Ζωγραφίζοντας το Κενο

.

.

Οταν έρχεται η ώρα ,

να αποχωριστούμε ,

κάποιον ή

κάτι που αγαπάμε

πολύ στην ζωή μας ,

ας το κάνουμε με αξιοπρέπεια

με μεγαλοκαρδία

και τρυφερότητα

Μόνο έτσι η όμορφη Μνήμη του

θα ταξιδεύει πάντα μαζί μας.

.

.

.

.

.

.

.

Απολείπειν ο θεός Αντώνιον Καβάφης

Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ', ακουσθεί
αόρατος θίασος να περνά
με μουσικές εξαίσιες, με φωνές—
την τύχη σου που ενδίδει πια, τα έργα σου
που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου
που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανωφέλετα θρηνήσεις.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που φεύγει.
Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πεις πως ήταν
ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου·
μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια πόλι,
πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,
κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ' όχι
με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,
ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους,
τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,
κι αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που χάνεις.

.

.

.

.

http://trellostouxoriou.blogspot.com/2010_07_01_archive.html