Πέμπτη 7 Μαΐου 2009

Το συνάχι του γουρουνιού ή επιστημονικά η γρίπη των χοίρων




  Ήρθε πάλι η γριά τρέλα μου εχθές το βράδυ . 

Ετρεξα αμέσως στην αγκαλιά της .

 Έπαιζα τόσες μέρες στις αλάνες της Λογικής 

και είχαν κουραστεί τα πληγωμένα μου πόδια

 από τις πέτρες του Πρέπει και τα χώματα του Θέλω.

 Κουλουριάστηκα στην αγκαλιά της ,

 ακούμπησα το κεφάλι μου στο στήθος της ,

 και ακούγοντάς τους ρυθμούς της καρδιάς της ,

 ταξίδευα στα λόγια 

και τα απαλά της χάδια στα μαλλιά μου.

 Προτίμησε εχθές να μου πεί ενα παραμύθι . 

Μια ιστορία που επαναλαμβάνεται στην Ιστορία

 ξανα και ξανα , 

ακριβώς η ίδια 

μόνο με διαφορετικούς ήρωες

κάθε φορά.




   Μια φορά και ενα καιρό ,

ήταν ενας Μεγάααλος κήπος με ζώα πουλιά λουλούδια ,

 και δέντρα . 

Άυτός ο κήπος δεν είχε πόρτες για να φύγει τίποτα .

 Ολα όσα γεννιόνταν μεσα σε αυτήν την αυλή

 έπρεπε και να πεθάνουν οταν ερχόταν η ώρα ,

 εκεί μέσα. 

Εκεί λοιπόν υπήρχαν και δέκα άνθρωποι .

 Δεν τους έλλειπε τίποτα . 

Οι δέκα έγιναν είκοσι , και αυτοι σαράντα .

 Πάλι στον κήπο έβρισκαν ότι ηθελαν 

ομως με λίγο παραπάνω κόπο .

 Αλλοι ηταν πιο άπληστοι ,

 αλλοι πιο εγκρατείς

 όμως πάλι ολοι ζουσαν καλά.

Εφτασαν όμως μετά από χρόνια 

να γίνουν εκατόν πενήντα

 και οι εικοσι από αυτούς

 να έχουν μάθει να μην σέβονται τον κήπο 

και να καταναλώνουν σαν να ήταν εκατό .

 Οι εκατόν τριάντα πεινούσαν 

αφού δεν εμενε πιά τροφή και νερό από την σπατάλη

ενώ οι εικοσι ήθελαν να καταναλώνουν κι άλλα 

Οι εκατόν τριάντα άρχισαν να απειλούν

 αφού δεν είχαν επιλογη παρά μόνο τον θάνατο .

 Οι πεντε πιο άπληστοι από τους εικοσι

 άρχισαν να κλεβουν απο τους δεκαπέντε αδελφούς τους 

για να δώσουν στους 130 

για να μην κινδυνεύουν 

και να φάνε παραπάνω και οι ίδιοι. 

Όμως αυτοί οι δεκαπέντε στην ίδια τους την οικογένεια 

άρχισαν να τους μισούν ,

 έτσι αυτοι οι πιο άπλιστοι πέντε ,

 βρέθηκαν σε αδιέξοδο 

αφου έξω από το σπίτι τους 

130 πεινασμένοι ήθελαν να τους κατασπαράξουν 

και μέσα στο σπίτι τους 

δεκαπέντε αδέλφια τους 

τους μισούσαν 

και ήταν έτοιμοι να τους καταρρίψουν από το βάθρο τους .

 Ετσί μαζεύτηκαν αυτοι οι πέντε 

και έκαναν επίκληση 

για να βρούν την είσοδο του δρόμου 

 στόν μάυρο άγγελο  .

 Αυτόν που θέριζε ,

 κάθε τί που μαραινόταν 

ή επρεπε να μαραθεί στον κήπο.

 Εσκαψαν βαθιά 

πολύ 

για να βρουν την σπηλιά  του 

και οταν αυτός τους μυρίστηκε , 

και έστρεψε το τρομερό του βλέμμα πρός αυτους. 

Αυτοί επεσαν γονατιστοί 

και με κλάματα στα ματια 

τρέμοντας από τον φόβο .

Ομως τότε εμφανίστηκε από τις σκιές

 η αδελφή του Μαύρου αγγελου. 

Μια κακάσχημη γριά 

που της ετρεχαν σάλια απο το στόμα ,

με ραμμένα μάτια και πρόσωπο,

 καμπουριασμένη και ισχνή

 σε σημείο που να φαίνονται τα κόκαλά της

 και ίσα ίσα να τα καλύπτει τό γέρικο 

μα και σαπισμένο δέρμα της . 

Η Απληστία 

Μην του σκοτώσεις του λέει .

 Οι ψυχές αυτών των πέντε ειναι δικές μου.

 Ασε να ακουσουμε γιατί ήρθαν τόσο δρόμο 

σκάβοντας στην μαύρη πλευρά του μυαλού . 

Θέλουμε είπαν αυτοί τρέμοντας , 

να μας βοηθήσεις

 ό Μεγάλε Αγγελε του θανάτου ,

 να απαλλαγούμε από οσους περισσότερους γίνεται 

από τα αδέλφια μας μα και τους υπόλοιπους , 

όμως με εναν τρόπο

 που να μήν κατηγορήσουν εμάς ότι το κάναμε.

 Ο Μαύρος άγγελος γέλασε . 

Κατάλαβα αμέσως την πονηρή τους σκέψη , 

κοίταξέ στα μάτια την αδελφή του , 

και μετά τους είπε 

‘Εχω κάτι που θα σας βοηθήσει.

 Έσκυψε , 

πήρε στα χέρια του ενα μικρό κλαδί 

και το φύσηξε απαλά.

 Αμέσως αυτό έγινε ένα μαύρο

 μικρό γυαλιστερό φίδι ,

 που όταν άνοιξέ τα μάτια του 

είχε το ίδιο χρώμα με αυτό που εσταζε αίμα ,

 του αγγέλου . 

῾Αυτο το φίδι῾τους είπε , 

θα το αφήσετε στο σπίτι σας . 

Οταν δαγκώσει όσους θέλετε , 

πρέπει να το πιάσετε και να μου το φέρετε πάλι πίσω ,

 αλλιώς θα σκοτώσει και εσάς. ῾

   Η Απληστία τους συνόδευσε μέχρι πίσω στόν κήπο 

και προσφέρθηκε να κρατά αυτή το φίδι .

 Απερίσκεπτοι αυτοί , 

της είπαν να το αφήσει , 

αναλαμβάνοντας την ευθύνη στις δικές τους ψυχές

 για τον θάνατο που θα έσπερνε. 




   Η Τρέλλα μου με κοίταξέ στα μάτια ,

 με ειδε που είχα βουρκώσει και φοβηθεί 

και μου είπε

 ‘Πρόσεχε παιδί μου ,

 γιατί το φίδι αυτό

 εχεί αφεθεί σκόπιμα από εργαστήρια 

και τα επόμενα χρόνια

 θα σπείρει θάνατο σε εκατομμύρια ανθρώπους .

 Ανθρώπους που άρχισαν να ονειρεύονται μια καλύτερή ζωή 

και ξεκίνησαν να την απαιτούν. 

Το φίδι αυτό 

θα φτάσει και θα συρθεί κάποτε και στα δικά σου πόδια ,

 σε τούτα εδω τα εδάφη 

για να σκοτώσει και κάποια από τα αδέλφια τους. 

Τότε θα το καλέσουν πίσω . 

Ομως θα έχουν  την δύναμη να το σταματήσουν ;

.

.

Αφήνω εδώ ένα τριαντάφυλλο 

για όλους αυτους που έφυγαν ή  που θα φύγουν άδικα

 από αυτή την Νέα κατάρα που εφηύρε το Ανθρώπινο μυαλό

.
.
.
Ακούγεται το Iguazu του Gustavo Santaolalla
.
.
.
.

20 σχόλια:

Lilith είπε...

Κάποτε είχα ακούσει κάπου, ότι επειδή οι κροκόδειλοι δεν έχουν φυσικούς εχθρούς, η φύση έφτιαξε μια μικρή σαύρα για να τρώει τα αυγά τους κι' έτσι να ελέγχεται (μ' αυτό τον τρόπο) ο πληθυσμός τους. Προφανώς κάποιοι θα έκριναν ότι οι άνθρωποι αυξάνονται επικύνδινα. Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που οι Αρχηγοί (οι πραγματικοί αρχηγοί) αυτού του πλανήτη μας μεταχειρίζονται με αυτό τον τρόπο. Κάνουν κουμάντο χρόνια τώρα και πιστεύω ότι αν δεν έχεις βρει τρόπο να τους σταματήσεις, καλύτερα μη φέρεις κι' άλλη "τροφή" σ' αυτόν τον κόσμο. Αν όμως διαλέξεις να κλείσεις τα μάτια και να το κάνεις παρόλα αυτά, μην παραπονιέσαι μετά.
Αυτή είναι η δική μου... σκληρή (κατά πολλούς) άποψη, Τρελλέ μου.
Αυτοί που σπέρνουν τις αρρώστιες, έχουν πάντα το αντίδοτο για τον εαυτό τους. Και όταν σκουρίνουν και πολύ τα πράγματα, θα την "κάνουν" για τον επόμενο πλανήτη.

issallos είπε...

απο μικρο και απο τρελλο.....
μαθαινεις την αληθεια !!!!!
Πολυ αληθινη ιστορια σου ειπε η γιαγια η Τρελα....!!!
Εγω αλλο θελω να ρωτησεις την γιαγια αμα την δεις παλι....
Ενταξι μ άυτους που χανονται....πανε αδικα ....τι γινεται ομως με κεινους τους πεντε καθε φορα;...πως γινεται και την γλυτωνουν; Και αφου την γλυτωνουν εκει που πανε δεν τους θυμαται κανενας να μας γλυτωσει απο αυτους μια και καλη......;
Γιατι τους κοιταμε με τα ματια της ληθης και την γλυτωνουν παντα;
Γιατι δεν τους τρωει το μαυρο φιδι;

YΓ ...καποτε ειχες πει πως παω πακετο με την Λιλιθ....κοιτα να δεις που ειχες δικιο.....αχαχαχααα
καλη συνεχεια......

jeminis είπε...

Πρόσεχε,,,παιδί μου!!!
Να μη στραφεί ο κόσμος,,,
προς τα χείρω...
Θ'αναγκασθούμε να ζούμε
σαν τον χοίρο
και σαν μας λείψει,,,
η ζεστασιά του ανθρώπου,,,
του συντρόφου,,,
του πονεμένου κι αγαπημένου
αλλοίμονό μας!!!
Θα έχουμε τη δύσκολη ζωή,,,
που η μοίρα επιφυλάσσει
για τον χήρο!!!

Τρελός του Χωριού είπε...

Lilith μου
Έτσι γινόταν πάντα με τον παγκόσμιο πληθυσμό . Όταν η πλεονεξία κάποιων ζοριζόταν , αυτοί μείωναν τον παγκόσμιο πληθυσμό με πολέμους και εξεγέρσεις . Τώρα που το πνευματικό επίπεδο είναι αρκετά ανώτερο και δεν τους επιτρέπει στο να εξωθούν την ... μάζα στην χρήση βίας , τώρα χρησιμοποιούν την τεχνολογία για να καταλάβουν θάνατο τους λαούς που δεν έχουν την υποδομή της υγιεινής να προστατευθούν.
Ναι το αντίδοτο μπορεί να υπάρχει , ομως τα η ενσωμάτωση θανατηφόρων υιών με αυτών της γρίπης , εχει το τεράστιο πλεονέκτημά της συνεχούς και τάχιστης μετάλλαξης . Κανένα αντίδωτο δεν είναι σίγουρο σε αυτές τις περιπτώσεις .Απλά περιμένεις να πεθάνουν όσοι πεθάνουν , να κάνει ο ιιος τον κύκλο του και να κοιμηθεί , μεχρι που κάτι θα το ξανα ξυπνήσει .
Τετοιοι δαίμονες όταν γεννιούνται δεν πεθαίνουν ποτέ και κανείς δεν μπορεί να τους χρησιμοποιήσει για τον εαυτό του

Πολλα γλυκά φιλιά

ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΧΩΡΙΣ ΑΡΩΜΑ είπε...

Καλημέρα Τρελέ του χωριού,

Πολύ δυνατή η σημερινή σου ανάρτηση και τα μηνύματα που εκπέμπει πολύ ηχηρά σε όλους μας. Θέλω να αφήσω σαν σχόλιο το ΥΓ ενός φίλου σε μια δική του ανάρτηση…

«Κρίση δεν υπάρχει στις τσέπες μας..
Κρίση υπάρχει στις καρδιές και τα μυαλά μας....
Ας προχωρήσουμε σε απόλυση της εσώτερης μιζέριας μας...
Δε κινδυνεύουμε από τη γρίπη των χοίρων....
ΠΑΣΧΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗ ΓΡΙΠΗ ΤΗΣ ΒΛΑΚΕΙΑΣ!!!»

Να έχεις μια όμορφη μέρα!

Να χαίρεσαι τη μητέρα σου! Της αξίζουν θερμά Συγχαρητήρια για τον γιο που μεγάλωσε!

Πολλά γλυκά φιλιά!

Τρελός του Χωριού είπε...

Φίλε μου Ισσαλλε
Την ρώτησα την γιαγιά Τρέλλα την απορία σου για τους Πεντε. Χαμογέλασε και μου απάντησε με μια άλλη ιστορια που σου υπόσχομαι πως θα είναι ή η επόμενη α´ναρτηση μου ή προσθήκη σε τούτη.
Σε ευχαριστώ για τα όμορφά σου λόγια και η επόμενη ανάρτηση μου να ξέριες πως είναι αφιερωμένη σε εσένα φίλε μου.

Τρελός του Χωριού είπε...

Jeminis φιλε μου
Μια από τις μεγαλύτερες αρετές που θεωρώ πως θα μπορούσε να έχει ενας άνθρωπος είναι ,με διακριτικό όμως παράλληλα και δραστικό τρόπο να επισημαίνει τα λάθη σε κάποιον , με μόνη πρόθεση να τον βοηθήσει . Υποκλίνομαι λοιπόν στον ευρηματικό τρόπο σου να επισημάνεις το ορθογραφικό μου λάθος
;)))
Είναι τώρα λοιπόν εγώ να μην χαίρομαι κάθε φορά που περνάς από τον κήπο του τρελού ?

Τρελός του Χωριού είπε...

Λουδούδι μου χωρίς ;Αρωμα
Τα λόγια σου όπως πάντα εχουν το ξεχωριστό και ιδιαίτερά όμορφο άρωμά τους.
Ξέρεις όμως γιατί δεν απολύουμε την εσωτερική μας μιζέρια ; γιατί φοβόμαστε να πληρώσουμε την αποζημίωση που θα μας ζητήσει.

πολλα γλυκά φιλιά

jacki είπε...

Πολύ όμορφη η ιστορία σου.. Ναι έτσι είναι.. Το φίδι το άφησαν ελεύθερο οι άνθρωποι.. Και κάποτε θα κάνει μεγάλη ζημιά και σε αυτούς που το ξαμώλησαν.

Πρόσθες αυτοίς κακά Κύριε τοις ενδόξοις της γης.

Artanis είπε...

Δεν ξέρω κατα πόσο θα μπορούσε να ισχύει αυτό, αλλά και η φύση η ίδια βρίσκει τρόπους, αν ακαι μόχι χωρίς και την επέμβασης του ανθρώπου, στις δουλειές της...Το αν η αρρώστια αυτή φτιάχτηκε στο εργαστήριο ή είναι ζήτημα φυσικών διαδικασιών, ο καιρός θα δείξει πιστεύω...Θυμάμαι και τους 7 πίθηκους...

Τρελός του Χωριού είπε...

Jacki μου

και θα συνεχίσομεν αγαπητοι με το γνωστο σουξε

'Αλλαλα τα χείιιιιιλη των ασεβών . Των μη προσκηνούντων την εικόνα σου την σεπτήηηηη '

Φιλώ σε χριστιανικώς είς το μετωπον αδελφή Πριγκίπισσα , και ευχαριστώ σε δια τα ευσπλαχνως λαλισθέντα τούτα λόγια προς παρησίαν της μωρίας του αλλόφρονος τουτου του χωρίου

Πολλα φιλιά
Δρυίδης Ανορθογραφίξ

Τρελός του Χωριού είπε...

Artanis μου

Οι πίθηκοι ήταν εφτά και ... πίθηκοι.
Οι άνθρωποι είμαστε δισεκατομμύρια και ... άν(κατ)θρωποι.
Αντιλαμβάνεσαι φαντάζομαι το μεγεθος της διαφοράς του κινδύνου .
Τι να κάνει και αυτή η κακομοίρα η φύση με τον καρκίνο στο κορμί της που ονομάζεται ανθρωπότητα ?

Πολλα γλυκά φιλιά
Οσο για την ερμηνεία του ονειρου (ξέρεις εσυ ) η γιαγιά τρέλλα σπάνια πεφτει εξω. Κυρίως λίγο πριν ροχαλίσει.

issallos είπε...

Tρελλος εσυ Ιs....σαλλος εγω....
Μπορει και οι γιαγιαδες μας να κανουνε παρεα..αχαχαχαχααα!!!
Ευχαριστω.....για την αφιερωση
με τιμας..!!!!
Υποκλινομαι και καταθετω την τρελλα μου βοηθο σου !!!!

Margo είπε...

Σ' ευχαριστώ για το σχόλιό σου.. πολύ!!
Να σαι καλά τρελλέ μου..

Τρελός του Χωριού είπε...

Παρέα μόνο ;;;
κολλητές ήτανε εχω την αίσθηση φίλε Ισσαλλε.
μονο που η δική σου ήταν πιό μορφωμένη με τα αρχαία ελληνικά της (σαλή )και φαντάζομαι και το ... πιάνο της, ενώ η δική μου ηταν μια μικρή ΤΣΟΠΑΝΑ που της εχει αφιερωθεί και τραγούδι ποιμενικού HARD ROCK
http://www.youtube.com/watch?v=NT0mRizNs44

Φιλε μου εγω υποκλινομαι βαθύτερα (αρκει να μην είναι κανείς ΑΜΠΝΤΟΥΛ απο πίσω)
και κρατώ την σαλότητά σου ως συνοδοιπόρο και ποτέ ως βοηθό.
Οσο για την αφιέρωση . Τι να πώ ; για την επόμενή ανάρτηση , θα είσαι ο ... Μουσος μου.
Ετσι
αυτό ειναι
Πάντα χαμόγελα.

Τρελός του Χωριού είπε...

Margo μου
Ολοι όσοι χορεύουν δίπλα σου στους ρυθμούς της ζωής , εχουν πάντα να σου διηγηθούν μια πολύ σκληρή έως ανυπόφορη περίοδο που χτυπήθηκαν από κάτι κακό έως θανατηφόρο και πολλοί συνεχίζουν ακόμα και το κουβαλούν στις πλάτες ή και στις ψυχές τους . Και πώς μπορει κάποιος να κρίνει τα μέτρα αντοχής του άλλου ,αφου ο ίδιος που μπορεί να αντέξει σε έναν τυφώνα μπορεί μετά να σωριαστεί με ενα αεράκι ;
Ανασσαίνουμε για να χαιρόμαστε την ζωή με όποιο τρόπο μπορούμε και όχι για να προσπαθούμε να κρυφτούμε από τον θάνατο . Κάποτε σε μια αντίστοιχή συζήτηση είχα πεί ,'Δεν μας βρίσκει ο Θάνατος . Ο δικός μας δρόμος περναει αργά ή γρήγορα από το κατώφλι του . Εκει ,λοιπόν , οταν τον ανταμώσουμε , πρέπει να έχουμε ανδρωθεί τόσο στην ζωή μας που να είμαστε στο ίδιο με αυτόν ύψος και να τον κοιτάξουμε στα μάτια καθώς θα κόψει το νήμα μας .Οχι να είμαστε τόσο μικροί που να μας πατήσει σαν σκουλήκια. ᾽
Αυτή είναι για εμενα η πορεία του ανθρώπου margo μου Μια εντονη και δημιουργική χωρίς ελπίδες και φόβους ζωή , και μια αξιοπρεπή αποδέσμευση του πνεύματος μας απο την ύλη για να συνεχίσει το ταξίδι του.
Πολλα φιλιά
Οσο γι αυτό που σου εγραψα ,δεν ήταν σχόλιο .Ηταν κομμάτι του εαυτού μου.

Cassiel είπε...

Α βρε Τρελλε μου, εγω ξερω οτι και να γινει τροχος ειναι και γυριζει, sooner or later everyone pays... με καποιον τροπο η αντιποινο.
Τον Μηχανικο βρηκες να βαλεις...

Τρελός του Χωριού είπε...

Cassiel μου
Τον Μηχανικό τον επέλεξα λόγω επαγγελματικής .... αλληλεγγύης .
Τα πάντα ΓΡΙΙΙ που έλεγε και ενας αρχαίος φιλόσοφος.
Φιλιά

Bουλα. είπε...

ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΌ!Αφήνω και γω ένα λουλούδι εις ανάμνηση....

Τρελός του Χωριού είπε...

Ενα λουλούδι επιπλέον (+) κίνησής είναι ότι πρέπει για να αφυπνίσει την στατικότητα κάποιων ανθών του κήπου μου . Ευχαριστώ για την ευλογιά τούτη Βούλα μου
:)))

Προ-Βληματικές ΣημειΏσεις ενος τρελού, στο ΑγριοΛόγιο 2016

Συνοδηπόροι

Αρχειοθήκη ιστολογίου