Νομος

Νόμος είναι αυτό,

που ο άνθρωπος δημιούργησε

όταν θέλησε να πάρει

τον ρόλο του Θεού,

και να φτιάξει τον δικό του κόσμο.

Ετσι ,

άρχισε να ενεργεί με τον Νόμο

Να Νομεί

και να παράγει νομίματα.

Οταν όμως οι πράξεις μου δεν έχουν σταθερές αρχές,

τότε δεν Νομώ .

Τότε απλά ... Νομίζω.

Δεν έχω βαθιές βάσεις στις πράξεις μου

και κυρίως στις προθέσεις μου

Ετσι τα νομίματά γίνονται νομίσματα,

και γυρίζουν στο προσωπικό μου,

βραχυπρόθεσμο όφελος.

Οταν λοιπόν τα Νομίσματα (υλικά και πνευματικά),

ορίζουν τον Ανθρώπινο Νόμο,

τότε αυτός καθαίρεται ,

και αναλαμβάνει ο Φυσικός Νόμος.

Κάποτε,

οι Ερινύες,

που αντιπροσωπεύουν τους σκληρούς φυσικούς νόμους ,

μετα από ενα επίπονο οδοιπορικό μάταιης διαφυγής του Ορέστη ,

ήταν έτοιμες να τον σκοτώσουν

σαν ανταπόδοση δικαιοσύνης,

αφού σκότωσε την μητέρα του ,

παρόλο που αυτή είχε εξορίσει τον ίδιον,

είχε εξαθλιώσει την αδελφή του και κόρη της Ηλέκτρα

και σκοτώσει με τον εραστή της ,τον άνδρα της και πατέρα τους.

Ο Απόλλωνας ,

σύμβολο της αγνής βούλησης και δικαιοσύνης,

απείλησε τις πανίσχυρες θεές κόρες της νύχτας,

πως αν τον πειράξουν ,

ο ίδιος θα τις αφανίσει .

Η Αθηνά όμως

που ήξερε πως αυτες ήταν τόσο αρχαιότερες,

μα και ισχυρότερες του Απόλλωνα ,

προσπάθησε να φέρει ισορροπία ,

προσκαλώντας τις Ερινύες

να πείσουν κάποιους έγκριτους Αθηναίους πολίτες ,

πως είχαν δίκιο με την απόφασή τους,

και να άφησουνν τον Απόλλωνα να κάνει το ίδιο

και από την δική του μεριά.

Μετά ,

με καταμέτρηση ψήφων ,

να αποφασιζόταν

το μέλλον του Ορέστη.

Ετσι

έγινε το πρώτο δικαστήριο

στην παγκόσμια ιστορία .

Οι ψήφοι ήρθαν ισόπαλες

και έμενε μόνο της Αθηνάς ,

που αν και θεά ,

η ψήφος της μετρούσε ισοδύναμα,

με αυτή των ανθρώπων .

Ο Ορέστης αθωώθηκε με την ψήφο της.

Οι Ερινύες όμως

δεν δέχθηκαν το αποτέλεσμα.

Ήταν εκτελέστριες του Φυσικού νόμου ,

και αυτός αδίκησε

και έπρεπε να εκτελεσθεί .

Τότε η Αθηνα τους λέει :

"Εσεις Θεές αποφασίζετε .

θα δεχθείτε τους ανθρώπινους νόμους ,

ώς ισοδύναμους με τους φυσικούς ,

και θα τους σέβεσθαι το ίδιο,

και έτσι οι άνθρωποι θα σας λατρεύουν ,

οπως σας αξίζει ,

σαν πανίσχυρες θεες της δικαιοσύνης

και του καλού ,

ή θα εφαρμόσετε άκριτα

τον φυσικό νόμο

και οι άνθρωποι θα σας μισούν

και δεν θα σας δέχονται σαν θεές,

παρα μόνο σαν άγρια αιμοδιψή

στοιχειά της φύσης;"

Οι Ερινύες αποφάσισαν ,

να δεχθούν τους ανθρώπινους νόμους

σαν ισοδύναμους.

Αθώωσαν τον Ορέστη ,

και θεμελιώθηκε έτσι ,

η έννοια της Δικαιοσύνης

και των Νόμων

ΟΙ Ερινύες μετονομάσθηκαν σε Ευμενίδες ,

και υπάρχει το Ιερό τους ,

δίπλα στον Αρειό πάγο,

που εκεί έγινε αυτή η πρώτη δίκη.

Λυπαμαι που τιμούν οι ξένοι,

και όχι οι εμείς οι Ελληνες

την ίδια μας της Ιστορία.

Είμαι σίγουρος

πως πολλοί από εμάς

ουτε κάν την γνωρίζουν

Και τώρα εμείς,

στο όνομα των .... νομισμάτων

και του χρήματος γενικότερα,

με τα ίδια μας τα χέρια

ξεθεμελιώνουμε

την δικαιοσύνη και τους νόμους

που οι πρόγονοί μας έθεσαν

με τόσο κόπο .

Ετσι όμως

θα ξυπνήσουμε πάλι

την αιμοσταγή φύση των Ερινύων

και θα ξαναρχίσουν πάλι

να αποδίδουν τον φυσικό νόμο,

αφού από καιρό η θεά Αθηνά ,

θεά της σοφίας και της σωφροσύνης ,

έχει σφαγιασθεί

στον βωμό της τηλεόρασης ,

και το λύκειο φώς

της κάθαρσης του Απόλλωνά ,

πουλιέται μόνο

δίπλα στο greek soublaki ,

σαν τουριστικό αξιοθέατο,

με την λεζάντα ...Αττικό Φώς.

Πάντού όπου κοιτάζω

(εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις )

λοιπάμαι γιατί

βλέπω και ακούω

πίσω από τα λόγια ,

μα και τις σκέψεις των ανθρώπων

μόνο ένα πράγμα .

Βέβαια με διάφορες παραλλαγές,

ανάλογά με το φύλο και την ... μόρφωσή .

.

Χωρίς όμως την Σοφία και την Αγνή Πρόθεση ,

χωρίς την Ανώτερη Σκέψη και το Οραμα,

χωρίς την Αθηνά και τον Απόλλωνα ,

τι μέλλον θα μπορούσε να έχει η Ελλάδα ;

.

.

Πάρ(α)-εξ-ηγήσεις

Πάντα μείνε

με ολες σου τις αισθήσεις

ανοιχτές

ως το τέλος,

γιατί το Τελος,

μας τα πέρνει όλα,

όμως μας δίνει πάντα ,

ενα ανεκτίμητο δώρο.

Μια καινούρια Αρχή.

Και όταν,

μετά από χρόνια

ξανακοιτάξουμε πίσω,

δεν θα είναι το Τέλος

που μας πονά,

αλλά οι λάθος

παρ-εξ-ηγεσίες μας,

μεχρι αυτό.

.

.

http://www.youtube.com/watch?v=4meeZifCVro.

.

.

Αναρχοφεουδάρχικός συνδικαλισμός.

.

Ήρωες του παρακάτω video:

Υπουργείο οικονομικών (απιστευτη ερμηνία .Πρόσέξτε το μάτι που τρεμοπαίζει)

Συνδικάτα

Παγκόσμια ελεύθερη Αγορά

.

Ειδικά αφιερωμένο στους

αδειών κατέχοντες

φορτηγοφεουδάρχες συνδικαλιστές

.

.

.

.

.

Όταν ανθίζει Θεός

.

Ολοι μέσα μας,

βαθιά,

κρατάμε ένα κλειστό άνθος.

Ενα άνθος,

που μπορεί ,

μέσα στα αγριόχορτα των επίπλαστων αναγκών μας,

στα λασπόνερα των βάλτων του Φόβου,

ή κάτω από την τραχιά πέτρα του Εγωισμού,

να μείνει

για πάντα

κλειστό.

Ομως,

αν καταφέρουμε

να το βρούμε,

σε όποιο απόκρημνο σημείο

της προσωπικότητάς μας

και αν είναι φυτρωμένο,

όσο ταπεινό

και άσχημο αν μας φαίνεται,

όσο κρύο,

ζέστη,

πόνο,

κούραση ή ανέχεια

και αν χρειαστεί,

εκεί πρέπει

να το φροντίσουμε ,

να το καλλιεργήσουμε,

με προσοχή,

με αγάπη,

για μήνες,

χρόνια,

δεκαετίες .

Και τότε,

κάποια μέρα,

στο χάδι του πρώτου ήλιου μας,

θα ανθίσει

και θα μυρίσει ο κόσμος μας ...

Θεό .

.

.

Πάντα η γιαγιά τρέλλα μου,

όταν βλέπει τέτοια λουλούδια,

κάθεται απλά γονατισμένη

και τα κοιτάζει .

Ενα από αυτά τα λουλούδια,

σήμερα,

το είδε ανθησμένο,

στην φωνή

αυτής της γυναίκας.

http://www.youtube.com/watch?v=NMjcu5dHsUY

.

.

.

Μια ανάσα Φώς στις καρδιές

.

.

.

http://www.youtube.com/watch?v=dOgN2M2Jqqk.

.

.

.

Ταξιδεύοντας ...

... στα υγρά χρώματα και

στο αέρινο φως του ήλιου της Ελλάδας ,

που σε κάποια τοπία

ριζώνει και γίνεται

άλλοτε δέντρο

άλλοτε βράχος

άλλοτε χαμόγελο

άλλοτε σκληρό άγγιγμα

από τραχιά πονεμένα χέρια,

τούτα τα τοπία της Ελλάδας αγαπώ.

Εκεί που έχει ριζώσει φως.

Γιατί μονο εκεί

ανθίσουν Ηλιοι.

Και όταν γυρίζω

μαγεμένος από τέτοια τοπία,

ανθρώπων και τόπων ,

πάντοτε μου έρχεται στον νού

αυτό το τραγούδι.

Η βελόνα του πεύκου το χέρι μου τρύπησε

.

μια σταγόνα βροχής με τη γεύση του ιδρώτα

.

είναι η θάλασσα μωβ και χαλίκια τα κύματα

.

τα νερά τρέχουν πράσινo μες το γαλάζιο

.

Τα νησιά είναι ακόμα ταγμένα στη θέση τους

.

εκκλησιές ανεμίζουν στη δύση του ήλιου

.

τα ηφαίστεια στέκουν βουβά και αφουγκράζονται

.

των αρχαίων ναών τις πεσμένες κολώνες

.

Τρεχαντήρι ο αέρας χαράζει τα σύνεφα

.

και στο άβυσσο μαύρο που η νύχτα υψώνει

.

ένα φως κουρελάκι μου φέγγει

.

.

και γω...

ταξιδεύω...

και αντέχω...

και ξέρω καλα...

ποια γλώσσα μιλάω...

ποια γλώσσα παλιά...

ποιον ήλιο πιστεύω...

και ποιαν αγκαλιά.

.

.

Τα χωριά με τ' αρχαία λαμπρά τους ονόματα

.

ξαγρυπνούν και καπνίζουν και λένε τραγούδια

.

τα κορμιά των σταριών στο βοριά ταλαντεύονται

.

στη οθόνη τους σύμπαντος άσβηστοι φάροι

.

Οι μεγάλοι γκρεμοί τα πουλιά και τα θαύματα

.

στων παιδιών τη παλάμη αντηχούνε και ανθίζουν

.

και χιλιάδες αστέρια τα αμέτρητα ποιήματα

.

μαύρη άμμος οι λέξεις και μαύρα φεγγάρια

.

Ιστορούν την απόχη του χρόνου του άσπλαχνου

.

και στις πόλεις που αγόρια φιλούν τα κορίτσια τους

.

ένας σκύλος το χώμα μυρίζει

.

.

και γω.....

ταξιδεύω....

και αντέχω ....

και ξέρω καλα...

ποια γλώσσα μιλάω....

ποιαν άγια λαλιά .... ποιον ήλιο πιστεύω...

και ποιαν αγκαλιά...

.

.

Ο αρχάγγελος βγαίνει ξανά στο μπαλκόνι του

.

όλα έχουν συμβεί κι όμως λάμπουν καινούρια..."

.

.

.

Πύρινες Σταγόνες Καλοκαιριού εσταξαν στα χείλη μου

.

Το καλοκαίρι,

είναι μια όμορφη γυναίκα

που μπαίνει στην ζωή μας

διακριτικά.

Σχεδόν απόμακρα.

Καλυμμένη,

από πάνω έως κάτω,

αρχίζει να λικνίζεται.

Σιγά σιγά,

να πλησιάζει

όλο και περισσότερο,

εμάς,

που είμαστε δοσμένοι

στις μίζερες ζωές μας,

Μας κρατά η ομορφιά της ,

αιχμάλωτο το βλέμμα .

Μια ομορφιά,

που όλο και περισσότερο

αποκαλύπτεται,

μέχρι που

κρατά μόνο,

τα απαραίτητα .

Η όψη της γεννά λαγνεία,

ενώ η αμαρτία,

ερπεται ,

σαν φίδι

στο κορμί της .

Μας προστάζει

να ταξιδέψουμε μαζί της.

Να ξεφύγουμε

από την μικρή μας πραγματικότητα

και να μεταλάβουμε

από τα χείλη της,

λίγες σταγόνες ονείρου.

Πλησιάζει πολύ κοντά

Πυρώνει τις αισθήσεις μας.

Παίζει με τις ανάγκες μας .

Στάζει της ηδονή της Ελευθερίας

στις σκέψεις μας.

Ελευθερία από τα πάντα.

Αυτή την δίψα της Ελευθερίας

για τα πάντα

.

.

http://www.youtube.com/watch?v=UYxxgvA8rlM.

.

.

Εμένα,

η ... καλοκαίρι,

εχει πλησιάσει τόσο κοντά

τα χείλη της στα δικά μου,

που

ορίζει πιά τις αισθήσεις

και τις σκέψεις μου.

Γεύομαι σχεδόν

την υγρή της ανάσα .

Είναι πιά αργά

να της αντισταθώ .

Παραδίδομαι λοιπόν,

στην Αρχιέρια των Αισθήσεων .

και όπως καταλαβαίνετε,

δεν περιγράφω άλλο .

;)

.

.

.

.

http://trellostouxoriou.blogspot.com/2010/07/blog-post_30.html