«Με ρωτάς το πως γίνηκα τρελός.Να πως:Μια μέρα, καιρό, καιρό πριν γεννηθούν πολλοί θεοί, ξύπνησα από βαθύ έναν ύπνο κι ανακάλυψα πώς όλες οι μάσκες μου είχαν κλεφτεί-κι οι εφτά μάσκες που είχα φτιάξει και είχα φθείρει μες σε εφτά ζωές-τότες έτρεξ'αμασκοφόρετος μές' από τους ανθρωπόβριθους δρόμους κραυγάζοντας: "κλέφτες, κλέφτες τρισκατάρατοι κλέφτες".
Άντρες,γυναίκες,με περιγέλασαν και κάποιοι τρέξανε στα σπίτια τους σκιαγμένοι από μένα.
Κι όταν έφτασα στην αγορά ένας νιός σκαρφαλωμένος σε μια στέγη φώναξε:
"είναι τρελός".
Σήκωσα τα μάτια να τον αντικρύσω΄ο ήλιος φίλησε το γυμνό μου πρόσωπο για πρώτη φορά. Για πρώτη φορά, ο ήλιος φίλησε το γυμνό μου πρόσωπο και η ψυχή μου φλογίστηκε από αγάπη για τον ήλιο και δεν ήθελα τις μάσκες μου πια τώρα. Και μέσα σε έκσταση φώναξα: " ευλογημένοι οι κλέφτες που 'κλεψαν τις μάσκες μου".
Έτσι γίνηκα τρελός.
Και βρήκα και τα δυό τους: λεφτεριά και σιγουριά,μέσα στην τρέλα μου΄τη λεφτεριά της Μοναξιάς,τη σιγουριά της ακαταληψίας,γιατί όποιοι μάς καταλαβαίνουν σκλαβώνουν κάτι μέσα μας.
Μα, άς μην είμαι και τόσο υπερφίαλος για τη σιγουριά μου.Ακόμα κι ένας κλέφτης, φυλακωμένος,είναι ασφαλισμένος από έναν άλλον κλέφτη".
Χαλίλ Γκιμπράν
12 σχόλια:
Μπα, μεγάλωσα την εποχή της τηλεόρασης, και τα παραμύθια δεν τα πήρα ποτέ πολύ στα σοβαρά...
καλημέρα τρελλέ μου, ελπίζω να είσαι καλά...
Δύσκολοι προβληματισμοί,
για δύσκολες ώρες...
Δεν πάμε καλύτερα για ύπνο???
η αδυναμια του
πισω απο τον καθρευτη
που νομιζα
η δυναμη
πισω απο την αδυναμια
που νομιζα..
ο βατραχος..πισω απο τον πριγκηπα
που νομιζα..
και να φανταστεις...
σιχαινομαι τα μηλα..
καλο ξημερωμα Τρελε..:)
Artanis μου
Αυτό είναι το επικίνδυνο με την τηλεόραση
και παράλληλα η δική της επιτυχία.
Μας έκανε να μην πιστεύουμε στο ηθικό δίδαγμα των παραμυθιών ,
για να μπορεί να μας καθοδηγεί με παραμύθια ,
χωρίς ηθικό δίδαγμα.
Ελπιζω να είσαι και εσύ καλά Αρτάνις μου.
Οσο για εμένα , ζω αυτούς τους καιρούς σε ενα παραμύθι,
μόνο που έχω κολίσει σταθερά στο σημείο που ο ήρωας τα βάζει με τον δράκο . Και για να μην βαριέμαι , η Ζωή μου αλλάζει τους ρόλους ανα τακτά χρονικά διαστήματα.
Πολλα φιλιά
:)
Katerina μου
Μπορεί και να έχεις δίκιο .
Ας ονειρευτούμε πως κοιμόμαστε
;)
Ομορφη φωτεινή ημέρα σου εύχομαι για την σημερινή.
Καλυψώ μου
το νόμισμα
στην όποια του εκφανση,
πνευματική συναισθηματική ή υλική,
είναι φορέας Δια-βολής.
Ουτε και εμένα μου αρέσουν τα μήλα ,
αλλά αρεσαν στον πρόγονό μου τον Αδάμ.
Αυτά πληρώνουμε όλοι τώρα.
:)
Καλά έκανε η Λίλιθ και τον κεράτωσε με ολόκληρη την ... μηλιά.
Δεν φταίει όμως το μήλο της Γνώσης ,
αλλά το οτι ο κάθε ένας θέλει να το κρατήσει για τον εαυτό του ,
και όχι να το μοιραστεί με τον συν-τροφό του.
Κρατώ τον ήλιο από τα λόγια σου για να στολίσω τον κήπο του τρελού.
Δεν θα ήταν ωραίο το παραμύθι χωρίς δράκους και βάτραχους τελικά.
Γιατί αν ένιωθες πως ήταν, θα είχες βρει τρόπο να τα προσπεράσεις. Είναι όμορφο κι έτσι το παραμύθι
Δεν υπάρχουν στιγμές που πραγματικά χρειάζεσαι ένα παραμύθι να μαλακώσει την ψυχή σου;
Αχ! μωρέ τρελλέ μου γιατί μου βάζεις δύσκολα τώρα....
Δεν μ΄αρέσουν ούτε τα μήλα, ούτε τα παραμύθια....ούτε οι προβληματισμοί ούτε και ο βάτραχος εκτός εάν -σίγουρα- μεταμορφωθεί σε πρίγκιπα....
Τι κάνω εγώ τώρα??????
:))
freedula μου
συμφωνω.
Τι ομορφιά θα είχε η Ζωή ,
χωρίς μυθεύσεις
και παρα-μυθεύσεις
των ηρώων της;
Να έχεις ένα όμορφο σαββατοκύριακο
Αχ αυτή η θάλασσα της καρδιάς Assel μου.
Για να γαληνέψει , να μαλακωσει ,
θέλει τρόπο να κοιτάζει την ζωή ,
και όχι να αλλάξει το χρώμα των ματιών της ,
που έλεγε και ο παπούς Οδησσέας.
Ενας από αυτούς τους ομορφους τρόπους ,
είναι και το παραμύθι,
αρκει να υπάρχει και μια καλή αγκυρα ,
για να τον γυρ'ιζει πίσω ,
μετά από τα ταξίδια του.
Γλυκιά καλήμέρα
Εύα μου
Ανθρωποι σαν και εσένα ,
που δεν τους άρεσαν τα παραμύθια ,
έφτιαξαν μύθους.
Μύθους ,
που μπορεί να μήν τους χρειαζεται τόσο η καρδιά ,
μα το μυαλό , για να αντέξει την πραγματικότητα.
φωτεινο καλημέρας φιλί
Δημοσίευση σχολίου