Τυχαία , με έφερε ο δρόμος τις προάλλες από ένα πολύ απομακρυσμένο μέρος της Αθήνας ,σε σχέση με αυτό που ζώ.
Ένα μέρος που είχα 20 χρόνια να διαβώ.
Εκεί θυμήθηκα ένα ερωτευμένο αγοράκι που περίμενε πώς και πως να έρθει η μέρα που θα πάει στα αγγλικά.
Θυμήθηκα μια μικρή πλατεία , ένα μοναχικό παγκάκι που λύγιζε από τον πόνο ενός ανεκπλήρωτου έρωτα, και μία συστολή που κράταγε δέσμια βαθιά λόγια αγάπης.
Θυμήθηκα ένα άγαλμα που κρυφοκοιτάζε τα όμορφα μάτια ενός κοριτσιού που καθόταν δίπλα μου,έτοιμο να ανθήσει την ευαίσθητη φύση του στα χείλη μου ,αλλά πάντα κάτι το εμπόδιζε.
Μετά περνώντας ο καιρός θυμήθηκα μια νεαρή γυναίκα που είχε τόση δίψα για εμπειρίες.
Και πως να κρατήσεις μιαν αγρία θάλασσα στα χέρια σου?
Μια θάλασσα που θέλει να ταξιδεύσει και δεν βλέπει παρά μόνο αυτή της την ανάγκη.
Πως να μην πνιγείς προσπαθώντας να μην την φυλακίσεις και να μην την πονέσεις ?
Η θάλασσα απλώθηκε .
Στο ταξίδι της ,έζησε περισσότερα από αυτά που δεν θα ήθελε να ζήσει και πολύ λιγότερα από αυτά που ονειρευόταν.
Τώρα ,όπως μαθαίνω από τα αλάνια ανέμους ,η θάλασσα αυτή, έγινε μία λασπωμένη στατική λίμνη. Όμως .... γαλήνεψε .
Έγινε μήτρα για να πάρει την πρώτη της ανάσα μια άλλη ζωή .
Τώρα ,το παγκάκι που ένοιωσα την πρώτη της αλμύρα ,δεν είναι πια εκεί, και το άγαλμα είναι σπασμένο πεταμένο σε κάποια αποθήκη.
Τώρα τον χώρο του πρώτου μου έρωτα ,τον πατάνε βιαστικοί επιβάτες του τρένου.
Τώρα ,δεν υπάρχει πια καμία εικόνα να μου θυμίζει αυτήν την θάλασσα που κρατούσα κάποτε στην αγκαλιά μου.
Τώρα , το ευαίσθητο αγόρι ,έχει γίνει ένας αξιοσέβαστος σκληρός επιχειρηματίας που δημιουργεί με τα χέρια του και με την λογική του ,και το όμορφο κορίτσι έχει γίνει μια καταστηματάρχης σύζυγος και μητέρα που τα όνειρα της είναι μόνο πια ,αυτά της οικογένειας της.
Αν κάποιες φευγαλέες στιγμές μου πέρασε από το μυαλό η σκέψη να ξανασυναντήσω αυτό το κορίτσι ,ήταν μόνο γιατί ήθελα να κοιτάξω βαθιά στα μάτια της ,μήπως ξαναδώ πάλι εκείνη την θάλασσα
Για να σιγουρευτώ ότι όλα όσα θυμάμαι ότι έζησα ,δεν ήταν ένα παραμύθι.
Γιατί όλα τα άλλα έχουν, από πολλούς καιρούς πριν ,αλλάξει.
.
Έτσι, για να σας θυμίσω ένα γλυκό παραμύθι (ίσως και το δικό σας), που οι ήρωες του .... αγνοούνται :)
Δευτέρα 15 Σεπτεμβρίου 2008
Ήρωες παραμυθιού ... αγνοούνται
«Με ρωτάς το πως γίνηκα τρελός.Να πως:Μια μέρα, καιρό, καιρό πριν γεννηθούν πολλοί θεοί, ξύπνησα από βαθύ έναν ύπνο κι ανακάλυψα πώς όλες οι μάσκες μου είχαν κλεφτεί-κι οι εφτά μάσκες που είχα φτιάξει και είχα φθείρει μες σε εφτά ζωές-τότες έτρεξ'αμασκοφόρετος μές' από τους ανθρωπόβριθους δρόμους κραυγάζοντας: "κλέφτες, κλέφτες τρισκατάρατοι κλέφτες".
Άντρες,γυναίκες,με περιγέλασαν και κάποιοι τρέξανε στα σπίτια τους σκιαγμένοι από μένα.
Κι όταν έφτασα στην αγορά ένας νιός σκαρφαλωμένος σε μια στέγη φώναξε:
"είναι τρελός".
Σήκωσα τα μάτια να τον αντικρύσω΄ο ήλιος φίλησε το γυμνό μου πρόσωπο για πρώτη φορά. Για πρώτη φορά, ο ήλιος φίλησε το γυμνό μου πρόσωπο και η ψυχή μου φλογίστηκε από αγάπη για τον ήλιο και δεν ήθελα τις μάσκες μου πια τώρα. Και μέσα σε έκσταση φώναξα: " ευλογημένοι οι κλέφτες που 'κλεψαν τις μάσκες μου".
Έτσι γίνηκα τρελός.
Και βρήκα και τα δυό τους: λεφτεριά και σιγουριά,μέσα στην τρέλα μου΄τη λεφτεριά της Μοναξιάς,τη σιγουριά της ακαταληψίας,γιατί όποιοι μάς καταλαβαίνουν σκλαβώνουν κάτι μέσα μας.
Μα, άς μην είμαι και τόσο υπερφίαλος για τη σιγουριά μου.Ακόμα κι ένας κλέφτης, φυλακωμένος,είναι ασφαλισμένος από έναν άλλον κλέφτη".
Χαλίλ Γκιμπράν
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Προ-Βληματικές ΣημειΏσεις ενος τρελού, στο ΑγριοΛόγιο 2016
Συνοδηπόροι
Αρχειοθήκη ιστολογίου
-
►
2014
(12)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Φεβρουαρίου (2)
- ► Ιανουαρίου (1)
-
►
2013
(50)
- ► Δεκεμβρίου (1)
- ► Σεπτεμβρίου (2)
- ► Φεβρουαρίου (2)
- ► Ιανουαρίου (4)
-
►
2012
(6)
- ► Δεκεμβρίου (1)
- ► Ιανουαρίου (2)
-
►
2011
(21)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Φεβρουαρίου (3)
- ► Ιανουαρίου (3)
-
►
2010
(52)
- ► Δεκεμβρίου (5)
- ► Σεπτεμβρίου (4)
- ► Φεβρουαρίου (3)
- ► Ιανουαρίου (2)
-
►
2009
(36)
- ► Δεκεμβρίου (3)
- ► Σεπτεμβρίου (6)
- ► Φεβρουαρίου (3)
- ► Ιανουαρίου (5)
-
►
2008
(59)
- ► Δεκεμβρίου (4)
- ► Σεπτεμβρίου (4)
- ► Φεβρουαρίου (7)
- ► Ιανουαρίου (6)