Κάποτε
ένας πατέρας ,
μέσα στα σκοτάδια ,
πρίν το πρώτο φως,
Πλησιάζει τα παιδιά του που κοιμόντουσαν,
τους δίνει ενα γλυκό φιλί ,
και απαλά για να μην τα ξυπνήσει .
Βγαίνει από το δωμάτιο .
Κοιτάζει την γυναίκα του στα μάτια ,
μα η καρδιά ,
δεν βρίσκει λόγια να πεί γι αυτά που νιώθει.
Την φιλά στα χείλη ,
και χωρίς να κοιτάξει πίσω,
ξεκινά για το μακρύ ταξίδι της ξενιτιάς .
Κάθε του σκέψη ήταν στο σπίτι του.
Κάθε του λόγος ήταν μόνο γι αυτά.
Μόνη του ανάσα ,
τα γράμματά τους.
Κάποτε ,
Εκανε τις πιό σκληρές δουλειές ,
για να μαζέψει γρήγορα χρήματα ,
και να γυρίσει στα παιδιά του.
Ένα βράδυ ,
κάπου ψηλά στο βορά
έξω από μια πόλη που την λέγαν Γευγελή
καθώς δούλευε στις γραμμές του τρένου,
ενας λάθος χειρισμός στις ράγες,
και έπεσε χτυπημένος βαριά ,
Το αίμα έρεε από τις βαθιές πληγές του
και πότιζε την γή .
Άρχισαν να χάνονται οι εικόνες από τα μάτια του.
Ένοιωθε τον χρόνο να κυλά γρήγορα ,
όπως η άμμος απο τα ανοιχτά δάκτυλα.
Πρίν όμως ακόμα ανοίξει τα φτερά της η ψυχή του,
της ζήτησε ,
να μην φύγει.
Να μείνει εκει
και να μήν αφήσει πιά κανέναν άνθρωπο
να χωρίζεται από τα παιδιά του.
Την ευχή την άκουσε και ένα ιερό ποτάμι ,
από αυτά που περνάνε αθέατα ,
κάτω από τους γήινους ορίζοντες.
Του ορκίστηκε πως αυτό που ζήτησε θα γίνει.
Μετά από ωρα τον βρήκαν νεκρό .
Τον πήραν και τον κήδεψαν με τυπικές γρήγορες διαδικασίες.
Μερικές ημέρες αργότερα ,
σε εκεινο το σημείο του ατυχήματος ,
φύτρωσε ένα βλαστάρι .
Γρήγορα μεγάλωσε και εγινε δεντράκι ,
και σιγά σιγά μεγάλωσε πολύ περισσότερο
και έγινε ένας τεράστιος πλάτανος.
Πέράσαν πάρα πολλά χρόνια από τότε .
Ο γερο πλάτανος ακόμα εκει , δίπλα στις ράγες ,
τεράστιος ,
δυνατός ,
με ρίζες που φτάνουν βαθιά στα έγκατα της γής .
Φαίνεται ανέπαφος από τον χρόνο .
Λές και οι ρίζες του τραβούν χυμούς από άλλη γη.
Αυτοι που ξέρουν τις παλιές ιστορίες των προγόνων τους,
δεν τον πειράζουν ,
κάθε που χτυπά με όλη του την δύναμη
τα τρένα με τα κλαδιά του.
Αυτή την ιστορία μου είπε εχθές η Γιαγιά μου η Τρέλλα ,
καθώς κοιτούσα τα δέντρα να κουνούν τα κλαδιά τους στον άνεμο ,
σαν να ζητούσαν κάτι και την ρώτησα τί.
Και πρίν κλείσω τα μάτια μου αποκαμωμένος από την κούραση της ημέρας ,
αυτή μου ψιθύρισέ στο αυτί
" Μια από τις μεγαλύτερες αμαρτίες που μπορεί να κάνει άνθρωπος ,
είναι να χωρίσει μια οικογένια ,παιδί μου "
