Ήταν πάντα βέβαιο στην ζωή μου ,
πως όσο πιο βαθιά στο μάτι της καταιγίδας ταξίδευα ,
τόσο λιγότεροι ανθρωποι αντεχαν να στέκονται δίπλα μου .
Βέβαια , δεν τους αδικώ .
Οι περισσότεροι ανθρωποι είναι σαν τα αγρια ζώα .
Πιστευουν μονο αυτό που βλέπουν
και φοβούνται αυτό που δεν βλέπουν .
Τρομάζουν και κρύβονται στις φωλιές τους ,
με τον πρώτο κεραυνο
ή στριμόχνονται μεσα σε ενα κοπάδυ ανθρωπων ,
νοιωθωντας εκει , την πιο ψευτικη ασφάλεια από όλες .
Ομως , τι να τον κάνω έναν συνοδοιπόρο,
που δεν ξέρει να στέκεται όρθιος στην βροχή ;
Που δέν μπορεί να καταλάβει πως η Αγάπη ,
Υπήρχε-υπάρχει(δεν εχει χρόνο η αγάπη ) ,
μόνο στις καρδιες που εχουν την δύναμη της Συγχώρεσης .
Ολες οι άλλες μορφές της ,
είναι απλές αψυχες κούκλες που εφτιαξε ο Φόβος ,
για να παίζει χαρούμενη
η αγαπημενη του παιδουλα Ανασφάλεια
και που όταν τις χαλάει ,
τις πετάει και του ζητάει άλλες ... Αγάπες ,
πιο δελεαστικές .
Τι να τον κάνω έναν συνοδοιπόρο,
που δεν πιστεύει στους στόχασμους και στις σκέψεις μου ,
στα οραματα και στον αγώνα μου ;
Οταν δεν συντροφεύει την βαθιά μου ανάγκη
να ανοιξω δρόμο μέσα στο Άγνωστο ,
για να φτάσω στο ματι της καταιγίδας ,
αλλα παρασύρεται απο τον φόβο του
και τις γνωμες ανθρωπων που εχουν μαθει να μετρουν την ζωή ,
μονο μεχρι εκει που βλέπουν ;
Εμπιστοσύνη.
η Επι της Πιστης οσύνη δηλαδη
Η διαδικασία του να πιστεύω σε κάποιον .
Να το κλειδί για να ελευθερώσει τους ορίζοντες δυο ανθρώπων.
Να και ο πιο σιγουρος δρόμος ,
προς την μοναξιά των Αντ-Αισθησεων του Φωτός .
Ισως , γιατι το πιό αγνο φώς ,
είναι αυτο της αστραπής ,
όταν γεννιεται άξαφνα ,
μεσα απο την μητρα του Απολυτου Σκότους .
12 σχόλια:
Δεν είναι τυχαίο που το μαζί συνοδεύεται σχεδόν πάντα από συμβιβασμό και όχι από εμπιστοσύνη, αποδοχή, αγάπη, κατανόηση, αληθινή συνοδοιπορία στη ζωή σε βάθος ψυχής.
Δεν είναι τυχαίο που στην τέχνη υμνείται τόσο πολύ η ιδανική σχέση-αγάπη και που η πλειοψηφία των ανθρώπων ταυτίζεται, άσχετα αν είναι μαζί (πόσο μαζί άραγε) ή μόνοι.
Καλά να είσαι τρελέ μου :)
Πολύ ιδιαίτερη,εφευρηματική, περίτεχνη η εγγραφή σου .
Φανταστική ή ...Βιωματική (;) εμένα
με καθήλωσε !
margo μου
Στα τρελά μου μάτια η λέξη συμβιβάζομαι , σπάει σε τρία κομμάτια ΣΥΝ + ΒίΑ + Βάζομαι .Δηλαδή καθιστώ τον εαυτό μου αντικείμενο βίας όχι μόνο των άλλων προς εμε , αλλα προσθέτω επιπλέον βία εγώ στον εαυτό μου για να δέχεται τούτη την θέση . Η βία ( θηλυκό ) τικτει παράγωγά της στην ζωή μας . Το αρσενικό της , ο βίος γεννά , δίνει το σπέρμα στην Βία . Ποσο μακριά και πόσο κοντά όμως είναι το Βιώνω και το Βιάζω . Και γιατι να κρατησω την βια του "συνβιβάζομαι" και όχι την ελευθερια του "τολμώ" ; Και αν την βια την εχω σιγουρη , τουλάχιστον ας ειναι η βια της επιλογής μου .
Αγάπη . το μεγάλο παυσίπονο του Φοβου . Γιατριά όμως δεν ειναι . Γιατι γιατρειά είναι μονο η Αυτογνωσία . Μέσα από το μονοπάτι της Διαβολής , περνα ο καθε ενας μας ως Εωσφόρος (ως φέρον το φώς της γνώσης του) για να ανταμώσει τον κατώτερο εαυτό του . Και εκει , σε τουτο το μονοπάτι της Διαβολής ( απο το διαβάλλω ) επιλέγει ποιόν απο τους δυο δρόμους της διχάλας θα τραβήξει Αυτόν που η διαβολή θα τον κάνει Διάβολο ( αρσενικό της, για να γεννά απο το σπέρμα του ) ή καθαρό Αίσθος ; Ο αγαπημενος Αγγελος του θεου , δεν ειχε την δυναμη να αντισταθει στης Διαβολή . Ποσο πιο δυσκολο ειναι το βάρος αυτο στις ανθρωπηνες πλάτες αραγε ;
Μονη μας ανακούφιση ή κατάρα σε τουτα τα διλήμματα που βάζει η Διαβολή Μαργκό μου , είναι οι συνοδοιπόροι που έχουμε επιλέξει στην ζωή μας . οσο πιο ψηλά ειναι οι στοχοι μας ,οσο πιο κοντα στο φώς , τόσο περισσοτερο η μοναξια μας γινεται ο μόνος συντροφος μας .
ΝΑ εισαι και εσυ καλα :)
Σε ευχαριστώ Λυγερη για τα όμορφα λόγια σου . Παρόλο που δεν εχω την πρόθεση , τα λόγια μου να δημιουργούν καμία αίσθηση ήλων , αντίθετα σκοπός τους είναι να βγάζουν εναν εναν τουτους τους ήλους απο την εσταυρωμένη νόηση μας , παρα ταυτα , θα αμαρτήσω για λίγο , χαιρόμενος που σε καθ-Ηλωσα με εκεινα μου τα λόγια . :)
Βιωματική τουτη η Απο-Γραφή μου αγαπητη Λυγερη . Πως αλλιώς ; Χωρίς Βία δεν υπάρχει Βίος και χωρις την ένωση τους δεν υπάρχει Επι-Βιωση και κατα ΣυνΈπεια ( να και η συνδρομη (συν-) στο έπος ) , αφηγηματική Ανα-Βιωση . :)
Λίγα λόγια το μηνυμα σου , αλλα γεματα απο αναγκη γλωσσοπλασιας . κάτι που (απο οτι καταλαβες ψυχανεμίζομαι ) λατρεύω και εγω . Ενας παρα πανω λόγος που χαίρομαι που επικοινωνήσαμε .
"Ομως , τι να τον κάνω έναν συνοδοιπόρο,
που δεν ξέρει να στέκεται όρθιος στην βροχή" ;
Aληθεια εσυ ξερεις?..και αληθεια,δεν ειμαι σιγουρος οτι εχεις εστω πλησιασει το φως..γιατι εγω, στα σκοταδια σε εχω δει να περιφερεσαι και μαλιστα δεν ειδα να ψαχνεις διεξοδο απο κει!
Τωρα θα μου πεις τι εκανα εγω εκει?..δυστυχως σε ακολουθησα!
Αγαπητέ ... ανώνυμε .
Οταν κρυβόμαστε στις σκιές δεν πρέπει να μιλάμε για φως .
Ούτε για βροχή δικαιούμαστε να μιλάμε όταν είμαστε χωμένοι στην σπηλιά μας .
Αν θέλεις να μου μιλήσεις για αυτά , βγες στο φως και στην βροχή. Ελα εδώ, μπροστά μου .
Κοιτά με στα ματιά και πες μου πρόσωπο με πρόσωπο αυτά που θες .
Σε παρακαλώ όμως .
Όχι μέσα από τις σκιές .
Μην το κανεις αυτο στον εαυτό σου
Kαλην η εσπερα μ αρεσει που λογοπλαθεις τα κειμενα σου αλλα ξερεις τωρα... εγω βλεπω και την εικονα απο αυτα....το δρομο αυτον που περιγραφεις τον περπατησα-(με) και μπορω να πω οτι ευτυχως που λουφαζουν οι α-φωτοι στο πληθος μπορει να πονα η ερημια που προκαλειται αλλα ακους καλυτερα την καρδια του ηλιου τοτε και ξαστερωνει η ψυχη μας!!!!!
καλα πας.... και ευχομαι να συνβαδισει το συμπαν που αγαπας διπλα σου!!!!! Μονο τοτε ενωποιει τις μεγαλες τροχιες του ο εσω και ο εξω κοσμος μας !!!!!
ειδα τις αστραπες να εισαι προσεκτικος !!!!
Από καιρό το γύρω-φέρνω και διστάζω να το πω.
Σήμερα το αποφάσισα γιατί απόψε διψώ …
Λοιπόν..Εμείς οι δυο είμαστε αντ-εραστές.
Έχουμε το ίδιο πάθος για τον λόγο τον Ελληνικό.
Την ίδια αδυναμία στις λέξεις μέχρι που τις εξαντλούμε.
Μόνο που Εσύ είσαι μεγάλος λογο-τεχνίτης,ενώ εγώ απλά ρέπω στην μέθη του λόγου και δυστυχώς δεν κάνω καλό μεθύσι..
Στην Υγειά σου !
Φιλε μου is Salle
η Λογοπλασία και η Φωτοπλασία είχαν πάντοτε την ίδια ρίζα . Γι αυτό και στο τελος , οι κάρποί τους , εχουν την ίδια Επι(Γνω)Γευση . Μόνο που ο κόσμος μας ,πια κυνηγ-Ο'ντας το φως , ξέχασε την αξία της καθαρότητας του , πήγε να το πιάσει με λερωμένα τα χέρια του νου και τελικά το μόνο που του έμεινε στο ... κεφάλι , είναι η αμφι-Βολή της εικόνας στο ... δόξα πατρί (γιατί τον υιό τον σταυρώσαμε και το Αγιο πνεύμα εχει απολεσθεί χιλιετείες τώρα ) .
Είμαι Προσ-Εξικός στις αστραπές γιατι είμαι Δυσ-αν-εξικός , στην Ελλειψη Ανθρωπου στον άνθρωπο . :)
Λύγερή
Χαίρομαι που σταματησες το Γύρω και τελικά το ...Έφερες . Τούτη η δίψα που λές , ειναι γνωριμη και στα δικά μου χείλη . Λές και αυτη γεννηθηκε πριν απο εμενα , για να με ΠροΟρίσει . Και έτσι αυτό που τελικά εφερες , με ξεδίψασε ,για λίγο . Κράτησα μόνο την Αναμοσύνη της τελευταίας του σταγόνας . Κράτησα και λίγο απο την ελευθερία της πτώσης της ,πρίν δώση την υγρή της κραυγή , στην ερημο της σιωπής των χειλιών μου .
Υπ(;) Αρχουν τόσσα πράγματα στην μέθη της ανθρωπνης ΥπόΣτασης . Τόση μέθη , που η ιδια η ΥποΣταση , με δυσκολια μπορει να κρατήσει το Σ δύπλα στην τάση . Πόσο μαλλόν να το κάνει και υπό .
Μέθα λοιπόν όσο αντεχεις ,αφου κατάφερες να γευεσαι ενα τόσο ίδιαιτερο οίνο , όσο αυτόν του Λόγου . Γιατι τούτος ο οίνος , είναι η μετάληψη του θεού στόν ανθρωπο .
Οσο για εμενα , ουτε μεγαλος είμαι , ούτε λογοτεχνιτης . Ειμαι απλά ενας ταπεινος εργάτης του Αισθους , που προσπαθει με Λόγο , να δομίσει πάνω στο Τιποτα απο το οποιο γεννηθηκε , τα χναρια του Πνευματός του , μεχρι την στιγμή που στην αγκαλια του Τίποτα πάλι θα πεθάνει , τοσο αξαφνα όσο όταν γεννηθηκε η υλικη ύπΑρχή του .
Μεχρι τότε όμως , μεθω και εγω με την μέθη σου .
Στην υγειά μας λοιπόν :)
Ευτυχώς που ,παρ’ ότι αντ-εράστρια, δεν είμαι αντ-αγωνιστική. Θα είχα μεγάλο πρόβλημα μαζί σου .Και καθώς δηλώνω αδυναμία να τα βγάλω πέρα στα λόγια μαζί σου, δεν αποκλείεται ναρχόμαστε στα χέρια…Έτσι είναι ο άνθρωπος ο λογικός. Εν τη αδυναμία του γίνεται επιθετικός.
Σε χαίρομαι που δεν είσαι κτητικός . Γεναιόδωρα μοιράζεσαι την υπέροχη τρέλα σου σε όσους πιστούς και μη, προσέρχονται…..
Φαίνεται ότι από την ευλογημένη εκείνη στιγμή που κλέφτες κλέψανε τις μάσκες σου ,ο ήλιος σε ασπίδωσε με φως που τρέπει σε φυγή την λογική.
Μιαν λογική που αρέσκεται κι επιμένει να μας κρατά αιχμάλωτους στα «πρέπει» και στα «μη»
Να σε ρωτήσω όμως δάσκαλε :
Η μοναξιά δεν είναι έλλειμμα σε αντίθεση με την μοναχικότητα που είναι επιλογή ; Η μοναχικότητα σίγουρα συνοδεύεται από ελευθερία βούλησης .Η μοναξιά όμως ; Δεν θυμώνει η Φύση μαζί της ; Ή μήπως ο άνθρωπος δεν γεννήθηκε για να ζει συντροφευμένος ;;;λέω εγώ τώρα…
Α,και μια άλλη ερώτηση.
Σ’ αυτόν που του δίνουμε να «μας καταλάβει «δεν το προσφέρουμε «οικία θελήσει» ; Γιατί θεωρείς, ότι η ακαταληψία μας θωρακίζει με σιγουριά ;
Η κατανόηση δεν γεννά εμπιστοσύνη; Ίσως μου πεις ότι και η εμπιστοσύνη είναι ένας ακριβός δεσμός από χρυσό.
Ε, αν είμαστε προ-ορισμένοι εκ θεού ,να δημιουργούμε επίγειους δεσμούς ας είναι ποιοτικοί βρε αδελφέ.
ΥΓ: Σίγουρα σε οδήγησα με τα γραφόμενα μου στο συμπέρασμα ότι ο αντίχειράς μου διαθέτει εύκαμπτη δεύτερη φάλαγγα .Όντως η δεύτερη φάλαγγα είναι ευλύγιστη ….
Εμένα το ψαροπούλι ( ιχθύς το ζώδιο) που δεν ξέρω να ερμηνεύω αυτά και πολλά άλλα, πάνω σ’ ένα κατάρτι θα με δεις να "καλο πιάνω" τον άνεμο να τον φέρω στα ίσα του,να μην μου πηγαίνει κόντρα στο ταξίδι –ταξίμι που υπογράφηκε στην πρώτη μου με τον ήλιο γνωριμιά.
Καλημέρα
Λυγερή μου
Γιατι η Αδυναμία να συνάδει της επιθετικότητας ; Δες τι όμορφη Λέξη . Επι Θετικότητα . Γιατι αυτο το Επί , να το κανουμε καταστροφικό ; Γιατι να μην το αφήσουμε με την έννοια που του πρέπει ; Πολλαπλασιαστικο της Θετικότητας . Δεν ειναι πιο ομορφο ετσι ; :)
Δεν ειμαι Δάσκαλος . Μην μου βάζεις τέτοια φορτία περγαμινών στις πλάτες μου ,γιατι θα σηκωθουν και θα με πλακώσουν ολοι μαζι στο ξύλο , οι πραγματικοι Διδάσκαλοι , αν κανω κανα αστειο και καβαλήσω τουτο το καλαμι :) Ενας απλός Οδοιπόρος της Γνώσης είμαι . Ο γνωστος Loony Walker . Ειχα και ενα φίλο και καναμε μαζι αυτα τα ταξίδια , αλλα μετα εγινε διασιμος και αλκοολικος και πε παρατησε να τα κανω μόνος μου .Tον λεγανε Johnny Walker :P
Με ρωτας για την Οσία Μοναξια και την Αγία Μοναχικότητα . Θα ζητησω για μια φορα ακόμα απο τους αρχαιους Διδασκάλους να μας βοηθησουν . Οτι τελειώνει σε ... ότητα υποδηλώνει κατασταση ( οντοτητα μεγαλιότητα κλπ) . ΤΙ σημαινει όμως ο όρος Κατάσταση ; Αυτό που είναι Κατά της Στάσης . Οπότε είναι υπέρ της κίνησης , αρα και της μήτρας της ,της Τάσης που κρύβει το Σ της Στάσης μέσα της . Τρελό μου συμπερασμα . Η Μοναχικότητα είναι μια Ταση προς μια Στάση Ζωής που εγω επιλέγω , για να ΔιαΜορφώσω μια ... ΚαταΣταση . Οπότε πρόκειται για εργαλείο . Από την άλλη μερια , η Μοναξια , ειναι κάτι που ορίζει ολη μας την υπαρξη και την Ζωή , πριν ακόμα γεννηθουμε . Βέβαια , αν θελεις τωρα αυτο να στο αναλυσω , πρέπει να γράψουμε βιβλίο και οχι απαντηση . Ομως , απλα θα σου πω πως την Μοναξια , ουτε την επιλέγουμε , ουτε και μπορουμε να την αποφήγουμε . Απο την πρώτη εως την τελευταια μας ανασα ΚΑΙ σε όλα τα επιπεδα της Υπαρξής μας , βρισκόμασται σε κατασταση μοναξιας . Απλά , οταν υπάρχουν περιοδοι που το συνειδητοποιούμε , τότε αυτο πονάει πολύ , αν δεν εχουμε ισχυροποιήσει την Αυτογνωσία μας και κανουμε το κλασσικό λάθος του να ορίζουμε την υπαρξή μας με βάση την υπαρξη κάποιων ανθρωπων στην ζωή μας ή βαση κάποιων καταστασεων οπως είναι η περιουσια μας ή η δουλεια μας ή το κοινονικό μας κύρος (μη χεσω :) ). Το μονο σιγουρο είναι πως όλα αυτα αλλαζουν και μεχρι η πλανευτρα λογική να φτιάξει μια νεα ουτοποιία αιωνιότητας ή συντροφικότητας για να εχουμε να πιστευουμε , αυτη η σιωπη , το γυμνωμα των σκινηκών απο το προηγουμενο εργο που μολις κατεβασε η Ζωή μας μεχρι να ξεκινησει το επομενο με νεους ηθοποιούς σκινηκα κλπ ,αυτος ο καιρος της συνειδητοποίησης της πραγματικότητας της γυμνης σκηνης της ζωής μας , αυτο μας ποναει όλους . Βεβαια , κατα την ταπεινη μου γνωμη , υπάρχει μια διέξοδος απο την Μοναξια που εχουμε γεννηθει ζημωμενοι μαζί της . Ομως , αυτο κι αν ειναι μεγαλη κουβέντα .
καλημερα :)
Δημοσίευση σχολίου