Παρασκευή 17 Σεπτεμβρίου 2010

Όταν ανθίζει Θεός


.

Ολοι μέσα μας,
βαθιά,
κρατάμε ένα κλειστό άνθος.


Ενα άνθος,
που μπορεί ,
μέσα στα αγριόχορτα των επίπλαστων αναγκών μας,
στα λασπόνερα των βάλτων του Φόβου,
ή κάτω από την τραχιά πέτρα του Εγωισμού,
να μείνει
για πάντα
κλειστό.

Ομως,
αν καταφέρουμε
να το βρούμε,
σε όποιο απόκρημνο σημείο
της προσωπικότητάς μας
και αν είναι φυτρωμένο,


όσο ταπεινό
και άσχημο αν μας φαίνεται,
όσο κρύο,
ζέστη,
πόνο,
κούραση ή ανέχεια
και αν χρειαστεί,
εκεί πρέπει
να το φροντίσουμε ,
να το καλλιεργήσουμε,
με προσοχή,
με αγάπη,
για μήνες,
χρόνια,
δεκαετίες .
Και τότε,
κάποια μέρα,
στο χάδι του πρώτου ήλιου μας,
θα ανθίσει
και θα μυρίσει ο κόσμος μας ...
Θεό .

.
.

Πάντα η γιαγιά τρέλλα μου,
όταν βλέπει τέτοια λουλούδια,
κάθεται απλά γονατισμένη
και τα κοιτάζει .
Ενα από αυτά τα λουλούδια,
σήμερα,
το είδε ανθησμένο,
στην φωνή
αυτής της γυναίκας.

http://www.youtube.com/watch?v=NMjcu5dHsUY

.
.
.

6 σχόλια:

~reflection~ είπε...

Μου έφερες αυτόκλητα στο νού "το Μυστικό"...
Παραθέτω ένα μέρος του κειμένου...

Στο βάθος του κώδικα της Ύπαρξης,
στο άβατο χαράκωμα της Ιερής απομόνωσης,
όπου ο αντίλαλος της σκέψης πνίγει το ηχητικό του είδωλο..
εκεί..
Το μυστικό κουρνιάζει ανέγγιχτο…
Σύνθεση απόκοσμης συστοιχίας μουσικών φθόγγων..
αμετάφραστο..
φως που πάλλεται..
σιωπή που βρυχάται..


Αμόλυντη Πηγή Ενέργειας..
να φωταγωγεί το Είναι μου,
όταν το άγριο σκοτάδι της εγκατάλειψης
τυλίγει τον Κόσμο…


Αν εκείνο το φως ήταν λουλούδι, θα ήταν η ανεμώνη της ερήμου, που χρειάζεται όλη την προσοχή και τη φροντίδα για να μη σβήσει το φως που ανασταίνει το άνθισμά της μέσα στους δύσκολους καιρούς....

Φιλιά καληνύχτας..

Ανώνυμος είπε...

Πολύ όμορφο και γλυκό όπως πάντα. Και όμορφη μουσική

Katerina είπε...

Κι αν φροντίσουμε το λουλουδάκι μας
και δεν το αφήσουμε να ξεραθεί
τότε αυτό θα μας ανταμείψει....
με το παραπάνω μάλιστα!!


σε φιλώ!

Τρελός του Χωριού είπε...

Στον εξαγνισμό της Ερήμου ,
μόνο ένα φως μπορεί να ανθίσει .
Αυτό της Έλλειψής.

Οσο για τις δυσκολίες των καιρών Κάκια μου ,
οι καιροί είναι πάντα οι ίδιοι .
Οι άνθρωποι ... δυσκολεύουν .

Φωτεινά ανθισμένο φιλί.
:)

Τρελός του Χωριού είπε...

Αχ αυτή η Μουσική Εφη μου.
Η μοναδική μου ερωμένη ,
που έχουν περάσει τόσσα χρόνια
από τότε που την πρωτοάγγιξα
και ακόμα με μαγεύει
με εκπλήσσει
με ταξιδεύει
και ξέρει να μου μιλά,
άλλοτε να μου γελά
και άλλοτε να μου σιγοψιθυρίζει ερωτικά λόγια
μέσα από ένα κομμάτι ξύλο,
τις χορδές ,
τον ήλιο,
την θάλασσά,
τους ανθρώπους.

Τρελός του Χωριού είπε...

Κατερίνα μου
Μην κοιτάζεις την ανταμοιβή .
Σκέψου πως όλο
το όμορφο τοπίο της ύπαρξής μας
είναι φτιαγμένο από τον θεό
για να κρύψει
να θρέψει
και να ανθήσει αυτό το λουλούδι.

Μια στάλα φως
εύχομαι
στο χαμόγελό σου
:)

Προ-Βληματικές ΣημειΏσεις ενος τρελού, στο ΑγριοΛόγιο 2016

Συνοδηπόροι

Αρχειοθήκη ιστολογίου