Ήρωες παραμυθιού ... αγνοούνται

Τυχαία , με έφερε ο δρόμος τις προάλλες από ένα πολύ απομακρυσμένο μέρος της Αθήνας ,σε σχέση με αυτό που ζώ.
Ένα μέρος που είχα 20 χρόνια να διαβώ.
Εκεί θυμήθηκα ένα ερωτευμένο αγοράκι που περίμενε πώς και πως να έρθει η μέρα που θα πάει στα αγγλικά.
Θυμήθηκα μια μικρή πλατεία , ένα μοναχικό παγκάκι που λύγιζε από τον πόνο ενός ανεκπλήρωτου έρωτα, και μία συστολή που κράταγε δέσμια βαθιά λόγια αγάπης.
Θυμήθηκα ένα άγαλμα που κρυφοκοιτάζε τα όμορφα μάτια ενός κοριτσιού που καθόταν δίπλα μου,έτοιμο να ανθήσει την ευαίσθητη φύση του στα χείλη μου ,αλλά πάντα κάτι το εμπόδιζε.
Μετά περνώντας ο καιρός θυμήθηκα μια νεαρή γυναίκα που είχε τόση δίψα για εμπειρίες.
Και πως να κρατήσεις μιαν αγρία θάλασσα στα χέρια σου?
Μια θάλασσα που θέλει να ταξιδεύσει και δεν βλέπει παρά μόνο αυτή της την ανάγκη.
Πως να μην πνιγείς προσπαθώντας να μην την φυλακίσεις και να μην την πονέσεις ?
Η θάλασσα απλώθηκε .
Στο ταξίδι της ,έζησε περισσότερα από αυτά που δεν θα ήθελε να ζήσει και πολύ λιγότερα από αυτά που ονειρευόταν.
Τώρα ,όπως μαθαίνω από τα αλάνια ανέμους ,η θάλασσα αυτή, έγινε μία λασπωμένη στατική λίμνη. Όμως .... γαλήνεψε .
Έγινε μήτρα για να πάρει την πρώτη της ανάσα μια άλλη ζωή .
Τώρα ,το παγκάκι που ένοιωσα την πρώτη της αλμύρα ,δεν είναι πια εκεί, και το άγαλμα είναι σπασμένο πεταμένο σε κάποια αποθήκη.
Τώρα τον χώρο του πρώτου μου έρωτα ,τον πατάνε βιαστικοί επιβάτες του τρένου.
Τώρα ,δεν υπάρχει πια καμία εικόνα να μου θυμίζει αυτήν την θάλασσα που κρατούσα κάποτε στην αγκαλιά μου.
Τώρα , το ευαίσθητο αγόρι ,έχει γίνει ένας αξιοσέβαστος σκληρός επιχειρηματίας που δημιουργεί με τα χέρια του και με την λογική του ,και το όμορφο κορίτσι έχει γίνει μια καταστηματάρχης σύζυγος και μητέρα που τα όνειρα της είναι μόνο πια ,αυτά της οικογένειας της.
Αν κάποιες φευγαλέες στιγμές μου πέρασε από το μυαλό η σκέψη να ξανασυναντήσω αυτό το κορίτσι ,ήταν μόνο γιατί ήθελα να κοιτάξω βαθιά στα μάτια της ,μήπως ξαναδώ πάλι εκείνη την θάλασσα
Για να σιγουρευτώ ότι όλα όσα θυμάμαι ότι έζησα ,δεν ήταν ένα παραμύθι.
Γιατί όλα τα άλλα έχουν, από πολλούς καιρούς πριν ,αλλάξει.
.
Έτσι, για να σας θυμίσω ένα γλυκό παραμύθι (ίσως και το δικό σας), που οι ήρωες του .... αγνοούνται :)