έφτασε η ώρα να το πω
Όσο 
«Με ρωτάς το πως γίνηκα τρελός.Να πως:Μια μέρα, καιρό, καιρό πριν γεννηθούν πολλοί θεοί, ξύπνησα από βαθύ έναν ύπνο κι ανακάλυψα πώς όλες οι μάσκες μου είχαν κλεφτεί-κι οι εφτά μάσκες που είχα φτιάξει και είχα φθείρει μες σε εφτά ζωές-τότες έτρεξ'αμασκοφόρετος μές' από τους ανθρωπόβριθους δρόμους κραυγάζοντας: "κλέφτες, κλέφτες τρισκατάρατοι κλέφτες".
Άντρες,γυναίκες,με περιγέλασαν και κάποιοι τρέξανε στα σπίτια τους σκιαγμένοι από μένα.
Κι όταν έφτασα στην αγορά ένας νιός σκαρφαλωμένος σε μια στέγη φώναξε:
"είναι τρελός".
Σήκωσα τα μάτια να τον αντικρύσω΄ο ήλιος φίλησε το γυμνό μου πρόσωπο για πρώτη φορά. Για πρώτη φορά, ο ήλιος φίλησε το γυμνό μου πρόσωπο και η ψυχή μου φλογίστηκε από αγάπη για τον ήλιο και δεν ήθελα τις μάσκες μου πια τώρα. Και μέσα σε έκσταση φώναξα: " ευλογημένοι οι κλέφτες που 'κλεψαν τις μάσκες μου".
Έτσι γίνηκα τρελός.
Και βρήκα και τα δυό τους: λεφτεριά και σιγουριά,μέσα στην τρέλα μου΄τη λεφτεριά της Μοναξιάς,τη σιγουριά της ακαταληψίας,γιατί όποιοι μάς καταλαβαίνουν σκλαβώνουν κάτι μέσα μας.
Μα, άς μην είμαι και τόσο υπερφίαλος για τη σιγουριά μου.Ακόμα κι ένας κλέφτης, φυλακωμένος,είναι ασφαλισμένος από έναν άλλον κλέφτη".
Χαλίλ Γκιμπράν
24 σχόλια:
καλό μήνα να έχεις αγαπημένε μου τρελλέ....
Καλό μήνα να έχουμε Κατερίνα μου ,
γεμάτο φώς
:)
καλημέρα τρελέ...και καλό σου μήνα.πωπω τι καταπληκτικό τραγούδι..αν και πάντα μου αφήνει μια μελαγχολία όποτε το ακούω."δεύτερη ζωή δεν έχει.."
"δεύτερη ζωή
δεν έχει"
αυτό πότε θα το καταλάβουμε εμείς οι άνθρωποι που αφήνουμε τις στιγμές στο έλεος της βιασύνης και της αδιαφορίας?
Ας χαμογελάσουμε όμως, ήρθε η Άνοιξη και δεν ξέρω τι έπαθα σήμερα, νιώθω πολύ γιορτινά (για πρώτη Άνοιξη στη ζωή μου!)
Καλή Άνοιξη λοιπόν με χρώματα κι αρώματα πολλά.
Μια νύχτα ..έκανα τα χέρια μου
Σφυρί και φωτιά
Και σκόρπισα σε συντρίμμια τον θάνατο..
Και άναψα φλόγες να κάψω την ψευτιά
Που έλεγα… ζωή μου
Και κάηκα και μάτωσα
Μα πίσω δεν έριξα ματιά καμία
Άφησα τα χρυσάφια να καίγονται
Άφησα τα δάκρυα να ματώνουν το χώμα που φιλούσα
Φοβηθηκα..μα δεν ήμουν εγώ..
Πέθανα…μα δεν ήμουν εγώ
Αναστήθηκα..
Και πια..ειμαι ΕΓΩ..
Και ότι ξεχασα..δεν υπηρχε
Και ότι γκρεμισα..δεν εζησε ποτε
Και ότι εκαψα..ηταν κιολας σταχτη..
Τωρα
Ότι υπαρχει..ειναι δικο μου..
Καλο μηνα Τρελε
υπεροχο τραγουδι διαλεξες
υπεροχο και αγαπημενο..!
Ο Ελύτης λατρεμένος!!!
Υπέροχοι στίχοι και η μελοποίηση το αναδεικνύει ακόμη περισσότερο..
Καλό μήνα!
Εδώ στου δρόμου τα μισά..είναι φορές που κάνουμε λάθος επιλογές,είναι φορές που προδίδουμε τα όνειρά μας..λάθος πορεία..εγω γι'αλλου ξεκίνησα..
Mα καλέ μου τρελέ, σημασία έχει ότι εστω και στα μισά του δρόμου έκανες μια στάση,και είδες ότι πήρες λάθος δρόμο,αλλάζεις πορεία λοιπόν,θα πονέσεις,μα δεν θα μείνεις δέσμιος-α του χαρακτήρα η των λάθος επιλογών σου..ναι,μπορεί να πήρες λάθος δρόμο, μα ποτε δεν είναι αργα να τον αλλάξεις.η μήπως είναι?
Θέλει πολλή δύναμη η αλλαγή πορείας..
Φταίει η εσωτερική μας σύγχυση? η δειλία μας ίσως?..να αγωνιστούμε γι’ αυτό που θα θέλαμε..γίναμε έρμαια των παθών μας?..η απλά βολευτήκαμε και ξεχάσαμε τα όνειρά μας?
Εδώ στου δρόμου τα μισά..ευτυχώς είμαι ακόμη στα μισά..προλαβαίνω!
Και είναι αλήθεια..δεύτερη ζωή δεν εχω!
Καλό μήνα!
Όμορφη η επιλογή σου Τρελλέ μου!...
Καλό μήνα από καρδιάς!
KALO SOY MHNA!
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιες
Στάθηκα!
Ακριβώς όπως μια ζωή το συνηθίζω
να στέκομαι και ν' απορώ.
Διάβασα
σιώπησα (Ελύτης, γαρ) και
αποχώρησα.
Επανήλθα!
Άρχισα να κοιτώ παλαιότερες αναρτήσεις σου, και...
Ξαναστάθηκα!!
Απορημένος και μία και δύο και τρεις και τέσσερεις φορές!!
Τώρα πια βουβάθηκα!!
Και ξανααποχώρησα.
Ξαναεπανήλθα!
Αυτή τη φορά, για να σου γράψω ετούτο εδώ το σχόλιο.
Πριν όμως πιάσω μολύβι και χαρτί
πλήκτρα υγράμενα και δάχτυλα τρεμάμενα
είπα να διαβάσω τα σχόλια
προσπαθώντας να μη βιάζομαι, όσο και αν
πνίγομαι.
Στήλη άλατος!
Εδώ και η Καλυψώ
μ' έναν ογκόλιθο ποιητικό
σαν τη γιγάντια ψυχή της!!
Κι ένοιωθα τύψεις
που σε είχα "εγκαταλείψει"
μα να όμως που φρόντισες
μακριά μου να μη λείψεις!!
Υποδεχθείτε Σας παρακαλώ
ω Πρωθιέρειες της Αλήθειας
της Ζωής της ξεμυαλίστρας
του Παντός μας Νομπελίστες
τον νέο ετούτο επισκέπτη
που βλέπετέ τον σαν ικέτη
αυτόν το φίλο απ' τα παλιά
τα προαιώνια και αγαθά!!!!
Σιωπώ και αποχωρώ
ίνα ταχίστως επιστρέψω
εκ νέου να Σας ικετέψω.
Κουτσαίνων επανήλθα
ω Πρωθιέρεια και κλεμμένη τρελή η
Λογισμένη λεγομένη
να Σε ικετέψω κάτι μέγα
που αν μου το κάνεις θα είσαι για εμέ
το Άλφα και το Ωμέγα.
Να μωρέ, ξέρεις τι είναι;...
Τι υπάρχει;...
ε....
Υπάρχει αυτό και εκείνο....
Τώρα θα σου πω μόνο για το αυτό
επειδή να Σε φορτώνω δε βαστώ.
Να....
Αυτή η... πώς να την πω...
υπόκρουση;... μελωδία;...
θεϊκό νανούρισμα;... μουσική των σφαιρών;...
Αυτή τέλος πάντων,
καταλαβαίνεις Εσύ,
σ' ετούτο εκείνο το κουτάκι
του Φωτός μες στο Σκοτάδι
που βάζεις για να θωπεύεις με την
Ψυχή Σου
τους κουρασμένους ξενισμένους Σου
αυτήν ναι ακριβώς αυτήν
που θαρρείς ότι σ' την είχα
εγώ ο ίδιος παραγγείλει,
έτσι όπως σαν αηδόνα του Θεού με συντροφεύει
και μου δίνει καινούργια δύναμη
ατόφια ζωή
μες στον ευτυχισμένο γολγοθά
που όλο και πιο άγρια περνώ
αυτήν ναι ακριβώς αυτήν
που το στήθος μου το πλακωμένο ελαφραίνει
και τα πρησμένα από τα δάκρυα
που λες και ένα σατανικό "Όχι"
δέσμια τα κρατά μη αφήνοντάς τα
να πέσουνε βροχή γονιμική
(ίσως επειδή η κατάλληλη γι' αυτό στιγμή είναι
άλλη)
μάτια μου...
αυτήν ναι ακριβώς αυτήν
που έτσι όπως σιμά μου παραστέκει
χωρίς ποτέ να μου ζητάει
χωρίς ποτέ να μ' ενοχλάει
με διαφημίσεις
άμα τε και κακοήθεις αποφύσεις
που πίσω εκεί με πάει
στα έ(ν)μορφα χρόνια τα νεανικά
που φύγαν και ξανάρθαν
και στο τρανζιστοράκι μου
παρέα να μου κρατάει...
...Μπερδεύτηκα...
μα πάλι
σιγουρεύτηκα:
Δηλαδή,
Εσύ
που όλα τόσο εύκολα μπορείς...
...έχω γράψει δυο κασέτες
της ψυχής μου τις τρομπέτες
σαν Ρωμαίους και Ιουλιέτες
αλλά δεν τα καταφέρνω
κι ούτε που τα προλαβαίνω
σαν δεσμώτης βολοδέρνω
και είπα αν Σου 'λεγα τους τίτλους
στο κουτάκι αυτούς τους ήχους
αν μπορούσες να μου βάλεις
άγιο δώρο να μου εκβάλεις
Εννοείται πως αν
(δι' αυτήν την μονάν)...
Εσύ
κι εννοείται ουχί αν...
εγώ
(διά ό,τι και να 'ν).
Αλήθεια...όσο πορευόμαστε στην ζωή ξέρουμε ποιοί είμαστε εμείς πραγματικά;
Κοιτάζουμε την φυσιογνωμία μας στον καθρέφτη;
Ή μήπως υποκρινόμαστε για να εξαντλήσουμε τον εγωισμό μας;
Εμένα πάλι
Ιφιγένειά μου ,
με γεμίζει με ένα πείσμα για ζωή.
Ομορφη εβδομαδα να έχουμε :)
Και γιατί ΣΙλένα μου ,
να εκλαυμβάνεις ως πάθημα ,
το ότι νοιώθεις τόσο όμορφα ,
στο χαμόγελο τουτης της Ανοιξής .
Δέξου του το αυτό ,
με το πάθος που του αρμόζει ,
και αναλογίσου ,
τις προηγούμενες ...κλειστές Ανοιξεις σου ως παθήματα.
Γιατί δεύτερη ευκαιρία η Στιγμή δεν έχει :)
Φωτεινη μέρα να στάξει σημερα στον δρόμο σου .
Καλυψώ μου ,
η ιερή τρέλα του λόγου σου ,
φωτιά στα χέρια της δικής μου ταπεινής τρέλας.
Μόνο με την πυρίμαχη ανασσα του Ελύτη ,
μπορώ να ταξιδέψω μέσα σε τούτο το πύρινο δάσος σου.
Τόσο όμορφοι οι περίπατοί μας ,
και τόσο ιδιαίτερα αυτά που μοιράζεσαι εδώ ,
μαζί μας
Γλυκό φιλί
Μαργκώ μου
Ενα από τα στοιχεία που λατρεύω στον Ελύτη ,
πέραν την ποιησης του ,
είναι πώς έζησε την ζωή ,
όχι μέσα σε μία γυάλα ,
ή κάτω από την επήρεια κάποιας ... ιδιαιτερότητας ,
αλλά έντονα ,φυσικά ,
γεμίζοντας βιώματα .
Πολλα φιλιά
Εσύ τουλάχιστον Τρελλέ μου το συνειδητοποιείς στα μισά του δρόμου…τι να πούμε εμείς…που ακόμα δεν το έχουμε αντιληφθεί…
Πολλές φορές διστάζουμε να πραγματοποιήσουμε μικρές ή μεγάλες αλλαγές στη ζωή μας, με αποτέλεσμα να στοιβάζονται σωρός… Δεν ξέρω τι μπορεί να φταίει… ίσως λείπει το θάρρος… ίσως λείπει η δύναμη… ίσως σε πλημμυρίζει ο φόβος να αντιμετωπίσεις νέες προκλήσεις…
Πάντως είναι υπέροχο να μπορείς να ακούσεις το τραγούδι που παίζει η καρδιά σου και να αφεθέις στους παλμούς της…
Σου εύχομαι μέσα από την ψυχή μου να έχεις ένα πολύχρωμο, φωτεινό Σάββατο γεμάτο χαμόγελο, Χαρά και συναίσθημα!
Μια μεγάλη αγκαλιά και πολλά φιλιά!
Μαργαρίτα μου
Πάντοτε νιώθουμε πως είμαστε στα μισά ενώς δρόμου ,
και ας έχει αλλές φορές μόλις αρχίσει ,
ή ας είναι λίγο πριν τελειώσει . Η Αίσθηση του "Λίγο Ακόμα" είναι ένα από τα μεγαλήτερα θαύματα της ζωής.
Φωτεινές καλημέρες
Καλό μήνα Εύα μου ,
και ας κατάφερα στα μέσα του ,
να σου ευχηθω το Ευ Ζείν του.
Περίεργες φουρτούνες αγκαλιασαν το σκαρί μου ,
στην αγγαλιά του του του μήνα.
Φιλιά .
Φίρδην Μίγδην μου
Καλό μήνα να έχουμε ,
και συγχώρα με για την καθηστερημένη ευχή μου ,ομως μερικές φορές αι βουλέ ανθρώπων και Κυρίου μου δωρίζουν άπλετη ... έλλειψη χρόνου.
Το φιλί και οι γλαρένιες σου αγγαλιές φαντάζουν σαν το ζεστό χαμόγελο της Αλκυώνας μέσα στην καρδιά του Χειμώνα .
Σε ευχαριστώ βαθυά μέσα από την καρδιά της τρέλας μου.
Αϊάσανθε Ιωνα
σε ευχαριστώ πολύ για τα ιδιαίτερα λόγια σου .
Χάρησες στον κήπο του τρελού τόσσα όμορφα αρώματα και χρώματα .Ομως μου στέρησες ένα πράγμα . Μια μεγάλη αντίστοιχης ομορφιάς (ελπίζω ) απάντησή μου , γιατί έτσι νιώθω πως θα χαθεί η ισορροπία στην επικοινωνία μας.
Χρόνια αμέτρητα πριν ,όταν πήγαινα στην γιαγιά μου και της έλεγα με πάθος και ένταση όλα όσα είχα μέσα στο μυαλό και την καρδιά μου , αυτή εμενε σιωπιλή. Οταν αλλες φορές ερχόμουν κοντά της και χωνώμουν στην αγκαλιά της ,τότε μου μιλούσε Και ποσο όμορφα τότε μου μιλούσε.
Σε ευχαριστώ φίλε μου που μου θύμησες τόσο όμορφες μνήμες .
Είσαι πάντα ευπρόσδεκτος στον κήπο μου .Ενα χαμογελό μου θα κρέμεται στην πόρτα του για εσένα
Ασσελ μου
Οσο πορευόμαστε στην ζωή ,
τόσο περισσότερο καταλαβαίνουμε ,
πως Δεν είμαστε αυτά που Εχουμε ,
μα αυτά που Μοιραζόμαστε.
Ετσι ,
εκεί στου δρόμου τα μισα ,
αυτό που πραγματικά αναρωτιομαστε είναι,
αν είμαστε αυτό που αγαπήσαμε ,
και κυρίως ,
αν αγαπήσαμε αυτό που είμαστε.
Γλυκό φιλί
Λουλούδι μου Χωρίς Άρωμα
Στάσου στον πιό ψηλό γκρεμό της Καρδιάς σου ,
κλείσε τα μάτια ,
και άσε τους Ανέμους ,
να σου πούν την δική τους Ιστορία ,
Για τό πώς νίκησαν τον Φόβο της Πτώσης.
Κρυστάλληνες Ανάσες της Γιαγιάς τρέλας μου ,αγγίζεις με τα λόγια σου .Ανάσες που δεν πρέπει να ξυπνήσουν.
Φωτεινές καλημέρες
Δημοσίευση σχολίου