Ο Γέρο Πλάτανος

Κάποτε

ένας πατέρας ,

μέσα στα σκοτάδια ,

πρίν το πρώτο φως,

Πλησιάζει τα παιδιά του που κοιμόντουσαν,

τους δίνει ενα γλυκό φιλί ,

και απαλά για να μην τα ξυπνήσει .

Βγαίνει από το δωμάτιο .

Κοιτάζει την γυναίκα του στα μάτια ,

μα η καρδιά ,

δεν βρίσκει λόγια να πεί γι αυτά που νιώθει.

Την φιλά στα χείλη ,

και χωρίς να κοιτάξει πίσω,

ξεκινά για το μακρύ ταξίδι της ξενιτιάς .

Κάθε του σκέψη ήταν στο σπίτι του.

Κάθε του λόγος ήταν μόνο γι αυτά.

Μόνη του ανάσα ,

τα γράμματά τους.

Κάποτε ,

Εκανε τις πιό σκληρές δουλειές ,

για να μαζέψει γρήγορα χρήματα ,

και να γυρίσει στα παιδιά του.

Ένα βράδυ ,

κάπου ψηλά στο βορά

έξω από μια πόλη που την λέγαν Γευγελή

καθώς δούλευε στις γραμμές του τρένου,

ενας λάθος χειρισμός στις ράγες,

και έπεσε χτυπημένος βαριά ,

Το αίμα έρεε από τις βαθιές πληγές του

και πότιζε την γή .

Άρχισαν να χάνονται οι εικόνες από τα μάτια του.

Ένοιωθε τον χρόνο να κυλά γρήγορα ,

όπως η άμμος απο τα ανοιχτά δάκτυλα.

Πρίν όμως ακόμα ανοίξει τα φτερά της η ψυχή του,

της ζήτησε ,

να μην φύγει.

Να μείνει εκει

και να μήν αφήσει πιά κανέναν άνθρωπο

να χωρίζεται από τα παιδιά του.

Την ευχή την άκουσε και ένα ιερό ποτάμι ,

από αυτά που περνάνε αθέατα ,

κάτω από τους γήινους ορίζοντες.

Του ορκίστηκε πως αυτό που ζήτησε θα γίνει.

Μετά από ωρα τον βρήκαν νεκρό .

Τον πήραν και τον κήδεψαν με τυπικές γρήγορες διαδικασίες.

Μερικές ημέρες αργότερα ,

σε εκεινο το σημείο του ατυχήματος ,

φύτρωσε ένα βλαστάρι .

Γρήγορα μεγάλωσε και εγινε δεντράκι ,

και σιγά σιγά μεγάλωσε πολύ περισσότερο

και έγινε ένας τεράστιος πλάτανος.

Πέράσαν πάρα πολλά χρόνια από τότε .

Ο γερο πλάτανος ακόμα εκει , δίπλα στις ράγες ,

τεράστιος ,

δυνατός ,

με ρίζες που φτάνουν βαθιά στα έγκατα της γής .

Φαίνεται ανέπαφος από τον χρόνο .

Λές και οι ρίζες του τραβούν χυμούς από άλλη γη.

Αυτοι που ξέρουν τις παλιές ιστορίες των προγόνων τους,

δεν τον πειράζουν ,

κάθε που χτυπά με όλη του την δύναμη

τα τρένα με τα κλαδιά του.

Αυτή την ιστορία μου είπε εχθές η Γιαγιά μου η Τρέλλα ,

καθώς κοιτούσα τα δέντρα να κουνούν τα κλαδιά τους στον άνεμο ,

σαν να ζητούσαν κάτι και την ρώτησα τί.

Και πρίν κλείσω τα μάτια μου αποκαμωμένος από την κούραση της ημέρας ,

αυτή μου ψιθύρισέ στο αυτί

" Μια από τις μεγαλύτερες αμαρτίες που μπορεί να κάνει άνθρωπος ,

είναι να χωρίσει μια οικογένια ,παιδί μου "