μου ήρθε στον νού ένα πολυαγαπημένο έργο .
Το "Περιμένοντας τον Godot " του Μπέκετ.
Δύο αλήτες που αλληλομισούνται γιατί βλέπει ό ένας στον εαυτό του τον άλλον
μα και απόλυτα εξαρτημένοι μεταξύ τους ,
προσπαθούν να δικαιολογήσουν στον εαυτό τους την ανέχεια που ζούν ,
λέγοντας κάθε μέρα πως περιμένουν έναν πλούσιο κυριο Godot που θα τους βρεί δουλειά ,
θα τους δώσει λεφτά και θα τους λύσει όλα τα προβλήματα.
Περιμένουν στο σημείο του ραντεβού ,
μα όλο κατι συμβαίνει και αυτός τους το αναβάλει πάντα για την επομένη μέρα.
Καθώς περιμένουν τους πλησιάζει ένας καλοντυμένος άντρας (που δεν είναι ο Godot).
Κρατά στο χέρι του ένα σχοινι και τραβά δεμένο από τον λαιμό έναν άλλον άνδρα φορτωμένο με βαλίτσες , σκυφτό ντυμένο με κουρέλια ,που δεν μιλάει ποτε .
Ακούει μόνο διαταγές.
Οι δύο αλήτες κοιτάζουν τα μαρτήριά του .
Θα μπορούσαν να τον βοηθήσουν ,
όμως προτιμούν να πιάσουν φιλιες με τον πλούσιο μήπως και κερδίσουν κάτι.
Αυτός τους λέει πόσο βαρετή μα και σκληρή είναι η ζωή του , αφού πρέπει να ... λυπάται και να βοήθάει απο την καλή του την καρδιά ,αυτον τον φουκαρά που τον έχει υπο την .... προστασία του και θα ήθελε να απαλαγεί από αυτόν ,όμως αυτός του εχει γίνει τσιμπούρι .
Οι αλήτες τον ρωτούν αν ... Αυτό ,μιλάει .
Ο πλούσιος τους απαντά πως πρέπει πρώτα να τον κάνουν να σκεφτεί για να μιλήσει όμως αυτό θα ήταν πολύ επικίνδυνο .
Ο τρόπος , του λέει,
είναι να του βάλεις το καπέλο του .
Το ... Αυτό ,αρχίζει και μιλά .
Αρχικά σιγά σιγά και ακατανόητα .
Ομως μετά βγάζει τόση ενταση και δυναμη καταπιεσμένου συναισθήματος και Λόγου,
που το φοβούνται ακόμα και οι δύο αλήτες .
Του βγάζουν τοτε αυτοί οι ίδιοι το καπέλο
και τον ξαναρίχνουν στον πνευματικό του λήθαργο
μα και στην ... ευεργεσία του πλουσίου.
Ετσι όλα συνεχίζονται όπως πρίν .
Αυτοί οι δύο αλήτες ,
μου θυμίζουν τούτους τους αρχηγούς των μεγάλων κομμάτων ,
ενω ο πλούσιος και το Αυτό ,
όλους τους υπόλοιπους είτε από την μία είτε από την άλλη μεριά του σκοινιού .
Βέβαια έρχεται κάποτε η Αφύπνιση για τους αλήτες ,
όμως πάντα είναι αργά
4 σχόλια:
Το έχω δει σε παράσταση με πρωταγωνιστή ένα φίλο ηθοποιό και ποιητή που δεν είναι πια στη ζωή...
Νά 'σαι καλά που μου τον θύμισες μέσα πό αυτήν την ανάρτηση...
Καλημέρα, σε φιλώ...
Αυτοί οι δύο καραγκιόζηδες δεν θα ξυπνήσουν ποτέ, μου φαίνεται.
Αρτάνις μου
Μακραν η καλύτερή παράσταση του "Περιμένοντας τον Godot" σε ελληνική μετάφραση ήταν κατα την γνώμη μου του Πατέρα Καζάκου και του Φιλιππίδη . Γι αυτό όταν βλέπω κάτι αηδίες που κατα καιρούς παίζει ο δεύτερος ,λόγο σεναρίου , θυμάμαι την πραγματική ποιότητα του σε εκεινη την παράσταση και στεναχωριέμαι βλέποντας το που πρέπει να σύρει κάποιος την θεία ευλογία που εχει μεσα του για να κερδίσει λεφτά και να μας προσφέρει σκουπίδια.
Φιλί
Δέσποινα Ζ μου
Κανείς δεν ξυπνάει μόνος του , παρα μόνο ελάχιστοι πεφωτισμένοι άνθρωποι . Η Αφύπνιση ήταν πάντοτε ενας βασικός στόχος της Θέωσης όλων των θρησκειών .
Το θέμα είναι Δέσποινα μου να τους ξυπνήσουμε εμεις . Εμάς όμως ποιός θα μας ξυπνήσει ? Γι αυτό πρέπει κάθε πρωί να αυτοχαστουκιζόμαστε μήπως και ξυπνήσουμε αρκετά νωρίς ώστε να μπορούμε να ξυπνήσουμε και αυτούς . Και ένα μεγάλο κουμπί που πρέπει να πατήσουμε για να ξεκινήσει αυτή η διαδικασία είναι το OFF της τηλεόρασης .
;)))))))
Δημοσίευση σχολίου