Το Facebookιστάν και η Πληκτρολογική Επανασταση του Συλλογικου ΕυΣυν(α)είδητου.

Τι ωραίο που είναι το Facebookή αλλιώς FB(I) ; Φακελώνεσαι μόνος σου , σε καθημερινή βάση γράφοντας τον τρόπο που σκέφτεσαι τα όνειρα σου τους φίλους σου τις σπουδές σου κλπ Ξέρουν μέχρι και το πότε πήγες στην τουαλέτα , αφου ακόμα και αν δεν το ... γράφεις στο fb , 

ανοίγουν τα μικρόφωνα και τις κάμερες των κινητών τηλεφώνων και των υπολογιστών ανα πάσα στιγμή . 

και όλα αυτά είναι διαθέσιμα ανα πάσα στιγμή απο την οποιαδήποτε μορφή εξουσίας θελήσει να σε δουλοποιήσει . 

Και πάμε στα ακόμα πιο ωραία του fb . Παει ο άλλος για βόλτα , και αντι να θελήσει να περάσει καλα , τον νοιάζει μονο να τραβήξει φωτογραφίες και να παει γρήγορα στο σπίτι να τις βγάλει στο ... fb . Λες και είναι εκεί ο κόσμος του . λες και ειναι εκει η ζωή του . Στέλνεις σε κάποιον ενα μήνυμα στο φβ και σου απαντάει αμέσως . Του ξαναστλνεις σε μια ωρα και σου απαντάει αμέσως . Του ξαναστελνεις καθε μια ωρα , για να δεις αν θα ξεκολλήσει καθόλου απο το fb και ... σου απαντάει αμέσως . Του στέλνεις μήνυμα στις ... 3 το πρωι και ... σου απαντάει αμέσως . Γιτιν ερώτηση σου " Καλα , γιατι δεν κοιμάσαι ; " απαντάει " να μωρέ . Μαζεύω κατι μελιτζάνες που θα σάπιζαν και εχουν και μπόνους αυτη την περίοδο . " 

Βλεπεις κάποιον να γράφει " χαχαχαχαααααα " και ειναι .... ανέκφραστος οταν το γράφει . Γράφει " Ρε συ , δεν μου έμεινε άντερο " και δεν έχει κουνήσει ούτε την βλεφαρίδα του .

 

Άσε το φλερτ . 'Ειμαι δίμετρη ξανθιά με κορμί καλό (πηγαίνω 6 φορές την εβδομάδα γυμναστήριο ) και την Κυριακή κάνω κωπηλασία , εκτός και αν έχω κανονίσει ή για διήμερη ορειβασία στο ... Έβερεστ ή χαλάρωση στο royal spa του Λονδίνου . Είμαι μάνατζερ σε πολυεθνική και γενικά έχω πολύ λίγο ελεύθερο χρόνο " . " πότε θέλεις να βρεθούμε Δίμετρη ξανθιά μου πολυασχολη γαλαζοματα Μπαρμπι ; "ρωταει ο ... μπαρμπας. " ...Όποτε θέλεις . Όμως μπορείς να έρθεις να με πάρεις εσύ γιατί ξέχασα να ανανεώσω και τις 22 πιστωτικές μου κάρτες και δεν έχω να βάλω βενζίνη ; Ααααα .Αυτούς τους καιρούς ειχα σπάσει το δίμετρο ποδαράκι μου και εχω πάρει κανα δυο τρεις ... δεκάδες κιλά . Εγώ θα είμαι , αλλά καστανή και μερικά χρονάκια μεγαλύτερη .Μην τρομαξεις . αααααα και δεν με λενε Μπάρμπαρα . Κατίνα με λένε , αλλά οι φίλοι μου με φωνάζουν ... σαλαμάκι . " . " Δεν πειράζει κούκλα (?) μου . Και εγώ έχω πάρει 6-7 ... δεκάδες κιλα ,( γι αυτο και εχω χασει και μερικους ποντους ύψουςαπο την ... πίεση των κιλων προς τα κατω .  Ενεκα την πολύ δουλεία , τους τελευταίους καιρούς τρώω απο έξω αφού εχω απολήσει τον γαλλο σεφ της βίλας μου στο Μαρούσι ( Οπως μπαίνεις , δεξιά ... δεν είναι ) . Ξέχασα να ανανεώσω και την συνδρομή μου στο Γκολφ του Αμαρουσίου . Και ντρέπομαι τώρα να πάω εκεί , γι αυτό και έχω νοικιάσει μια γκαρσονιέρα στην ... Τρούμπα . Άσε που δεν πάνε καλά οι δουλείες στην Ελλάδα , και σκέφτομαι να πουλήσω την αλυσίδα κοσμηματοπωλείων που εχω και να κρατήσω μόνο του εξωτερικού . Τέλος πάντων . επειδή ολα τα λεφτά μου τα εχω κάνει ελβετικά φράγκα κλειστά στην Ελβετία , θα σε βγάλω για κανα ... σουβλάκι .Και αν πεινασεις κι άλλο , θα σου αναγγείλω λίγο .. Κότσιρας να σου περάσει .Ααααα ξεχασα . Εχθές μου τράκαρε την φεραρι , ένας βλακας (και μισός ) , και την εχω στο συνεργείο . Θα έρθω να σε πάρω με ενα Γιούγκο . Ελπίζω να μην ειναι σε ανηφόρα το σπίτι σου γιατι μου .... σβήνει ."

Και αφήνω το ΚΑΛΎΤΕΡΟ ΓΙΑ ΤΟ ΤΈΛΟΣ . Ολοι , μα όλοι στο fb είμαστε ΕΠΑΝΑΣΤΆΤΕΣ

Γράφουμε σχόλια βρίζοντας , έτοιμοι να κάψουμε το ΣΎΜΠΑΝ για ενα καλύτερο αύριο . Αρκεί να μην μας πειράξουν τον καναπέ την τηλεόραση και τον υπολογιστή μας . Και όταν σηκωνόμαστε απο το πληκτρολόγιο (αν τα καταφέρουμε ) και καταφέρουμε να κάνουμε δυο βήματα έξω απο την πόρτα του σπιτιού μας , βλέπουμε ολους αυτους τους επαναστάτες των ... πλήκτρων , σκυφτούς και σχεδόν βλέπεις το περιλαίμιο με την αλυσίδα που μας έχουν φορέσει γύρω απο τον λαιμό , να τους βαραίνει . Βλέμματα άδεια απο ζωή . Ζουμε την ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΙΚΗ ΕΠΑΝΆΣΤΑΣΗ του συλλογικου Ευσυνείδητου  . 

    ΚΟΊΤΑΖΑ ΤΟΝ Ανιψιό μου 4 μηνών ,τις προάλλες , και έβλεπα τα μάτια του πόσο αχόρταγα ρουφουσαν την ζωή . Οι αισθήσεις του δούλευαν ακατάπαυστα . Δεν αφήνει τίποτε χωρίς να το προσέξει , να το περιεργαστεί . Τα ματια του πετάνε φωτιες στην προσπάθεια του να επικοινώνησεi . Τι στο διάολο έχουμε πάθει όλοι εμείς και έχουμε χάσει 

αυτή την φωτιά απο τα μάτια μας , και απο την καρδία μας ;



    Κλειστε για λίγο το facebook και δειτε τα χαμμενα σας όνειρα , πως ακόμα και τωρα που σιγα σιγα χανονται από τη ζωή σας , απο μια ζωή που δεν τους επετρεψατε ποτέ να ζησουν , δειτε , πως ακόμα και τώρα που χανονται , σας ζητούν εναν τελευταιο χορό    

Σταυρωσων μεν , Ανα(Κατέ)Στησων δε .

Παντου σταυροι .
Γεμίσαμε συμβολα βασανισμού 
και θανατου του Χριστου . 
Προσευχόμαστε σε αυτα που τον πονεσαν 
και τον σκοτωσαν . 
Μετα πινουμε το αιμα του 
και τρώμε την σαρκα του .
Ουτε οι δήμιοι του δεν το εκαναν αυτο .

Κανουμε τον ... Σταυρό μας .
Φτιαχνουμε κάθε φορά με τα χερια μας
τον δικο μας σταυρό .
Για να σταυρωσουμε εκεί ,
τον προσωπικό μας Χριστό ,αραγε ; 
Ή μήπως τον Χριστό των ανθρωπων 
που κάποτε μας αγάπησαν ;

Καθόμαστε με τις ώρες στις εκκλησιες 
και μοιρολογουμε τον θανατο του , 
περιμένοντας την Ανασταση του θεανθρωπου 
για να ... παμε να φαμε μαγειρίτσα . 

Πότε θα δώ μια κοινωνια που να μην ειναι κοιλιόδουλη ; 

Ποτε θα ζήσω σε μια κοινωνια 
που δεν θα χρειαζεται τα συμβολα του βασανισμου  
να τα φορά στο λαιμό της 
και να τα συμβολιζει με την κίνηση του χεριου της ;

Πότε θα δω μια κοινωνία που θα αγαπά τον θεο 
χωρίς να χρειαζεται μπαμπούλες 
και χρυσοπληρωμένους μεσάζοντες ;

Υποψιαζομαι πως οσο μεγαλωνω τοσο περισσοτερο του μοιαζω του Καπετάν Φουρτουνα του Καζαντζακη 



Να για εμένα , τι ειναι ο Χριστός .
Ενα κόκκινο λουλούδι ήταν , 
οπως είμαστε όλοι μας 
που προσπάθησε να ανθίσει 
μεσα απο τα συρματοπλέγματα 
των κοινωνικών απαγορεύσεων , 
των φόβων , 
της πείνας 
και της Δουλείας .

ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕ .

ΕΜΕΙΣ ;

Κοιτάζουμε να σταυρώσουμε τους άλλους 
και όταν δεν βρίσκουμε κανενα 
να μας αγαπά αρκετά ώστε να σταυρωθει για εμας
τότε σταυρώνουμε τον ίδιο μας τον εαυτό.
Τελικά , μήπως ο αληθινός Χριστός της ανθρωπότητας ,
ο Μεσσίας που μας άξιζε ,
ηταν ο ΒΑΡΑΒΒΆΣ ; 

ΒραδυοΛόγιο

Τα ΗμεραΛόγια , 

κρατουν τις νύχτες μας 

στην υπο Ταγή του φωτός . 

Κραυγες του άκληρου Ισως , 

υποταγμέμες στον Ζυγό της Λόγικής .

Αλέθουν με την Πέτρα της Σιωπής , 

τον σκληρό καρπό του Νού .

Πρέπει να γίνει Α-Γονος 

Α-κινδυνος για τα νέα Μυαλά .

Τα Βραδυολόγια όμως , 

εκεί που κερδίζει η Έλλειψη απο το Φως , 

αυτα , πως ... γράφονται , μου λές ; 

Πως δαμάζονται τούτες οι σκέψεις ;

Πώς μπαίνουν στο αμόνι του Λόγου ; 

Πως να πυρώσεις με την Φωτιά , 

κατι που είναι φτιαγμένο απο την Λάβα του ΣυνΑισθήματος ,

και καίει περισσότερο από αυτήν ; 

Γράφεις πάνω στις σελίδες του Φωτός 

τα Ημερα Λόγια σου , 

και μοιάζεις με βοσκό

που εβγαλε τις νωθρές του αγελαδες 

να βοσκήσουν Αγιοσύνη .

Μα αφου εισαι τόσο σίγουρος πως ο Θεός αγαπάει το Φως ,

τότε πές μου ,

 γιατι το Σύμπαν φτιάχτηκε μεσα στο σκοτάδι ;

Γιατι δόθηκε απο τον Θεό η ιδια η υπόσταση του Φωτός ,

στον Διάβολο ; 

Θυμήσου . ΕωσΦόρος (ο φέρον το φώς) 

Τολμάς να γράψεις στις σελίδες της Ελλειψης ; 

Εκει οι λέξεις πρέπει να είναι πυρωμένες ,

φτιαγμένες απο αισθήματα αναμμένα . 

Οι λέξεις πρέπει να εχουν δύναμη , 

δικό της φως η κάθε μια ,

για να μην τις καταπιεί το Έρεβος της κάθε σελίδας .

Αντέχει ο Νους σου να θρέψει τέτοιες λέξεις ;

Αντέχουν τα βόδια της Λογικής να σπάσουν τούτον τον καρπό ; 

Εκει που κερδίζει η Έλλειψη ,το Φως ,

Τα λόγια , πως γράφονται ;

Μου λές ; 

(Ε)Ιππεύοντας (σ)το Μ- Άτι της Κατ- Αιγίδας

Ήταν πάντα βέβαιο στην ζωή μου , 
πως όσο πιο βαθιά στο μάτι της καταιγίδας ταξίδευα , 
τόσο λιγότεροι ανθρωποι αντεχαν να στέκονται δίπλα μου . 

Βέβαια , δεν τους αδικώ . 
Οι περισσότεροι ανθρωποι είναι σαν τα αγρια ζώα . 
Πιστευουν μονο αυτό που βλέπουν 
και φοβούνται αυτό που δεν βλέπουν .
Τρομάζουν και κρύβονται στις φωλιές τους , 
με τον πρώτο κεραυνο 
ή στριμόχνονται μεσα σε ενα κοπάδυ ανθρωπων , 
νοιωθωντας εκει , την πιο ψευτικη ασφάλεια από όλες . 

Ομως , τι να τον κάνω έναν συνοδοιπόρο,
που δεν ξέρει να στέκεται όρθιος στην βροχή ;
Που δέν μπορεί να καταλάβει πως η Αγάπη ,
Υπήρχε-υπάρχει(δεν εχει χρόνο η αγάπη ) , 
μόνο στις καρδιες που εχουν την δύναμη της Συγχώρεσης .
Ολες οι άλλες μορφές της , 
είναι απλές αψυχες κούκλες που εφτιαξε ο Φόβος ,
για να παίζει χαρούμενη 
η αγαπημενη του παιδουλα Ανασφάλεια 
και που όταν τις χαλάει , 
τις πετάει και του ζητάει άλλες ... Αγάπες ,
πιο δελεαστικές .  
  

Τι να τον κάνω έναν συνοδοιπόρο,
που δεν πιστεύει στους στόχασμους και στις σκέψεις μου , 
στα οραματα και στον αγώνα μου ; 
Οταν δεν συντροφεύει την βαθιά μου ανάγκη 
να ανοιξω δρόμο μέσα στο Άγνωστο ,
για να φτάσω στο ματι της καταιγίδας , 
αλλα παρασύρεται απο τον φόβο του 
και τις γνωμες ανθρωπων που εχουν μαθει να μετρουν την ζωή ,
μονο μεχρι εκει που βλέπουν ;

Εμπιστοσύνη. 
η Επι της Πιστης οσύνη δηλαδη 
Η διαδικασία του να πιστεύω σε κάποιον . 
Να το κλειδί για να ελευθερώσει τους ορίζοντες δυο ανθρώπων.

Να και ο πιο σιγουρος δρόμος ,
προς την μοναξιά των Αντ-Αισθησεων του Φωτός . 
Ισως , γιατι το πιό αγνο φώς ,
είναι αυτο της αστραπής ,
όταν γεννιεται άξαφνα ,
μεσα απο την μητρα του Απολυτου Σκότους .

Αμφί Βαλλόμενες Ταλαντεύσεις

Ξεχνάει ο κόσμος τη Στιγμή
και ιστορίες γράφει...
Την πόρτα κλείνει ο τρελός, 
μήπως και δει τα λάθη...

Αμα δεν νοιώθεις, μη μιλάς...
Σώπα και μη δικάζεις...

Χίλια κεφάλια πέφτουνε, όταν εσύ δειλιάζεις...

Αν δεν πιστεύεις , μη ρωτάς, 
κι αν δεν ακούς , μη με κοιτάς...
Αν δε φαντάζεσαι φωτιές, 
με κάρβουνα μην παίζεις..

ΑγΡία ΜετάΛηψη

Αγιο το Μελι 
από το αγΡιο λουλούδι της Αγάπης .
Μονο στις άκρες των γκρεμών της Καρδιας , 
μπορείς αν εισαι τυχερος ,
να το δείς  

Δεν ανθίζει με προστακτικές καρφποφόρων καιρών,
ούτε με χαμιλά βαρομετρικά  κλήσεων προς απολογία.

Η αγάπη είναι πιο ελεύθερη ,
ακόμη και απ' την ίδια την Ελευθερία.

Από όλη αυτή την ΑναΚατάσταση που αποκαλούμε "Ζωή",
 το μόνο πράγμα που έχει σημασία ,
είναι η Τρυφερότητα.
Αμέρευτη όμως .
Αγριο θηρίο , οταν την πλησιασεις πολύ .

Δεν είναι ν' απορεί κανείς 
που μερικές φορές την πληρώνεις με Θάνατο.

Πρέπει να σ' έχει τσακίσει... η ζωή...αλύπητα....
για να έχεις την ταπεινότητα...να Αγαπάς...Απόλυτα.
Να κοιτάς την Αγάπη  στα μάτια ,
σαν άξιο αντιπαλο ,
και όχι σαν μια ακόμα θληβερή υποχρέωση ,
της άθλιας αναγκης για  ... λάφυρα .
Πρέπει να νηστέψεις .
Πρέπει να απέχεις μέρες, 
μήνες, 
χρόνια ,
ακόμη κι αιώνες από το σώμα και το αίμα του αγαπημένου,

μέχρι να εξαγνιστείς, 

να καθαγιαστείς

Μέχρι να γίνεις ιερός και αέρινος.
Μέχρι άξιος να γίνεις ξανά ,
για τη θεία σου μετάληψη.

Οχι όμως εγώ .
Δεν θα την λάβω ποτέ γονατιστός , εκλιπαρώντας την, 
αλλα έφιππος 
κρατώντας στο ένα χέρι ,
ενα σπασμένο απο τις μάχες της ζωής, σπαθι
και στο άλλο ,
σφιχτά στην ματωμένη απο τα αγκάθια του χούφτα μου ,
το φραγκόσυκο ενως δυνατού Έρωτα , 
κομμένο απο το πιο απόκρημνο σημείο ,
των΄Τοιχών της Λογικής .

Και δεν θα το κάνω απο έλλειψη ταπεινότητας ,
αλλα απο σεβασμό σε αυτό το σπαθί 
και αυτόν τον Άγιο Έρωτα ,
που μου άνοιξαν τον δρόμο ,
μέχρι εδώ .
Σε αυτά τα δυο , που ήτανε η πιο βαθιά νηστεία μου .
Η πιο δυνατή προσευχή μου . 
Και αν είναι να αφήσω την ζωή μου σε τουτη την Πηγή,
σε τουτη την μετάληψη ,
Χαλάλι .