
Είχε πολλά αδελφάκια και όλα μαζί απολάμβαναν την αγάπη της μητέρας τους παρά το στριμοξίδι "Πήγαινε πιο κει ρε Μπάμπη .Κορέους πιάσαμανε"
Το γουρουνάκι μεγάλωνε τρέχοντας από εδώ και από εκεί ,αχόρταγο για ζωή και φαΐ
"Ρε Μπάμπη ,τι θα γένει με αυτούς τους κορέους ? Έξι μήνους δεν έχεις ξεκολλημό από δίπλα μου."
Η μαμά του είχε από καιρό τώρα εξαφανιστεί. Του είπαν πως είχε πάει ένα μεγάλο ταξίδι και πως θα αργούσε πολύ να γυρίσει Όμως το μικρό μας γουρουνάκι ήθελε να της δείξει που μεγάλωσε και ήταν πια ένας δυνατός και όμορφος έφηβος Ζητούσε το χάδι της τα βράδια "Μπάμπη άμανε ξανακλάσεις την ώρα που κοιμάμαι θα σου φέρω τους κορέους μου στην μούρη σου". Το άλλο πρωϊ "το καλό αφεντικό μου που με φροντίζει και με ταΐζει θέλησε να το πάει μια βόλτα για να μου φτιάξει λίγο την διάθεση . Γαμώτο .Μια βόλτα ειπαμενε μα παμενε ,τον Μπάμπη τι τονε θελουμενε μαζί μας? "

Ο καλός πατερούλης κρέμασε το κεφάλι του δίπλα σε αυτό της μητέρας του. Και πιο δίπλα ,ποιος άλλος .Ο Μπάμπης.

.
Καλή μας όρεξη
.
.
.
Κουίζ αντίληψης
Ποια η διαφορά της παραπάνω και της παρακάτω φωτογραφίας ?

4 σχόλια:
Όχι ρε!!!
Γμτ.. δεν.. δεν μπορώ τώρα, θα το επεξεργαστώ κι αποστασιοποιημένος όσο μπορώ θα επανέλθω άλλη στιγμή!..
Πάει το γουρουνάκι.Θα χωνευτεί μέσα στις μεγάλες κοιλιές μας ,ασχολίαστο. Θα έχει την ίδια μοίρα των δυσεκατομμυρίων γουρουνιων που σφάχτηκαν και των τρισεκατομμυρίων που ακόμα θα σφαχτούν για να καλύψουν τις άνω θρώσκουσες ορέξεις μας. Ένα δεν έχω καταλάβει σε όλη αυτή την ιστορία. Ποιός είναι το γουρούνι?
Ας αρχισουμε να κοιταζόμαστε στον καθρέφτη δλδ έτσι ε;;
Εquilibrioum μακάρι όλοι μας να μπορούσαμε να κοιτάξουμε τον εαυτό μας μέσα από τον καθρεύτη της αυτογνωσίας. Λίγοι αντέχουν και ακόμα λιγότεροι το τολμούν καθε ημέρα.
Δημοσίευση σχολίου