Η άρνηση των Θυρών

Πέλαγος η νεογέννητη ζωή μας .

Ορίζοντας ανοιχτός .

Και η ανάγκη μας να ανασάνουμε μυστικούς κόσμους ,ανοιχτότερη.

Οι άνθρωποι που μας πλησίαζαν ,έμοιαζαν με ανεξερεύνητα εξωτικά δάση.

Άλλοι πιο μακρινοί ,έμοιαζαν με νησιά ,τυλιγμένα με την μαγεία του πελάγους των Υπάρξεων.

Κάποιοι έγιναν φεγγάρια στις ζωές μας.

Πότε φωτεινά,

και πότε ολοσκότεινα.

.

Μεσήλικη σχεδόν η ζωή μας πια

Τους ορίζοντες διαδέχτηκαν οι τοίχοι .

Οι αρνήσεις της Λογικής για Ελευθερία.

Κάποιες από αυτές ,έχουν παράθυρα ,για να ξεγελούν την αρχέγονη ανάσα μας για Ορίζοντες.

Κάποιες ανάσες μας πεθαίνουν πάνω στο τζάμι ,αφού δεν μπορούν να ελευθερωθούν .

Ψυχοραγούν ,αλλάζοντας της διαφάνειες του κρυστάλλινου ΌΧΙ ,σε πρόσκαιρη θαμπάδα.

Όσο για τις Πόρτες .

Αυτές βασανίζουν περισσότερο την ψυχή.

Στους συμπαγείς τοίχους ,κάποτε θα ανοίξουμε μια τρύπα .

Στους τοίχους με πόρτα όμως ,ποτέ.

Δεν τρυπιέται η ΕΠΙΛΟΓΉ Ίσως γιατί ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΆ επιλέγω δεν συμαινεί να έχω και μια άλλη εναλλακτική ,αλλά να έχω το θάρρος να την ακολουθήσω.

.

.

Εγώ τρελός είμαι .

Όμως μετρήστε εσείς οι γνωστικοί ,τις πόρτες ,τους τοίχους ,και τα παράθυρα που θα προσπεράσετε από την κρεβατοκάμαρά σας μέχρι το γραφείο της εργασίας σας , και φανταστείτε ότι ο κάθε ένας από αυτούς τους τοίχους χτίστηκε με τα ίδια μας τα χέρια από ΦΌΒΟ .

Ποιοι ορίζοντες μας έχουν μείνει για να ζούμε και να ανασαίνουμε ?