Βούλεσθε ορχησάμιν ;

.

Τι άλλο είναι ο Ερωτας,

παρα μία ξέφρενη γιορτή.

Πλήθος αισθήσεων,

παντού γύρω σου,

μέσα σου,

να ξεφαντώνει .

Να σε παρασύρει

στον έντονο ρυθμό της μουσικής

Της κίνησής.

Μέχρι που σε ρίχνει πάνω στο ταίρι σου.

Προσπαθείς να κρατηθείς

από την ασφυκτική πίεση του κόσμου γύρω

και βρίσκεσαι να χορεύεις ,

με κάποιαν που δεν ξέρεις ,

καθώς το πλήθος

σας τραβάει στον έντονο ρυθμό του .

Και καθώς νιώθεις τον φόβο να χάνεται,

αφήνεται ,στα χείλη σου, μια γλυκιά γεύση

Η Ορχήστρα δυναμώνει τον ρυθμό της

και τα σώματα έρχονται πιο κοντά .

Τυλίγονται οι αισθήσεις,

οι σκέψεις,

τα όνειρά,

οι ανάσες των δυό .

Μεχρι που γίνονται ένα .

Και τότε,

το ίδιο πλήθος,

σε τραβάει μακρυά

με μανία.

Σε σκίζει από αυτή την ένωση.

Πονάς

και αυτό σε τραβάει ακόμα πιό μακρυά

απο τον άνθρωπο

που τόσο πολύ δίψασες γι αυτόν .

Ακόμα πιο μακρυά

χωρίς να μπορείς να κάνεις τίποτα.

Μέχρι που σε αφήνει

γυμνό,

άδειο

και μισό,

περισσότερο από ποτέ,

στην άκρη του χορού .

Εσύ απλά μένεις να κοιτάζεις το πλήθος

που σιγά σιγά ξεθωριάζει,

μέχρι που χάνεται.

Μόνο άκους

τους ήχους της ορχήστρας να μακραινουν,

για κάπου αλλού .

Για κάποιον άλλον

Μακρυά .

Τότε πρέπει να χαμογελάσεις

και να συνεχίσεις να ζείς ,

όπως πρίν .

Μόνος .

Μισός .

Μόνο ,

να έχεις το καλύτερο κουστούμι σου

τα πιο όμορφα παπούτσια σου

και το πιο φωτεινό σου χαμόγελο

πάντα έτοιμα ,

περιμένοντας τον επόμενο χορό .

.

.

http://www.youtube.com/watch?v=2UlEJXkxnSc&feature=related

.

.

.

http://trellostouxoriou.blogspot.com/2010/07/blog-post_17.html