«Με ρωτάς το πως γίνηκα τρελός.Να πως:Μια μέρα, καιρό, καιρό πριν γεννηθούν πολλοί θεοί, ξύπνησα από βαθύ έναν ύπνο κι ανακάλυψα πώς όλες οι μάσκες μου είχαν κλεφτεί-κι οι εφτά μάσκες που είχα φτιάξει και είχα φθείρει μες σε εφτά ζωές-τότες έτρεξ'αμασκοφόρετος μές' από τους ανθρωπόβριθους δρόμους κραυγάζοντας: "κλέφτες, κλέφτες τρισκατάρατοι κλέφτες".
Άντρες,γυναίκες,με περιγέλασαν και κάποιοι τρέξανε στα σπίτια τους σκιαγμένοι από μένα.
Κι όταν έφτασα στην αγορά ένας νιός σκαρφαλωμένος σε μια στέγη φώναξε:
"είναι τρελός".
Σήκωσα τα μάτια να τον αντικρύσω΄ο ήλιος φίλησε το γυμνό μου πρόσωπο για πρώτη φορά. Για πρώτη φορά, ο ήλιος φίλησε το γυμνό μου πρόσωπο και η ψυχή μου φλογίστηκε από αγάπη για τον ήλιο και δεν ήθελα τις μάσκες μου πια τώρα. Και μέσα σε έκσταση φώναξα: " ευλογημένοι οι κλέφτες που 'κλεψαν τις μάσκες μου".
Έτσι γίνηκα τρελός.
Και βρήκα και τα δυό τους: λεφτεριά και σιγουριά,μέσα στην τρέλα μου΄τη λεφτεριά της Μοναξιάς,τη σιγουριά της ακαταληψίας,γιατί όποιοι μάς καταλαβαίνουν σκλαβώνουν κάτι μέσα μας.
Μα, άς μην είμαι και τόσο υπερφίαλος για τη σιγουριά μου.Ακόμα κι ένας κλέφτης, φυλακωμένος,είναι ασφαλισμένος από έναν άλλον κλέφτη".
Χαλίλ Γκιμπράν
2 σχόλια:
καμιά φορά απλά δεν μπορείς να σχολιάσεις ένα κείμενο...τι ναπεις???
πολύ όμορφο???
νομίζω ότι το υποβαθμίζεις...απλά το διαβάζεις και το ξαναδιαβάζεις και πέρνεις αυτά που θέλεις και κάνεις τους δικούς σου προβληματισμούς
...καλησπέρα παραπονιάρικε τρελλέ μου!
Γοργόνα μου
Κάποτε είχα πάει σε μια δεξίωση που είχε κάποιους αξιολογότατους ανθρώπους και αξιολογότερο εξ αυτών ,έναν μάγειρα πραγματικό καλλητέχνη. Κορύφωση του μπουφέ που είχε ετοιμάσει,ήταν ένα ψάρι γαρνιρισμένο και στολισμένο με τέτοια δεξιοτεχνία που θα μπορούσες κάλιστα να το ονομάσεις εργο τέχνης. Δεν το ακούμπισε κανείς. Ο μαγειρας στεναχωρίθηκε τόσο που έκανε παρατήρηση σε κάποιους καλεσμένουν , γιατί το ψάρι αυτό φτιάχτηκε για να μοιράσει γευστική ευχαρίστηση στον κόσμο περισσότερο από την οπτική τέρψη. Έτσι και τα κείμενά που γράφω εδώ είναι περισσότερο φτιαγμένα σαν προτροπή για να ανταλλάσουμε γνώμες και οπτικές ζωής ,παρά απλά για πληροφόρηση . Κάτι όμορφό ,όταν είναι αληθηνό , όταν το αγγίζεις και ασχολείσαι μαζί του, γίνεται πάντα και μόνο ομορφότερο γιατί πέρνει και κάτι από την δικίά σου ομορφια. Όταν όμως είναι απάτηλό ,τότε ξεθωριάζει απο το άγγιγμά σου ,γιατί δεν αντέχει την αλήθεια. Έχω ανάγκη τους προβληματισμούς αυτών που διαβάζουν τα κείμενά μου. Έχω ανάγκη την αλήθεια τους. Δεν παραπονιέμαι . Απλά προσπαθώ να δόσω μία ακόμα ενδιαφέρουσα διάσταση σε αυτό το Blog.
:)
Δημοσίευση σχολίου