Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2010

ΗΧΩ ΚΑΙ ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ

.
.
Η Ιερή Ανάγκη για ένωση,
πώς φέρνει τις Ανατολές των Ανθρώπων κοντά.
Πώς στην αρχή παίζουν οι αχτίδες του φωτός .
Πώς κυλάνε στα κορμιά ,
στις καρδιές ,
μα όταν όμως αγγίξουν τις όψεις του Φόβου,
και ξυπνήσει ο φύλακας εγωισμός ,
κοίτα ....
.
... πως πνιγόμαστε στην λίμνη των ανασφαλιών μας,
οταν αυτές μας οδηγούν ,
να ερωτευόμαστε το καθρέφτισμα του εαυτού μας,
στα μάτια του ανθρώπου που κάποτε μας α
γάπησε ...
.

.
.





.
... γιατί υπάρχουν κάποιες φορές ,
που όταν αυτό που ακούς ,
είναι τόσο δυνατό ,
δεν έχεις απλά ,
παρά να κλείσεις τα μάτια σου ,
και να το αφήσεις να σε ταξιδέψει .
.
.


10 σχόλια:

✿ margarita είπε...

Ηχώ και Νάρκισσος..

Εκλεισα τα μάτια και τότε που το πρωτοάκουσα τρελέ μου και αφέθηκα στο πιο όμορφο ταξίδι,κλείνω τα μάτια και τούτη τη στιγμή και ετοιμάζομαι να ταξιδεψω για μια ακόμη φορά, στα πιο όμορφα μονοπάτια,εκεί που μόνο η καρδιά μπορεί να σε ταξιδέψει..

Όσο για τον εγωισμό του έχω δώσει γερό υπνωτικό!

Υπέροχη ανάρτηση..ευχαριστώ που ομόρφηνες τη μέρα μου!

φιλί*

Λουλούδι Χωρίς Άρωμα είπε...

όμορφο…πολύ όμορφο….

Υπάρχουν κάποιες φορές Τρελλέ μου,
που όταν αυτό που νιώθεις,
είναι τόσο δυνατό,
δεν έχεις απλά,
παρά να κλείσεις τα μάτια σου,
και να το αφήσεις να σε ταξιδέψει…

…στις αληθινές αγάπες…ο φόβος και εγωισμός δεν έχουν καμιά θέση…

Να έχεις μια όμορφη μέρα!

Φιλιά Πολλά!

Eva F. είπε...

"Εγραψες" πάλι τρελλέ μου!...

"... γιατί υπάρχουν κάποιες φορές ,που όταν αυτό που ακούς ,είναι τόσο δυνατό ,δεν έχεις απλά ,παρά να κλείσεις τα μάτια σου ,και να το αφήσεις να σε ταξιδέψει. ..."

Τρελός του Χωριού είπε...

Margarita μου
Δεν ομόρφηνα εγώ την ημέρα σου ,
μα τούτο το υπέροχο κείμενο ,
ενσαρκωμένο από δύο ιερά ... πνεύματα (αφού το τέρατα θα μείωνε τόσο την αξία και την αίσθηση τους) του Θεάτρου και τηνς Τέχνης γενικότερα.
.
Να έχεις μια όμορφη ημέρα λοιπόν.

Τρελός του Χωριού είπε...

Λουλούδι μου χωρίς άρωμα
Τα πάντα έχουν την θέση και τον ρόλο τους σε τούτη την ζωή .Τίποτα δεν γεννιέται ασκοπα.
Ετσι και ο φόβος και ο εγωϊσμός ,έχει την δική του θέση και ρόλο . Αρκεί τότον τον ρόλο και τις εκφάνσεις του , να τα αντιλαμβανόμαστε , και να τα χρησιμοποιούμε για να εξελλησουμε τον εαυτό μας , και όχι για να καταστρεφόμαστε .
Το χλώριο είναι δηλητήριο .Το ίδιο και το Νάτριο . Το χλωριούχο νάτριο όμως σε μικρή ποσότητα , είναι απαραίτητο για την ζωή . Το ίδιο συμβαίνει και με τον εγωϊσμό και τον φόβο . Χρησιμοοίησε λίγο και συνδιασμένο από τα δυό τους για να γίνει η ζωή πιό πικάντικη.
.
Φωτινά φιλιά .

Τρελός του Χωριού είπε...

Εύα μου
Σε ευχαριστώ για τα όμορφά σου λόγια ,
και για το πέρασμά σου από τον κήπο του τρελού .
Όμως με τέτοιους ηχιτηκούς θησαυρούς ,
τί άλλο μου έμενε να γράψω ;
;)
.
Να έχεις μια υπέροχη εβδομάδα.

Katerina είπε...

Εγωισμός...
Οτι χειρότερο σε μία σχέση,
ότι σχέση και να είναι, φιλική, ερωτική, τυπική.
Με λίγη καλή διάθεση και αρκετή αγάπη όμως όλα διορθώνονται..

Καλημέρα φίλε μου :))

Καλυψώ είπε...

το ακουσα πριν καιρο για πρωτη φορα
και με συγκλονισε..
σκεφτηκα τοτε πως ισως τελικα εκεινο που αγαπαμε...ειναι εκεινο που θελουμε να αγαπησουμε..φτιαχνουμε οραματα..δημιουργουμε αισθηματα
τοση η αναγκη μας να βρουμε εκεινο
που θα ξεγελασει την μοναξια μας
και το θελουμε ιδιο με εμας
και το κανουμε ιδιο με εμας
μα το αλλο μισο μας
δεν ειναι εκεινο που μας μοιαζει..
μα εκεινο που θα μας ξυπνησει ολες τις ξεχασμενες μας αισθησεις..ολες τις μνημες εκεινες που θα μας οδηγησουν στο απολυτο ΕΝΑ..

δεν αγαπαμε τον αλλο..μα εμας
το καθρεφτισμα της λιμνης
και ξεγελαμε την διψα μας για αγαπη
και στο τελος..πνιγομαστε μεσα στην ιδια λιμνη που καποτε μας εδωσε ελπιδα..ελπιδα ψευτικη

σε ευχαριστω που μου εδωσες την ευκαιρια να το ξανακουσω..
καλο βραδυ ομορφε τρελε..

Τρελός του Χωριού είπε...

Κατερίνα μου ,
ο εγωϊσμός για μένα ,
είναι η χειρότερη μορφή ,
του Ζώντος Θανάτου .
Οπου και αν αυτός ανθίσει ,
μαραίνει τα πάντα .
.
Καλήμερα και σε ευχαριστώ για το φωτεινό χαμόγελο

Τρελός του Χωριού είπε...

Και εγώ Καλυψώ μου ,
οταν το πρωτο άκουσα ,
ήταν σαν να μου είχε κλεψει κάτι απ την καρδιά μου,
αυτή η ηχώ του Εκπτωτου Ερωτα.
Οσο το ξανακουγα ,
τόσο βάθαινα στην λίμνη των συναισθημάτων μου.
Ποτέ δεν θα μάθουμε άν ο νάρκισσος μετάνιωσε ,
ή λυτρώθηκε από αυτήν του την πράξη ,
και απαλλαγμένος πιά από την Ασχήμια της Ομορφιάς του ,
κατάφερε να νοιώσει ,
έστω και για λίγο ,
όχι μόνος,
την στιγμή που άγγιζε τα χείλη του
στην επιφάνια του νερού ,
και τα χέρια του ,
κρατούσαν τα άλλα χέρια.
.
Ομορφος ο περίπατος πάντα μαζί σου .
Φωτεινά φιλιά

Προ-Βληματικές ΣημειΏσεις ενος τρελού, στο ΑγριοΛόγιο 2016

Συνοδηπόροι

Αρχειοθήκη ιστολογίου