... απρόσκλητες ,
σαν τα πουλιά μαζεύτηκαν στην δύση της Αγάπης .
Γαντζώθηκαν απο τα κλαδιά της ανθισμένης Μνημοσύνης
προσπαθώντας ,
να μην τα παρασύρει ο άνεμος της Ανάγκης να πετάξουν ,
μακρυά , κοντά ;
Δύσκολο να πεις ,
στους ορίζοντες του Ίσως .
Ξημέρωσε .
Τα πουλιά χαθήκαν.
Μονο ενα παράθυρο ανοιχτό ,
σαν άδειο κάδρο ,
να κρέμεται μετέωρο ,
Λές ,έτοιμο πως θα πέσει , μοιάζει
καρφωμένο σε ενα σορό απο πέτρες .
Μα τα πρόσωπα που κάποτε το γέμιζαν,
βυθίστηκαν στην Λήθη
Ποιημα μου , απο την προσωπική μου συλλογή
σαν τα πουλιά μαζεύτηκαν στην δύση της Αγάπης .
Γαντζώθηκαν απο τα κλαδιά της ανθισμένης Μνημοσύνης
προσπαθώντας ,
να μην τα παρασύρει ο άνεμος της Ανάγκης να πετάξουν ,
μακρυά , κοντά ;
Δύσκολο να πεις ,
στους ορίζοντες του Ίσως .
Ξημέρωσε .
Τα πουλιά χαθήκαν.
Μονο ενα παράθυρο ανοιχτό ,
σαν άδειο κάδρο ,
να κρέμεται μετέωρο ,
Λές ,έτοιμο πως θα πέσει , μοιάζει
καρφωμένο σε ενα σορό απο πέτρες .
Μα τα πρόσωπα που κάποτε το γέμιζαν,
βυθίστηκαν στην Λήθη
3 σχόλια:
!!!!!!
Πολυ ωραιο....
δεν εχει το πληκτρολογιο "Σιωπη" , για να στειλω
Τον Αιολο να προσεχεις..να χεις τα ματια σου ανοιχτα μη και αφησει ανοιχτο τον ασκό του, τον Αιολο να προσεχεις!!
...και κεινες τις πετρες να τις κρατας στερεες...ακους?
https://www.youtube.com/watch?v=tL9KWB0M4UU
Δημοσίευση σχολίου