι ήταν πάντα τα στενάκια και ποτέ οι πολύβουοι φωτεινοί δρόμοι. Ίσως γιατί με φόβιζε πάντα η όψη τους όταν σβήνουν τα φώτα .
.
Δέκα .Τετρακτίς της δεκάδος 1+2+3+4=10. Το τέλειο . Η απόλυτη όψη του θεού. Σε ανθρώπινο επίπεδο … ο διδάσκαλος. Αυτός που με το πνεύμα του ενώνει τα ξεχωριστά άτομα σε μια τέλεια μοναδική Ύπαρξη που μόνο της στόχο έχει την εξέλιξη. Όπου μπορώ να βρω τέτοιους διδασκάλους , κάθομαι με τις ώρες και τους ακούω ,τους διαβάζω ,τους παρατηρώ . Βλέπω πως οι βουλήσεις του Θείου ρέουν μέσα τους.
Ως Δέκα συν Ενα ,ως γνήσιος τρελός , δεν επιλέγω το Έντεκα αλλά το Μηδέν. Το Δίπολο Πέρας σύμφωνα με τον Πυθαγόρα . Αυτό που υπάρχει αλλά ταυτόχρονα και δεν υπάρχει( πχ 0 ποτήρια υπάρχουν ?? ). Αυτό που είναι τα Πάντα και το Τίποτα μαζί . Χάος. Χαοτική σκέψη . Ο τρόπος του νου μου , να λειτουργεί. .
.
.
Σε αυτό το παιχνίδι θα ήθελα με την σειρά μου να προσκαλέσω τους Ζαχαρούλα , Ποντίκι , Elmelissa, Νεραϊδόνα ,Cassiel , και Maya.
«Με ρωτάς το πως γίνηκα τρελός.Να πως:Μια μέρα, καιρό, καιρό πριν γεννηθούν πολλοί θεοί, ξύπνησα από βαθύ έναν ύπνο κι ανακάλυψα πώς όλες οι μάσκες μου είχαν κλεφτεί-κι οι εφτά μάσκες που είχα φτιάξει και είχα φθείρει μες σε εφτά ζωές-τότες έτρεξ'αμασκοφόρετος μές' από τους ανθρωπόβριθους δρόμους κραυγάζοντας: "κλέφτες, κλέφτες τρισκατάρατοι κλέφτες".
Άντρες,γυναίκες,με περιγέλασαν και κάποιοι τρέξανε στα σπίτια τους σκιαγμένοι από μένα.
Κι όταν έφτασα στην αγορά ένας νιός σκαρφαλωμένος σε μια στέγη φώναξε:
"είναι τρελός".
Σήκωσα τα μάτια να τον αντικρύσω΄ο ήλιος φίλησε το γυμνό μου πρόσωπο για πρώτη φορά. Για πρώτη φορά, ο ήλιος φίλησε το γυμνό μου πρόσωπο και η ψυχή μου φλογίστηκε από αγάπη για τον ήλιο και δεν ήθελα τις μάσκες μου πια τώρα. Και μέσα σε έκσταση φώναξα: " ευλογημένοι οι κλέφτες που 'κλεψαν τις μάσκες μου".
Έτσι γίνηκα τρελός.
Και βρήκα και τα δυό τους: λεφτεριά και σιγουριά,μέσα στην τρέλα μου΄τη λεφτεριά της Μοναξιάς,τη σιγουριά της ακαταληψίας,γιατί όποιοι μάς καταλαβαίνουν σκλαβώνουν κάτι μέσα μας.
Μα, άς μην είμαι και τόσο υπερφίαλος για τη σιγουριά μου.Ακόμα κι ένας κλέφτης, φυλακωμένος,είναι ασφαλισμένος από έναν άλλον κλέφτη".
Χαλίλ Γκιμπράν