Σάββατο 17 Ιουλίου 2010

Βούλεσθε ορχησάμιν ;


.
Τι άλλο είναι ο Ερωτας,
παρα μία ξέφρενη γιορτή.
Πλήθος αισθήσεων,
παντού γύρω σου,
μέσα σου,
να ξεφαντώνει .
Να σε παρασύρει
στον έντονο ρυθμό της μουσικής
Της κίνησής.
Μέχρι που σε ρίχνει πάνω στο ταίρι σου.
Προσπαθείς να κρατηθείς
από την ασφυκτική πίεση του κόσμου γύρω
και βρίσκεσαι να χορεύεις ,
με κάποιαν που δεν ξέρεις ,
καθώς το πλήθος
σας τραβάει στον έντονο ρυθμό του .
Και καθώς νιώθεις τον φόβο να χάνεται,
αφήνεται ,στα χείλη σου, μια γλυκιά γεύση
Η Ορχήστρα δυναμώνει τον ρυθμό της
και τα σώματα έρχονται πιο κοντά .
Τυλίγονται οι αισθήσεις,
οι σκέψεις,
τα όνειρά,
οι ανάσες των δυό .
Μεχρι που γίνονται ένα .
Και τότε,
το ίδιο πλήθος,
σε τραβάει μακρυά
με μανία.
Σε σκίζει από αυτή την ένωση.
Πονάς
και αυτό σε τραβάει ακόμα πιό μακρυά
απο τον άνθρωπο
που τόσο πολύ δίψασες γι αυτόν .
Ακόμα πιο μακρυά
χωρίς να μπορείς να κάνεις τίποτα.
Μέχρι που σε αφήνει
γυμνό,
άδειο
και μισό,
περισσότερο από ποτέ,
στην άκρη του χορού .
Εσύ απλά μένεις να κοιτάζεις το πλήθος
που σιγά σιγά ξεθωριάζει,
μέχρι που χάνεται.
Μόνο άκους
τους ήχους της ορχήστρας να μακραινουν,
για κάπου αλλού .
Για κάποιον άλλον
Μακρυά .
Τότε πρέπει να χαμογελάσεις
και να συνεχίσεις να ζείς ,
όπως πρίν .
Μόνος .
Μισός .
Μόνο ,
να έχεις το καλύτερο κουστούμι σου
τα πιο όμορφα παπούτσια σου
και το πιο φωτεινό σου χαμόγελο
πάντα έτοιμα ,
περιμένοντας τον επόμενο χορό .
.
.
http://www.youtube.com/watch?v=2UlEJXkxnSc&feature=related
.
.
.
http://trellostouxoriou.blogspot.com/2010/07/blog-post_17.html

10 σχόλια:

Clem Lumen είπε...

Μα γιατι να μην παλεψεις?
Να παλεψεις για να μεινει κοντα σου και να χορεψει μαζι σου οσο το θελετε και οι δυο...

(επειδη ειμαι και λιγο πνευμα αντιλογιας) ηθελα να πω επισης οτι το μονο που χρειαζεται να εχεις ειναι ενα γλυκο χαμογελο γεματο αληθεια και να μην περιμενεις... μην περιμενεις την αγαπη. γινε η αγαπη. νιωσε αγαπη. τρεξε στην αγαπη. δωσε αγαπη. μην περιμενεις...


Πρεπει να σου πω οτι γραφεις υπεροχα και οσο διαβαζα την αναρτηση μου ερχοταν συνεχεια στο μυαλο αυτο: http://www.youtube.com/watch?v=nGdFHJXciAQ&feature=related .


Καληνυχτα:)

Prisoned Soul είπε...

Καλό θα ήταν βέβαια να σε άφηναν ή να είχες την επιλογή, για το τέλος εκείνου του χορού...
μην χαθούν όλα έτσι
γιατ΄ιδεν αντιλέγω
αν είμαστε προετοιμασμένοι θα έρθουν κια άλλοι χοροί, αλλά όλοι θα μας δώσουν κάτι διαφορετικό (παίζει αρκετά σημαντικό ρόλο ο παρτενέρ βλέπεις...)

Φιλιά
και ευχές να συνεχίσεις να χορεύεις!!!

Λουλούδι Χωρίς Άρωμα είπε...

Κι όμως Τρελλέ μου, δεν είναι το πλήθος που σε τραβάει μακριά, αλλά το ίδιο το «εγώ» σου σε τραβάει με μανία. Αυτός που σε σκίζει από αυτή την ένωση είσαι «εσύ» και μόνον εσύ…

Εσύ ο ίδιος αποφασίζεις να απομακρυνθείς από τον άνθρωπο που λάτρεψες…

Κανείς άλλος δε σε αφήνει γυμνό, άδειο και μισό παρά μόνον ο εαυτός σου…ο εαυτός σου που προσπαθεί να σε πείσει ότι ο χορός τέλειωσε…και εσύ πέφτεις στην παγίδα του/σου και στέκεσαι αμέτοχος να βλέπεις το πλάσμα που ερωτεύτηκες να χάνεται στο πλήθος…

Κι όμως κάποτε δεν υπήρχε πλήθος…θυμάσαι κάποτε ήσουν «εσύ» και ο «έρωτας» σου, μόνοι στο σύμπαν… Εσύ και αυτός…μόνοι…

Ποτέ δεν ήταν ορχήστρα…

Και αν συνεχίσεις να το πιστεύεις αυτό…θα συνεχίσεις να είσαι μόνος/η και πίστεψέ με δεν μπορείς να συνεχίσεις να ζεις…δε ζεις μετά από αυτό…απλώς υπάρχεις για όλους τους άλλους…και δεν υπάρχεις για σένα…

Μόνος και μισός μένεις γιατί εσύ ο ίδιος το επιλέγεις…δικιά σου είναι η επιλογή…

Τι κι αν έχεις φορέσει το καλύτερο κουστούμι σου…τι κι αν έχεις φορέσει τα ομορφότερα παπούτσια σου, το πιο φωτεινό σου χαμόγελο… και περιμένεις τον επόμενο χορό….

Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου, να είσαι πάντα καλά!

Φιλιά Πολλά!

Ανώνυμος είπε...

καλέ μου φίλε, "το πλήθος σιγά σιγά ξεθωριάζει" μείνε σ' αυτό, κανείς και τίποτα στον κόσμο δε μπορεί να σε απομακρύνει από αυτό που πραγματικά θέλεις κι αγαπάς. Μόνη προυπόθεση να το θέλεις και να το αγαπάς πραγματικά και αυτό να είναι αμοιβαίο, να είσαι πάντα καλά και να μπορείς να βάλεις βαμβάκι στ' αυτιά ώστε να μη σε παρασύρουν οι κακόβουλες σειρήνες της κακεντρέχειας!

Margo είπε...

Το πλήθος γιατί είναι εκεί; Ο έρωτας θα έπρεπε να είναι αυστηρά προσωπικός. Ακόμη κι αν είναι δεν μπορείς να το δεις.
Στην πραγματικότητα μόνοι και μισοί νιώθουμε πάντα, μικρά διαλείμματα οι περιστασιακοί χοροί του έρωτα.
Να σαι καλά τρελέ μου και πάντα να χαμογελάς με το πιο φωτεινό σου χαμόγελο:)

Τρελός του Χωριού είπε...

Δεν είσαι μόνο ένα ελεύθερο πνεύμα
μα και διεισδυτικό.
Και οι τέσσερις εποχές του vivaldi
ανήκουν στα αγαπημένα μου της κλασικής μουσικής
οχι τόσο λόγο της συνθετικής τους τελειότητας
αλλά κυρίως λόγο της ανατρεπτικής τους διάθεσης
σε σχέση με το τότε μουσικό κατεστημένο .
Εγραψε ένα είδος ρόκ μουσικής
την εποχή του ... κλασικού τσάμικου.
Οσο για την τέχνη της μάσκας
και τον καλλιτεχνικό τρόπο που οι Βενετσιάνοι την υποστηρίζουν ,
αυτό και αν είναι μαγεία .
Ομως Ελευθερο Πνεύμα μου,
όσο όλη αυτή η γιορτή με τις μάσκες
τα φαντασμαγορικά κουστούμια
τους χορούς ,
τα γέλια ,
την μέθη των αισθήσεων ,
είναι Ερωτας,
η αγάπη αποκαλύπτεται
όταν όλα αυτά σταματήσουν .
Οταν βγούν τα μακιγιάζ
οι μάσκες
και τα κουστούμια .
Οταν κάποιος/α σε κοιτάξει γυμνός από όλα αυτά ,
βαθιά μεσα στα μάτια
και εσύ εκεί δείς όλο τον κόσμο.

Το να μείνει κοντά μας κάποιος
είναι κάτι τόσο εγωϊστικό
μα και τόσο ευκολο να το ζηταμε.
Το να πάμε εμείς όμως κοντά του,
πόσοι απο εμάς ,
έχουμε την δύναμη και την θέληση,
αλήθεια ,
να το κάνουμε ;

Πολλά γλυκά φιλιά .
:)

Τρελός του Χωριού είπε...

Γλυκιά μου Αλήθεια
Αν ο Έρωτάς άφηνε την επιλογή της Αρχής ή του Τέλους του σε εμάς ,
τότε θα γινόταν Φόβος .
Μία ακόμα όψη θανάτου .
Ομως ο Έρωτάς
και ο Θάνατος
είναι αιώνιοι εχθροί
και ισοδύναμοι
στα πεδία της καρδιάς μας.

Τρελόγλυκό φιλι

Τρελός του Χωριού είπε...

Λουλούδι μου Χωρίς Αρωμα
Αυτό το Εγώ,
ήταν πάντοτε η μάστιγα του ανθρώπινου πνεύματος.
Το Εσύ ήταν πάντοτε οι αλυσίδες της καρδιάς.
Και το Αυτός ήταν πάντοτε η δικαιολογία του Εγώ ,
για να πονά το Εσύ .
Πότε οι άνθρωποι
θα μάθουμε να σκεφτόμαστε μόνο με το Εμείς ;

Οσο για τον Έρωτα
ας είναι καλά
που μας απαλλάσσει από το Εγώ
είτε το θέλουμε είτε όχι
και νιώθουμε στην άκρη των χειλιών μας
για λίγο ,
την πληρότητα του να είσαι Θεός .

Φωτεινό φιλί

Τρελός του Χωριού είπε...

silena μου
Δεν μου αρέσει να μένω κάπου ,
όσο κι αν το θέλω.
Αγαπώ την αέναη εξέλιξή
και μόνος μου στόχος στην ζωή
είναι όταν φτάσει αυτή στο τέλος της ,
τα χέρια μου να είναι γεμάτα
από τα δώρα της
στο σύντομο ταξίδι μου .
Το μοίρασμα αυτου του ταξιδιού ,
μέσα από γιορτές ,χόρους ,
πόνους ,
πίνες
μα και πνευματικές γεύσεις
και πάνω από όλα ,
Δημιουργίες ,
αυτό το μοίρασμα
για εμένα είναι Αγάπη
και συντροφικότητα .
Ο Έρωτάς
αυτή η γιορτή των αισθήσεων
είναι πάντοτε μια όμορφη προϋπόθεσή αρχής ,
αυτής της συντροφικότητας.

Φωτεινά φιλιά
:)

Τρελός του Χωριού είπε...

Margo μου
Πλήθος αισθήσεων είναι εκεί ,
στην γιορτή που φτιάχνει η φύση για εμάς.
Για να βιώσουμε την Ευλογία του Ερωτα
και για να αρπάξουμε μία ανάσα του Θεού .
Να νιώσουμε και εμείς θεοί για λίγο .
Αυτό είναι το δώρο του

Φωτεινό φιλί Margo μου

Προ-Βληματικές ΣημειΏσεις ενος τρελού, στο ΑγριοΛόγιο 2016

Συνοδηπόροι

Αρχειοθήκη ιστολογίου